op de dodenakker verdwijnen de ijle fluisterende schimmen tussen stille bomen de jongen een kind nog moet verborgen blijven voor het oog van het volk voor de eer van het land ze krabt met haar nagels over de zinken kist het mes kervend in het eeuwig onwrikbare…

de pluizige blauwe hemel verandert in een grommend grijs monster alles ademt afscheid in een rivier van bloed keert ze de stenen om haar lied moet de kille gronden warmer kleuren haar schrille schurende stem verhaalt over een hoge waarheid als in een Griekse tragedie…

met vernauwde blik snellen we voorbij de plekken des onheils haasten ons over de struikelstenen boven de gedolven graven vergewis je van de koude diepe hemel hoor de naamlozen die met beukende pauken roffelen op de hardleerse huid van de aarde…

bijna altijd alleen is hij in zijn boekwinkel met woorden op papier biedt hij vensters op de wereld de stilte in het oude pand ademt verlatenheid het ondraaglijke bestrijdt hij met een scherp sissen onophoudelijk blaast hij het onzegbare krachtig uit zijn mond ik kan het niet verdragen: het bittere snijden door de…

we zien de verlaten huizen de bomen die aan hun wortels rukken om zich los te wrikken van de aarde we voelen de grond openbreken onder onze voeten geen gaas op de grillige slingergang van onheelbare diepe wonden we horen de angst in zwarte verhalen in het boomloze landschap waar elke beweging dodelijk is en licht zich verbergt…

in het landschap woest en leeg regent het kiezeltjes uit wolken van ijzer bommenwerpers blijven aan de grond men noemt de regen in Aleppo een no-fly zone van God…

Het kwaad sluipt dreigend naderbij Spuugt in ' t bloedend hart Ondermijnen serafijnen In de luwte is het feest Voor de zachtmoedige geest.…

Je komt uit 'n ander land je bent gevlucht uit je eigen land Voor oorlog twist voor 't braken van schiettuig gevlucht aan de hand van je ouders op hun schouder in hun armen Je kon jezelf aan hen warmen door koude nachten kille morgen.... Je had geen weet van hun zorgen hun en jouw toekomst Je voelde je alleen zo met…

De herfst gewapend met donder en bliksem verjaagt het zonlicht en de warmte winter zijn handlanger bereidt zich voor het land binnen te vallen met zijn vorst en sneeuw de mens wandelt door kijkt niet meer op van de oorlog tussen de seizoenen hij kijkt lijdzaam toe hoe de wereld zich keer op keer een ander kleed toe-eigent hij troost…

vanmorgen zag ik hem liggen, ik dacht: hier ligt een man, dacht ik. maar niets was minder waar. er lag geen man, alleen een foto. vergis u niet. hij lag wel degelijk te liggen. languit op pagina 6, netjes in het midden. gewond, bebloed en zonder naam. en amper te verdragen blies hij recht in mijn gezicht zijn laatste adem uit.…

In de verte, nog onhoorbaar door de afstand Te zacht nog om het door de wind te laten meevoeren Naar oren waar binnen het zal worden omgezet In angstaanjagende gedachten Is het geluid reeds geboren Te zwak van trilling, want te ver Om zelfs op de grond liggend al waar te nemen Zijn voeten begonnen met marcheren Of trappen gaspedalen in Van…

in een wereld waarin men gek geworden is telt het leven van allang niet meer mee zij die de wapens dragen hebben de macht ongeacht van welke kant ze komen in de operatiekamer vechten ze voor haar leven dubbelleven, dat van haar en het nog ongeboren kind met dood als dagelijkse kost laat het geluid van een pasgeboren baby die huilt…

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

dans om te leven achter een muur van badkuipen dansend met jouw eigen schaduw daag je hem uit, jou te volgen tot dat kogels klinken niet dat ze jou kunnen deren in deze straten waar je ooit woonde dansend op stuk geschoten dromen al weet jij niet door wie is er niemand die jou raken kan middels jouw dans verdedig jij je tegen het kwaad dat…

Als liefde satire blijkt te zijn, als de hemel een donker woud is, lach dan juist onder rouwende wilgen, lach dan juist omdat het zo koud is. Want het grootste gebaar van de liefde op haat Is de glimlach, het schrille contrast dat ontstaat dat ijzer ontdooit en het zonlicht laat stromen, het leven ver schijnt en er warmte doet komen.…

Het gedicht sust je in slaap Of maakt je oorverdovend wakker Als de waarheid onverwacht Te voorschijn komt - Het stelt niet zelden Ongemakkelijke vragen: Op de vraag of de cavia van het kind Ook een plekje in de hemel krijgt, En of de doden na het sterven Ook nog kunnen gaan zweten - Moet ik het antwoord Schuldig blijven, En…

ze dekt hem toe en kust het voorhoofd van haar geliefde zoon voor de laatste keer voordat hij rusten zal in de schoot van Moeder-aarde onschuldig net als al die anderen die bij Srebrenica het leven lieten in gedachten kust ze hem nog één allerlaatste keer…

Ik was er En heb niets gedaan Ze waren met teveel We lieten ze begaan Denk aan jezelf Geen risico’s, geen verzet We kunnen nooit winnen We worden geplet De spanning steeg De leiding laf Geen leiding gaf Piketten sloeg Voor menig graf Mannen instappen Vrouwen opzij We keken toe Vormden een rij De bussen gingen Een voor een…

Hoe licht dat na de tijd bereisd en zwarte gaten doorkruist te hebben, dooreengeschud, verstikt, geplet als navrant juweel opkrabbelt in de ogen van een kindvluchteling.…

In het diepste geheim wordt gewerkt, aan een vernietigend wapen. Het effect zal huiveringwekkend zijn. Atoomwapens zijn straks kinderspel. Violide transformeert testosteron, en zet dat om in endorfine. Wanneer het mondiaal wordt verspreid, betekent dat het einde van de mensheid, zoals wij die nu kennen. Het einde van het voetbalspel. Het…