Wij, het Dichtersvolk des Vaderlands, hangen aan de bierkaai van uw lippen Erasmiaans desidereert de lof der zotheid in uw laus stultitiae waarin de dubio van moria ook resideert in zijn utopia Wij, de lezers van de pennetwisten verwijlen ogenrollend ten toernooie waar woordenridders zich niet laten kisten en breekt hun lans, gaan zij…

Je zei: "Mijn liefde is te groot, te wijd, te diep, te ongeremd." Maar liefde die zich zo verspreidt, verwaait als as in harde wind. Je kwam thuis met een nieuwe naam, een tweede schaduw aan je zij. En wij, het huis, de tijd, de rust, werden plots te krap voor mij. De muren hoorden wat je fluisterde, hoe je haar liefhad, mij nog steeds…

Wolken drijven traag molenwieken slaan de tijd stilte in het groen De polder strekt zich uit onder een hemel van vloeibaar licht, waar beekjes meanderen door het uitgestrekte grasland. Windmolens spreiden hun armen terwijl koeien grazen in de adem van de eeuwige bries. Langs wilgen slingeren paden door het land waar het water de horizon…

Het reusachtige, tropische eiland heeft in zijn hart eenzame poolstreken. Over dit sneeuw- en ijsrijk verstreken vele eeuwen, door eerbied en vrees omrand. Papoea's der bergen hadden die vijand, vol dreigend wit, vaak van ver bekeken, bleven veilig in de groene omstreken van Woondal, geklater aan de waterkant. De hoge toppen zenden hun vrieslucht…

Er bestaan geen voor- tekens als je goed oplet -- waarvandaan je kijkt.…

een kloof dichten is iets anders dan een gedicht schrijven beide gevallen zijn niet geheel zonder risico bij de één moet je waakzaam zijn voor een val terwijl je bij het andere onderwerp verdacht moet zijn om niet alsnog op je bek te gaan omdat ook kritiek nog wel eens meedogenloos kan zijn...…

boven stroomden de wolken over alles wat mooi en droevig was het leek een dag als alle andere beneden in een stille straat liep een ingekeerde man in het zwarte licht van zijn droom een droom zonder lichaam zonder woorden op weg naar het gevecht er hing een geur van het einde boven stroomden de wolken over alles wat mooi en droevig…

De schemer valt gelijk een oordeel, zwaar en kil over het land, waar elk in schaduwen gebogen 't stilzwijgend wachten voelt als schuld, een wil verstard in't juk van tijden lang vervlogen. Een uitgedoofde nacht, geboeid in schaamtevolle kluisters, waar geen genade daalt, geen zachte waard, waar hoop tot rouw verzwindt in laatste fluisters en…

Half wakker drijf ik uit in mijn bewustzijn, drijf -- ik in mijn lichaam.…

Komt vrienden en vriendinnen in den ronde van vlaanderen van wevelgem tot gent van bastenaken luik tot bastenaken en dan weer van bastogne terug naar liège opdat ge in het vroege voorjaar went dat tussen brugge wevelgem en gent niets nieuws onder de zon is - doch in 't hart van belgenland waar gans het peloton met waaiers kampt: een westerse…

Je krijgt het niet cadeau het is niet vanzelfsprekend je mag blij zijn in het land waar je woont, waar dit niet bestaat waar we niet hoeven te lijden onder ellende en we ver weg zijn van die absurde oorlog klanken laten we de vaandel omhoog hijsen en schreeuwen voor vrijheid steek het vuur aan en sta op voor vrijheid Laat niemand ons…

toen was er nog niets slechts donkere leegte zonder licht noch iets in omvangrijke dichtheid geen sterren, geen aarde geen leven en tijd eindeloze leegte zonder honger of strijd een vonk van bestaan was nimmer uitgedoofd uit een andere dimensie werd het zaad geroofd de knal kwam onverwacht heeft licht terug gebracht in een dans…

zelfs aan zicht onttrokken bereikt eenzelfde zon aller huid lichtelijk tastbaar te weten van ruimte in de zin van elk woord een oceaan te overbruggen als het kind in mei…

In het kader van heel Holland leest een boek dat minstens vijftien euro kost zoekt boer geen vrouw maar past hij op z'n kippen als vos de veertig dagen passie preekt Speciaal voor lezeressen hier ter stede en dichters in één groots en weids verband voor lezers van collegadichteressen wijs ik hier op het Boekenweekgedicht geschreven door…

een kloppend schrijvershart dwaalt met bitterzoet verlangen door het vergezicht van weidse polders heimwee en hoop het kan even duren tot lichtvoetige bladgroene takjes uitgroeien tot een reikhalzende boom in de loop van onvervulde woorden boven mits-maar-en-bezwaar voorbij de lange smalle sloten denkt de dichter poëzie hij…

slaap zacht mijn geliefde vannacht in deze blauwe nacht in deze helderblauwe nacht mijn teerbeminde zal ik zacht terwijl jij slaapt bloemen blauwe bloemen terwijl jij slaapt mijn geliefde teerbeminde in deze heldere nacht in deze laatste nacht in deze laatste heldere nacht in deze laatste helderblauwe zachte nacht voor jou mijn teerbeminde…

Zondagmiddag in augustus sliep de wereld nog om wat niet gekomen is en tevens nooit verschijnen zal Egoloos zei ik haar toen blijf niet alleen ik neem je mee ik haal je op ik vang de zon Een zomerlang was ik haar schaduw en haar deeltijdkampioen ze zei 'hoe meer jij mij wilt daar waar ik ben en jij niet is mijn land misschien iets…

daar is het weer, het prille groen een zachte gloed, een nieuw seizoen het jonge gras dat wenkt en lacht waar jij straks droomt in zomerpracht de eerste bloesem, licht en fijn kleurt takken zacht met roze schijn de lucht eindeloos helder blauw de zon die warmer wordend lonkt hoop ontwaakt, de wereld zingt nieuw leven dat danst ons tegemoet…

De wereld slaapt nog, licht beademd en gekust -- door de dageraad.…

Er is een duidelijke realiteit in schijnbare liefdesdromen momenten zonder mystiek een rode draad, nauwelijks zichtbaar die naar nieuwe illusies zal leiden het is alsof je gras kunt horen groeien bomen kunnen praten, wolken vertellen over dove dieren die de aarde dienen. Ergens aan een nieuwe wereldrand zonder commerciële gekte verlaat…