waar jij neerdaalt breekt lucht open zingen trappen hun zwijgende lied een hand — vogel, vlam, geraakt en weer verdwenen jij, zonder grens, schenkt ademen in glinsterend goud wij, verloren in jouw lichte dwinging, zwenken als bladeren in de adem van dromen leven aangetikt, wakker gedanst op de stroom van wat geen einde kent…

[ ] iets zacht openscheurt geen woord alleen een vouw in het niets licht of wat overblijft als het sterft jij – niet als naam maar als beweging in mijn binnenrand ik adem misschien misschien niet maar het trilt nog…

Ik fietste door de Velden van Verdun op een lauwe zomermorgen Door verstilde dorpen opgebaard in geraniums en kerken Over zonbedekte heuveltoppen naakt geschoren van het koren Stille velden vredige velden verlaten velden Met boven mij de glans van zonneschijn Ik fietste door de Velden van Verdun Door groene velden met witte straten van kruizen…

Ook dwaze dromen moeten het ontgelden In amors overmoed en 's mensen hybris Waar liefdes schijnbeweging vaak diffuus is En ook geleerden ons niets echts vertelden De ratio keert in tot ironie Als onvoltooide Schubertsymfonie…

Dat ieder individueel mens pure liefde nodig heeft om eenzaam leed te relativeren staat geschreven in verhalen oude stoffige boeken gemaakt door de wijze droomgeleerden die het verheven leven slijten en woord na woord in dromen overdragen om ons te overtuigen misschien komt er een wankele brug tussen dwaze dromen en werkelijkheid en…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom van bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola onze zonbeschenen hoogtevlakten onze wouden donker diep onze oeroude koele vijver de steen het stille water het rimpelen van onze tijd…

ze droomde zich rimpelvrij blij met de bij die tegen haar zoemde laat eens een metamorfose doen en toen stoven alle eendjes het water in terwijl de echte oudjes hun brood roofden en zij was blij danste zich vrij van alle ellende hij zag haar honing en waande zich al gekroond koning in een vrije maatschappij met gebonden…

Uit de schaduw van vals licht van haar verre verleidelijkheid nog immer bevreemd ontheemd spreekt nu de eenzijdig herwonnen rede spreken zal hij in haar nabijheid over dertigduizend mijlen hun waarheid onvertogen onverkort in volle overtuiging uitdagender dan in liegende vaart over oeralbergen en zwarte zeeën voor ieder die verloren…

( met dank aan de inspirerende droom van Riny ) zag in het park de oude schrijver Mulisch hij liep stevig gearmd en op het oog zeer geamuseerd te keuvelen met een nog piepjonge verpleegster hoewel ik weet dat je goden nooit moet storen was dit rendez vous echt niet te vermijden... hij zag me en vroeg mij op de man af ' kent u Harry…

Boog van verlangen verbindt wat onbereikbaar stappen in de mist Een boog van verlangen strekt zich uit over het water, verbindt wat eens gescheiden was. Onder hem stroomt het verleden, troebel en traag, een rivier van herinneringen die nooit tot rust komt. Aan de rand van de mist wacht een voet op de eerste stap, de overkant verborgen…

opgeslokt door golven van gedachten gevangen in de buik van tijd de zee raast door mijn dagen de storm laat mij niet vrij controle is een schim geworden steeds ontglipt het uit mijn hand ik wankel op een brug van schaduwen geen vaste grond, geen zeker land mijn geest cirkelt als gierende vogels boven een bodem diep en zwart mijn adem zoekt…

Het lot dat niet in roversholen of casino's gokpaleizen gamegestoorden zonder hoofdprijs doch elkeen eeniegelyck op maat gesneden boven 't hoofd hangt is het duurstbetaalde feest dat waar ter wereld, overal als hoogste goed wordt uitgevent juist en vooral in barre tijden opduikt zonder hoorngeschal als motto voor de zondeval…

als met een kroontjes pen één keer geworpen en raak hoe ze zich ook wendt of keert erbij komen lukt niet iedere ochtend bij het ontwaken kijkt ze in de spiegel ziet hoe opgedroogd verdriet door haar nachtpon is opgenomen kijkend door een zwarte voile baant zij zich door de dag haar glimlach hangt al even aan de waslijn het regent iedere…

Tienduizend jaar traagheid gaat aan elk verlangen voorbij; als het niet beweegt, beweegt het jou. Gedachten, diepgevroren, ingesneeuwd, gevangen in voorwereldlijke lust van kou. IJslagen smelten in de zon.…

Moeite, lust, verlangen en inspanning, Zij omarmden de onware toekomst, Welke gevoelens komen met hun komst? Wanneer horen ze mijn begeerte zingen? Mijn falen heeft mij weer achtervolgd, Geef mij een mooie morgen in ruil voor vandaag, Zonder eenzaam falen kan mijn geluk weer ontstaan, Dan zou mijn ziel vliegen onder het geluk van de zomerse…

In vage contouren van de twilightzone ontvouwt zij haar vleugels bij getemperd licht haar dans van de liefde naar leven in vrijheid  vervaagt in de lucht vertraagd is haar vlucht verjaagd door de wind verdwijnt zij in 't niets over de bergen een doodstille zucht in 't web van de nacht zweeft zij tussen draden  het vuur van de…

Op weg naar Portugese synagoge kwamen we langs brug van gracht waarop, 40 jaar vervlogen, van ons een foto net komend uit stadhuis, getrouwd. Onlangs met zoon nog en zijn vriendin van wie ‘k hier ook een foto nam In het gebedshuis was ik verbaasd, wist niet hoe ooit de Joods Portugese handel de Amsterdamse wandel bloeien liet…

Er ligt een mooiere beschaving dan die van mijn beperkte denkwereld op een schrijverssite van dit kikkerland waar mens en mening waarheid mennen de zilvervis de meeuw leert kennen als avond stil de nacht ontmoet een diepte ver van hier in het duister van de ratten waar geld niets waard is woorden scherpe wapens zijn in het onfatsoen…

Stel je bent een dolende bezoeker verstekeling die meedrijft op de stroom je wrijft je ogen uit als na een droom je bent nog geen verwoede woordenzoeker 't Is 't tegendeel waar je je nog in uit een quote waar je je zelf in hoopt te vinden een houvast waar je je aan vast kunt binden je zingt je lied, doch zonder lier of luit…

Het lichaam is vertrokken, egoloos als Pegasus die haar genade brengt gevleugeld zijn zijn flanken vederlicht zijn vlucht gaat hemelwaarts, in rechte lijn en buigt alras in oostelijke richting zo ver als boven hoog de sterren staan hun licht werpt zilver over zwarte zeeën en krim die onder heerszucht is bezweken ver boven kaukasus…