Ik heb wat voor je meegebracht wat dingen van het Noordzeestrand die ik vond in het mulle zand of aan de vloedlijn half nat rond geschuurde stukjes baksteen betekenden voor ons een schat meerschuim,mesheft slakkenhuis alles ging toen mee naar huis we bukten en we zochten voort als kinderen zo ongestoord ik zag ons weer in een…

Je bent een schaduwvriend geworden vooral in de zomer wanneer de bomen vol bladeren langs de beekjes staan de vlinders die verraden je aanwezigheid ik kijk op en zie ze dwarrelen dwars door je heen maar als de zon achter de wolken verdwijnt besef ik te laat dat je in het duister alleen bent weggekwijnd.…

Met onbeholpen mond riep de visser het water tot zich. Nooit meer draait de wind in zijn veel te grote oliepak.…

Je vertrok en vergat mee te nemen uit pardoesheid wellicht Het goudschaaltje met al mijn woorden die je nog had willen wegen Mijn oren vol verhalen Het goud uit mijn haar Mijn mond van teveel woorden Mijn - o sorry - veel getrapte schenen De echo van mijn veel te harde lach Mijn op hol geslagen hoofd Dat balans zoekt op zwijgzame schouders…

stel je de dood voor als een lugubere man met een zeis dat was de landbouwtijd nu is het iets in de trant van nanodeeltjes die wegwaaien met de wind en de zon maar als ik wakker word in de nacht staat er opeens weer die schim van een man misschien in een clip op youtube hij zegt: ga snel op reis weg van mij en wees niet bang, want…

Welk belang heeft het om te weten, wie ik ben, wat ik ben, als er toch aan alles een einde is. Wat voor zin heeft het om te streven, naar roem, rijkdom, macht en glorie. Als het maar voor even is. Waarom zouden we vechten om roem, rijkdom, macht en glorie, om zielen. Als alles toch ooit verloren zal zijn. Als er toch een einde komt aan…

Ouderen worden wel heel zuur bezongen, we kosten te veel en we leven te lang. Oplossing? Simpel zat! Oprotverzorgenden. Lekkere pilletjes, wees maar niet bang.…

De wind vroeg aan 't Meesje zing voor mij jouw allermooiste lied want de oude boom gaat hemelen of wist je dat nog niet De oude boom liet z'n bladeren vallen niet omdat de herfst was ingetreden bleek het tijd voor hem te zijn zijn bast nu uitgestreden De wind vertelde hoe zij op bijzondere dagen, danste met de bladeren van de boom nu gaat…

Achter het zijn van hoogmoed en wijn verscheen ze in mijn leven Annabel Ik zag haar wel en zij zag mij We zagen elkaar in leed en lief Symbiose van het hart Het eerste barstje viel nog mee Het tweede deed al pijn Het is niet bij een barst gebleven Ze kon het niet, ze kon het niet Ze kon me niet nemen voor wie ik was Verloren…

Als ze zullen komen om me aan de tand te voelen over alle wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, de onrust die me pelt, tot op de lagen van mijn kaal gedaante, spiegel van een morbide code. In die blauwdruk begint en beëindig ik het leven, het lijkt op zelfmoord waar geen vat op is, het zal…

nog voor zonsondergang die dag van dauw en druiven prikt ze een koolwitje midden op de lege muur van haar kamer vleugels wijd legt ze mijn gezicht omgekeerd onder het tafeltje met de droogbloemen bij het open raam laat de wind van slaap maar komen nu alle sterren en een glimlach van de maan hoe wreed ook schrijft ze in haar dagboek haar…

En hoe het licht dan binnen viel door het grote venster. Het eerste, het vroege. Voorzichtig, als om haar niet te wekken. Maar ze zag het niet. En hoe ik zei: Ik ben hier (en dacht: en ook de lente, met alles erop en eraan) maar dat ze dat niet wist. Alleen maar dat licht over haar haar, over haar gezicht. En hoe mijn woorden als…

er was geluk dus was er leven al ging het wel wat snel voorbij gezien in eeuwigheid 'slechts even' niets dan vluchtigheid zijn wij…

Je wordt geladen en gelost. Het lijkt of het geen moeite kost. De lossers zingen nog een lied. Je luistert maar verstaat het niet. Over afscheid en het wordt tijd? Over je overbodigheid?…

In de kern van jouw menszijn Was je voor iedereen jezelf En, belangrijker nog, Voor iedereen gelijk, Als geen ander doordrongen Van de gedachte dat de mens Alleen samen met de ander Het leven leefbaar kan maken Zo hebben we je meegemaakt, Buurman die voor alles Medemens was, altijd klaar Om de naaste in jouw omgeving Te helpen…

als bougies niet willen vonken als de krukas niet meer draait als de brandstof onverrichter zake de motor druipend weer verlaat als lampen niet langer boren door de bodemloze nacht als de olie slechts kan kruipen waar de peilstok het niet verwacht breng dit wrak dan naar de sloper alles verdwijnt in het verleden ook de haren van…

ik zal je wiegen tot de slaap mag komen er zachtjes zingen over de vogels en de lindebomen aan ‘t kleine raam met jouw naam erboven dat ik voorzichtig heb opengeschoven om je te wiegen in het nad’rend licht dat straks zal schijnen op je slapend gezicht…

Ik zing mijn lied tussen de wolken er voor zal niet meer gaan de voorstelling van mijn leven zal achter de coulissen zijn. De kaartjes alle uitverkocht publiek zit stil te wachten op dat wat niet meer komen gaat het is te laat....…

angstvallig sluit ik mijn ogen knijp ze samen om te herinneren vast te houden aan hoe 't was gisteren en eergisteren doch schaven de dagen iedere keer weer 'n stukje meer uit mijn geheugen van hoe je klonk en hoe je rook geef me nog even, nog heel even een allerlaatste keer om me te laven…

alle redenen van begrip zijn plots verloren evenals logica die niet meer logisch klinkt overspoeld door onbegrip dat onze leefwereld volledig op z'n kop zette konden we jou niet vangen met al onze liefde leeg is de weg die voor ons ligt, de stilte immens…