Roos Abelman vraagt mij vandaag per mail Hoe kijk jij tegen ouder worden aan? Ik zei, wie, ik? Kijk mij nou toch eens aan Ik geef wel antwoord maar zeg niet te veel U hebt mij in mijn waardigheid beledigd Ik wens met ú te worden aangesproken Respect Roos, dat heeft menigmaal ontbroken Weet dat mijn advocaat mij steeds verdedigt Hebt u mijn…

plompverloren golfde ze voorbij in het koude water van de zee haar gebronsde huid glom als een veel te kort moment, een flits van onverklaarbare schoonheid het water week voor haar, verdween alsof een Mozes met zijn staf kon toveren, alsof een poel van verderf opeens een scheiding werd van goed en kwaad, een horizon van licht dook recht…

. schoorvoetend verschuift mijn overzicht naar de horizon om te zien of daarachter nieuw leven is te ontdekken natuurlijk blijft het verleden met liefde aan mij trekken of opwekken om goud te bewaren, niet af te stoten . doch de dag van morgen dringt aan om de lijn naar overmorgen op te rekken het is niet zo dat het plots naar binnenkomt de…

Over ons, homo sapiens, eros erend in al zijn gedaanten te allen tijde en overal behalve in de bergdwergstaat tussen de kammen van Alma Ata en de top der Himalaya... overal te allen tijde in al zijn deemoed biddende god allah boeddha vrezende in 's mensen goedheid en toekomst gelovende, miserabele humanoïde nazaten der…

Echo's van golfjes en plonsjes zingen de grot -- rond: salamanders.…

Klein in de tuin, fris vliegt snel tussen takken door zingt zijn lied voor jou Tussen dakranden en scheefgezakte schuttingen vliegt hij, een stipje bruin in het alledaagse grijs dat niemand mist. Zijn vleugels slaan verhalen op van kruimels en kieren, van ochtendlicht dat breekt op roestige goten en verweerde baksteen. Hij zingt niet om…

vervolgens vouw ik vlijtig duizend geduldige kraanvogels groet de groene ende rode beuk en de boerenlandvogels zoek ik zwartje de poes die zo graag zingt op haar tokkel blaas een zachte houten bastoon in de sluierwolken rondom de afgelegen kleine koperen sokkel leg ik waterlelies in de wielen en de kolken maak een lange avond-…

uitgestippeld met tijdelijk geluid loopt iemand langs zijn evenbeeld door voorlopige straten beschreven van plaatselijke aard het regent lengte en breedte zonder de blik omhoog te werpen beweging ligt niet vast zelfs de verte is onaanvaardbaar althans, als absoluut begrip -deze toestand is overkomelijk mits er ruimte is tussen…

Verwaaide namen de wind draagt hun stemmen mee stilte luistert toe Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond, waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras. De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken, terwijl de aarde de verhalen van hen die gingen, zachtjes bewaart. De wind fluistert over…

Door diepe beeken stroomt verlangen
 vervuld is mijn hart dat haar bron verkoos
 te monden in de glooiing van het Limburgse..

 zacht en verfrissend kersenrood dat druppelt 
door de kerven, maken een warme gloed
 dubbele voldoening schenkt ze boven 
tussen bron en monding gebogen 

 kom mijn schoone.. 
dan strengelen wij samen 
naar smachtende…

Haar handen openen zich naar het hemeldak zij groeien naar de lucht. Haar onbevangen mond proeft zinnenstrelende smaken van oneindigheid. Het zonlicht koestert de hongerige huid haar ogen volgen een vogelvlucht. De onverstoorbare tijd verlaat de zomer het tanige lijf kromt zich nu de winter komt. Zo bedachtzaam stromen de woorden uit…

Een illustere nazaat van Sheherezade sprak met eerbied van waardige kleurrijk toonaardige oud-Russische Ivanskaya's die bol staan van zeldzame dragers van namen fameus en feeëriek als Hobbits in de Ring Neem Elimia Eximia, en haar broer Ralaszputinschky and the spy who came in from the cold - from Russia with love, I've been…

wat blijft er over als woorden niets meer tellen wanneer stemmen verdampen in de kille lucht als leiders spelen met breekbaar vertrouwen zoals kleuters achteloos hun speelgoed mollen het is de stilte die het hardst schreeuwt zich voegend tussen de regels van beloftes een stilte vol met vragen zonder antwoord broze toezeggingen die als glas…

We zeggen niet veel, zo praten wij met elkaar -- Nog vol verlangen.…

laten we nog iets langer blijven op het koude bankje als het even niet lukt om naar huis te gaan waar de dreiging zo hard binnenkomt dat mijn adem stokt tussen vier muren ik snak naar lucht naar wind en licht ik zoek de ruimte als een konikpaardje op ruige grasvlaktes van de Oostvaardersplassen veel heb ik niet nodig…

‘k Ging naar een lezing over een Rusland reis De lezinggeefster, reisleidster haalde vaak de naam Ivan aan, haar overleden man Er lag zo'n passie, liefde in haar rede dat ik om haar die reis wel maken wou. Bij mij ook veel passie om de naam, die beter paste bij mijn zoon, die hij zijn laatste jaar nog kreeg en wel dragen wou. ‘k Kwam…

Mijn zonen kwamen zomaar naar beneden Ik had ze al in weken niet gezien De griep wellicht? Of uitdroging misschien? Het bleek een nog veel ernstigere reden Voor mij als vader is het een bekoring Zo'n wereldwijde gamersnetwerkstoring…

Er groeit een dorp bij een kerk dicht bij jouw hart staan koeien in de weide je staart verlegen naar een veranderd landschap op het natte tekenveld iets goed observeren naar onbevangen waarheid is belangrijk, zeg je en niemand spreekt jouw oude potlood tegen in de groene boezem van de vergeten stad het grijze potlood heeft…

- Gen. Z - Gen Z is zich nog veel te weinig bewust  van pickpocketers in crowded places  stations of subways  in buses and trains Altijd op je borst in een tasje, dat ding,  hoe vaak ik dat niet heb gezegd, lieveling Ik weet het, toen had je geen shorts nog op tiktok  alleen maar een achterzak los om je billen  laat staan…

Kinderen roeren in de ketel, ze brouwen -- borrelend geluk.…