1.788 resultaten.
Winter
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
312 koufront trekt sterk aan
boven verkleumde dorpen
valt de eerste sneeuw…
Als de herfst voorbij is
netgedicht
1.0 met 5 stemmen
305 Op bladloze tak
strijkt neer en pauzeert een kauw
einde van de herfst
Wanneer de tijd is gekomen dat de
grijswitte wolken steeds meer op voorgrond treden
en samenkomen tot een ongekend geheel waarachter zachte zon
vervaagt tot een vaal lichtpunt terwijl een opkomende wind zorgt voor enige kilte.
Nog even terugdenken aan afgelopen
periode…
Wat ik tegenkwam 5
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
260 De roodgloeiende boom
de morgenzon groetend
een vogel zittend midden
op www.vliegles.nl
een vogel aan de overkant
hem bekijkend
witte hagelkorrels op bruin platanenblad
wat dochter zou fotograferen
drie nog bloeiende Teunisbloemen
tegen een paaltje,
de zon kwam ik tegen,
hield hand boven mijn ogen
want glad, liep dan stram
de…
Dag van ontspanning
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
203 Vandaag ben ik langs het water gelopen
en heb van wind en wuivend riet genoten
langs bermen waren wilgen opgeschoten
daar achter lag de horizon wijds en open.
Een panorama vol smaragd en robijn
doorzeeft met held're gouden zonnestralen
als ladders waar engelen op en af dalen
zo kan dus de aard nog paradijslijk zijn.
En verder loop ik langs…
[ De winterbomen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
208 De winterbomen:
geen duiven, geen goudvinken --
Verlaten nesten.…
grondmist
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
204 in de vuurlinie van eigentijd
tussen flarden ongemak
grof gesneden uit geurige aarde
te elfder ure van de kalender
gescheurd en weer samengebracht
met lucht die deze kleuren baarde
steeds stiller ontdaan van
lengte van dagen, vereeuwigd
in steenrijp dan weer grijs gesomber
nergens voor nodig, kijk omhoog
naar de intredende voorstond…
Een van hen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
311 Hoe dikwijls heb ik stilgestaan
vroeg in een grijze herfstmorgen
wanneer de mensen slapen
en ik naar de lucht kijk
als ganzen de stilte verbreken
Hoe dikwijls heb ik hen
willen vergezellen
wanneer ze gakkend overvlogen
verlangde ik een van hen te zijn
hoe ik de voorsten aan zou moedigen
om de snelheid te behouden
boven de slapende stad…
[ De vijver is kil ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
187 De vijver is kil,
de wind hoog in de dennen --
brengt weer het najaar.…
Als herfst me overvalt
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
230 Morgenwandeling
pauze om schoen te strikken
de slak gaat verder
Hoe ontspannen het is om bladeren
als kleurrijke herfstvlinders te zien wervelen op de
tonen van een wind waarin ze woorden van verliefdheid fluisteren
in elk oor zowaar verweven met elkaar in een zacht voelend tapijt op lapje grond.
Steeds meer hoor ik ze knisperen en
kraken…
Herfstblad
netgedicht
1.0 met 4 stemmen
249 Als een herfstblad
draai ik met winden
over velden en door bossen
zwaaiend en zwierend
genietend van 't leven.
Onder kleurrijke bomen,
grauwe luchten,
of waterige zon
tussen veelkleurige soortgenoten
en lig soms even te dromen
waar geen winden mij stuwen.
Ik droom over 't verleden
toen ik gekleed was in groen
of in geel op de akkers…
Een herfst als geen andere
netgedicht
1.0 met 6 stemmen
221 In het warme gras
languit liggen schaduwen
zachte herfstkleuren
Het herfstgetijde waarin je kennis maakt
met een dromerige sfeer en verrassende momenten
Een lauwe zon speelt met lichtschakeringen en schaduwspel
Stad en land zijn bedekt onder een goud gekleurde tot rood getinte tapijt.
Het bomenrijk zit in een overgangsperiode
ontkleding…
Wintertijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
173 Ik verlang naar het duister,
kale bomen, zwarte luchten,
naar de bijtende kou die je dwingt
naar binnen te vluchten;
Ik verlang naar het duister
van lange, donkere nachten
waar je in elke schaduw de dood
of boze geesten kunt verwachten;
Ik verlang naar het duister,
het schenkt de schoot van huis en haard
extra licht en luister;
Ik verlang…
Herfstimpressie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
174 Reeds ontwaakte deze morgen
met stralende zonneschjn
belofte voor een dag zonder zorgen
in een seizoen vol kleur, druiven en wijn.
Herfst toont zich in haar feestkledij
met hier en daar nog zachte tonen uit het lover
langs een laan statige populieren in een rij
dit jaargetij geeft schoonheid ten over.
Misschien zo nu en dan een zwaar…
[ Ineens is het herfst ]
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
169 Ineens is het herfst,
wind, natte schemering, en --
verlichte winkels.…
oktober
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
312 Waarheid van verwelkte bloemen
zorgt voor een nieuw decorum
betrapt door terugkerende
betoverde herfstdagen
zwarte kraaien vliegen
onder grauwe wolkenluchten
oude vlinders dansen
uitgeblust het sprookje uit
oktober laat laatste verlangens zwijgen
een man verdwaalt
in een woordenblos
eenzaam
door zijn weifelende wichelroede
zuchtend…
Morgenblues
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
203 ‘k Stapte de deur uit
nog in schemerdonker
Wilde me verstoppen voor de wereld
Gemediteerd met zo'n acht,
in slaap gevallen,
gevlogen, in slaap gevallen
Klaar, koud,
uitgedroogde bloemen weggeknipt
Slaapdronken langs kanaal gelopen
Glashelder water
spiegelende glasheld’re huizen
stralendblauwe lucht
pad vol kastanjes
Hondenbazen…
Als de zomer ons verlaat
netgedicht
1.0 met 3 stemmen
194 Regen op ramen
kou kondigt weer gevoel aan
van einde zomer
Wanneer tijd is gekomen dat
het prachtige hemelsblauw vermindert waar
de zon gezelschap krijgt van steeds meer verbeeldingsrijke
wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing.
Nog even heerlijk genieten van
groene ritselende bladeren die zich laten…
Herfstblues
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
191 Daar ga je
los van het leven
je valt
vlak voor mijn voeten
Je kleuren verraden
je verhaal
Licht en donker
had ik je eerder kunnen ontmoeten?
Nu je mijn aandacht hebt
geen hoogte, maar wel diepte kent
bewonder ik je des te meer
gevallen blad
De herfst bepaalt jouw lot
Je mag met duizenden tegelijk
ons weemoedig maken
We hebben je…
23 september 2024 (2)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
284 één regenbuitje
en de tuin glanst en glinstert
als ware het de
allereerste lentedag…
keerkring
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
181 oog in oog met september
die het huis herpakt als binnenverblijf
met de rug naar de vale zon
die niet opkomt maar ondergaat
is het adem of mist die zich in
strekkende schaduw vangen laat
de muren zijn hun eigen beeltenis
wijzelf wentelen in vooravondlijk tijdverdrijf…