geen smeulende vulkaan geen aanzuigend moeras geen langgerekte schaduw geen avonden op straat geen nachten in de kou geen dagenlange vrees geen opgelegd excuus geen straf voor niks geen tanden te verliezen geen handen boven het hoofd geen mondje dicht te houden geen vertrouwen te veinzen…

================== toen in de jaren vijftig het maaien, mesten en hooien eindelijk wetenschappelijk werd aangepakt via cijfermatige logica i.p.v. natte duimen bij volle maan, of grof gestoken boerenverstand bleek dat: het gras is volgroeid als temperatuur x tijd = waarde X maaien, hooien, persen, stuwen stouwen niet te droog niet…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven…

De donkere kamer biedt uitzicht op de rivier en drie koppeltjes. Zij hebben geen oog voor het kleurenpalet in en langs het water.…

Soms heb ik heimwee naar ijsbloemen en een kruik oude winterfantasieën bij foto's van het plein ons huis vol tantes de tuin vol appels een mand vol noten altijd iets te vieren toen, maar voor nu is dat veel te ver nu is het leeg achter de foto's die ik mee kon nemen Ik mis het woeste land het wonder van de tuinen ik mis de onverpakte…

Ik ben me bewust van mijn beeld als ik bel ik let op mijn evenbeeld en op dat van jou het gaat ten koste van zinformuleren en om die reden bel ik nimmer beeld en al helemaal niet op Overflakkee laat staan op Goeree waar het saaie uitzicht mij doet verlangen naar schone gezangen en lieflijke wangen bewegende lippen als horizonstippen…

Als er geen mensen waren, Was op d’aarde louter vreê, Geen oorlogen van barbaren, Geen vervuiling van de zee. Geen handelstwisten, Geen landjepik, ieder zijn deel, Geen armoede die d’rijken beslisten, Elke plant en dier in ’t gareel. Alleen de kennishonger misten, Evenals liefde en altruïsme, maar ook haat en egoïsme, Niemand zich…

het monster bestaat bij de gratie van de strijd en de ruimte tussen vriend en vijand de uitvergrote reuzen staan te stampen op het slagveld van twee kampen tegenover jongelingen die te voet gekomen zijn een ijzeren strijdknots een massief bronzen speer zijn geen verweer tegen de slimmigheidjes de kleintjes gaan ervandoor met de…

Langs rotsen in de rivier van mijn eigen tranen, baant ’t bloed zich gelauwerd ’n weg door mijn wanen; als stoker van deze frontaal brandende wijn, en de pijn die ’t goed doet onder volgers van Perseus’ sterrenzege, verblijf ik halverwege. Tussen partijen in zoek ik de ruimte voor uitzondering, voorbij de grens van strijdende berijders…

Zomerzon gloeit heet een bloem buigt zonder breken zelfs onder het licht Soms valt het licht schuin door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte. Een boom met een knoest kan nog stevig staan — misschien…

Wellicht is 't van een prehistorisch volk verdwaald van Stonehenge naar de verre kustlijn 't kan ook van een der Vikingstammen zijn met zwaard gewapend en met schild en dolk Die leefden met hun buit op grote voet als verre voorvaders van Lanceloet...…

Een prettige bijkomstigheid is dat een welwillende meid je toch even stiekem verblijdt geen blaffende hond die je bijt zo spaar je zowel kool als geit geen opspraak in publiciteit op tiktok viraal wereldwijd 't blijft immers privé, vast geheid al is het een zomerzotheid zo'n glimlach, breed smilend en wijd geen staat bij elkaar in…

Wat is liefde mooi, Als het van twee kanten komt, Anders is’t verdriet.…

De jongeman verzot op voertuigen kijkt naar bromfietsen uit ver verleden die ruim een halve eeuw voor diens geboorte over wegen denderden ogen vol bewondering en verlangen voor zich wonnen hij speurt en zendt vragen op papier dan wel met stroomkracht door het land om die bedaagde brommers zo sterk als pas gemaakt of reeds…

Wij praten veel, kunnen het over alles hebben, voorzichtig wanneer het intiem wordt en we aftasten hoe ver we ons durven laten kennen, hoe schaamteloos nieuwsgierig we mogen zijn naar wat schuilgaat in onzekerheid verlangend naar de bevestiging dat het goed is en wij goed zijn zoals we zijn zoals we leven in elkaars aandacht…

De tijd is rijp als ‘t koren in ’t veld gloeit in zo’n zakkende zomerzon; de strengen glijden langs jouw huid, broeiend op platgestampte twijgen. Jouw zwijgen verdwijnt in de stilte, je rilt als ’t allerfijnste kaf in de wind; als vlegels dansen jouw oogleden mee met ’t draaien van de wereld in ’n zee van tranen die als graankorrels…

ik denk je na en leef door alle dromen heen geheel in lijn met achterstallige toekomst gaande over een afslag in het landschap doorverwezen vanaf ons punt van vertrek zien we onszelf verloren geografische gezien in denkbeeldig nagekomen bestaan als toestand van voornachtelijke spiegeling louter emblematisch vooralsnog…

Zomaar ineens had ik iemand perongeluk gebeld mijn mobiel, niet ik ergens tegenaan gedrukt, gestoten? Telefoon op videostand ik zag een mooie vrouw, zij mij, ‘k verontschuldigde me geeft niet lachte ze me toe ik zei, toch leuk u te zien zo ze wenste me een onvergetelijke dag. ‘t Was net voordat we weggingen, naar Groet met al haar herinneringen…

Mijn vader wil zijn zwakke stem verpakken. Voor haar is hij niet sterk en muzikaal. Nog vorig jaar bekleedde hij het lokaal, nu zucht hij als de wind door oude takken. Hij omfloerste de winter die ontbrak, het geluk van ons, dat leefde hand in hand. Heel soms dook hij op in een vergeelde krant, nu stapt hij uit zijn zo vertrouwde pak. Eens…

Jouw zoenen smaken verruklijk zoet Als het speeksel Op jouw hunkrende tong Mijn begerige lippen ontmoet. Jouw zoete lippen Smaken zout als druppeltjes zweet Op jouw bovenlip Mijn gulzige tong ontmoeten. Het zoenen met jou Is ’n beleving Met euforische melodieën Van de klanken van ’n symfonie orkest Met zinderende violen En eclectische…