kom je liggen in het groene groene gras en kijken en kijken en voor je het weet val je met een zucht naar boven in mijn blauwe blauwe lucht…

Verloren stemmen fluisteren in stilte zacht ik zoek mijn echo Vertel mij wie ik vroeger was, toen stilte nog een veilige plek was om te schuilen, toen ik sprak met bomen en luisterde naar het licht, en elke traan mocht vallen zonder uitleg of schaamte. Was ik altijd al geraakt, of was mijn huid te dun voor het gewicht van de wereld, leerde…

Ik staar naar mijn papier of feitelijk mijn scherm droef denkend aan hoe fier de kunstenaars eens ferm hun gedichten weefden, met vaste hand het hart waarin woorden zweefden als een frêle mistflard wisten wel te vangen in machtige muziek hoe kan ik soms verlangen naar de gave van metriek…

Opa kijkt me aan en hij houdt van mij, maar wie -- is hij eigenlijk?…

de meanderende lente speelde mooi weer toen de zwaluwen laag over het land scheerden en de goudhaan zacht vibrerend een bosbad nam ik moet dit echt aan jou vertellen maar ik zing het beter dichterbij een lied…

Koffie dampt geurig in de koele, grijze zaal, waar men wacht op straks... Bij vrolijke kout worden allerlei koekjes langzaam verorberd. Een klucht zwijgt steeds, vermaakt met heftig gebaar alle toeschouwers. Tenslotte klinken enige dierengeluiden. Wat voor vraag rijst op? De speeltimmerman hertstelt zijn deur, waarachter…

De smaak van frambozen en meer Proefde 'k zij mij kuste elke keer. Een smaak ’k vergeet nooit meer, Die herinring doet mij steeds zeer. Toch roep ik die herinring steeds op, Al brengt 't me van d'regen in de drop, Voert 't me ook keer op keer naar de top, En daar verheug ik mij telkens weer op. Stel me er keer op keer aan bloot, Vervulling…

Al weken was er niks, geen eten, amper genoeg te drinken voor de resterende bemanningsleden. En ook al stond Oek te Boek, als slimme jongen, te vissen naar vissen. En niet naar vogels, wat kogels kost, maar niks oplost. Dit bleef niet te doen, dit vermagerend rantsoen van schillen, een citroenkleurige geurende zeebloem en soms een uitgebeende…

Hier en Daar We staan hier aan de oever van een machtige rivier de andere oever is daarginds en deze hier is hier. De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland. Drs.P relativerend met een glimlach en een enkel gebaar, verwoordt het betrekkelijke, van hier en daar Wissel van kant…

Het jong van de uil, die de wijsheid symboliseert, Wordt om zijn slimheid toch wat minder hooggeëerd.…

ik zweer vrij naar ‘t brein van Hawking en dank de kracht waardoor wij draaien onder ’t genot van ‘t lot der stille nachten hang ik al lang niet meer aan heur haren // 48 nu Google de kleur van haar ogen kent zal hen ze mogelijk beter omschrijven en daar ook geen gevoelens bij hebben waarin we waarheid zullen bespeuren // 52 de grond waarop…

Mr Hox. ik sta recht. zonder een woord. ik keek haar aan. verloren ogen, moe van vechten. moe van proberen een advocaat te zijn die een leven kon redden — het jouwe. moe van weer een oordeel vellen over iemand die ze nooit gekend heeft. haar mondhoeken wijzen naar haar oren. een glimlach? een masker? ze blijft staren naar de lege stoel…

’t waren niet haar wenkbrauwen of ‘t prachtige profiel in de zon waar voor mij de bad trip begon maar wachtend voor ’n slurf om weggezogen te worden uit de dagelijkse sleur door ’n open deur ten faveure van enig herstel en om ’t gemoed bij te kleuren uit mijzelf zouden de vleugels nooit groeien wel vloeiende woorden ter bevestiging…

Ik houd van blijde mensen niet van die zeuren om mij heen wat hebben wij hier nog te wensen wat klagen wij steen en been. Er is zoveel plezier te beleven waarom dan dat gejank iedere dag alleen al ieder een steuntje geven bezorgt voor velen een blijde lach. Laat elk mens genieten van vogelzang van spel der jonge dieren ons aardse leven…

Ik moest uit de kast En ik zocht naar een list Ik wilde niet eindigen Van de kast in de kist Het moment uitgekozen De woorden in nette taal En na wat tussenpozen Tussen dessert en journaal Ik had het er zwaar mee te stellen Dus nam mijn moeder even apart Mam, ik moet je wat vertellen En bereidde zo voor op de komende smart Mam, van…

In mijn land bloeit alleen maar gedoofd licht de schaduw volgt mij bij elke stap weer heen De huizen spreken soms, en tonen hun gezicht En ik verdwijn in zwijgen als een steen Ontstoken wordt er niets meer, zelfs geen gesprek De dagen sluieren eindeloos voorbij Een ontmoeting bergt men op in een gebrek Alleen het water klinkt nog zij aan zij…

mijn reisgezel reist nu met mijn vragen een paar zaken die nog niet zijn verpakt ik vind hem aardig soms wel iets bekakt over mij had hij niet veel te klagen wat hij deed voelde moeizaam en uitverkocht kroop maar zelden van zijn brede schouders af het denken maakte hem futloos en bekaf en blindeerde de antwoorden die hij zocht ze waren er…

Ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid jeugdig verlangen heeft plaats gemaakt voor diepere fantasieën, intenser beleven het sterrenlicht laat een mysterieuze schijn over het spiegelende vijverwater zien deels vergiftigd door erudiete zondaars die eten van het laatste genadebrood en samen praten ze…

mogen woorden abstract zijn zonder betekenis waarom ligt die ene gebeurtenis in woorden vast en de andere niet heeft wel bestaan wat aan herinnering is voorbijgegaan heeft het zin om te schrijven tot gedachten leeg zijn want een gedachte is niet van steen en een zomer geen fotoalbum…

Welke gekte gooit straks nucleair met Allah-erende Jodenhaat? Sjiieten, stap uit uw djellaba: zet uw ayatollah's aan de straat! Verwerp hun opgelegde Theorieën, hun vervolmaakte oliestaat. Al decennia crepeert het volk en moet de wereld hun voeten likken. Ja, steek uw hand maar in uw moslimboezem: ziedáár de Potentaat die Iran radbraakt!…