laten we beginnen in de takkeherrietijd die snoeihard nasuist en de nu verguisde millennianachten geleden stofwolkfeesten op industrieterreinen in dit logistiekland (4) de snelheid vloog rap door de grootneuzen verstopt als de hoekjes van de zware mist waarnemen in flitsen van zilver en gloed voorgoed door de gesloten oogleden heen (8) de kop…

Hij blijft zitten onder de lange uithalen waarmee ’t volk hem smeekt te komen; met verwende lijven en naïeve dromen verlangen zij naar vrede in hun leven. De vraag wat zij daarvoor willen geven, wordt ontweken door op hun gebeden te wijzen en hem met liefde tevreden te stellen en honderd kruizen te slaan. Aldus bezweren zij hem wel te verstaan…

ik zag de kleine reageren toen ik heel voorzichtig haar handje aanraakte maar zij hield af en ik wist waarom het was mijn aftershave die zij rook en wie weet de eerste keer in een mogelijk lange reeks nieuwe sterkere en andere geuren nog even een andere toon wat innemende woorden en een zo mogelijk een lieve zachte blik…

De wind om het huis is onrustig, ik lig stil -- maar ben onrustig.…

Die brute kracht die een lichaam naar De aarde trekt Deze kracht niet te bestrijden In tegendeel, niet te benijden De aantrekkingskracht van de aarde Is echt enorm Slimme breinen hebben ervoor Gezorgd dat w'als mensheid kunnen vlie- gen van het ene naar het andere Continent, vele landen Over oce- anen. Vliegtuigen zijn de Mijlenvreters…

werkt als een valstrik en zal je met blindheid slaan. Dus doe je hoofd omhoog en staar als een zonnebloem in die schelle schijf totdat hij uitdooft -…

alleen staat een jongen - op steen waaronder gestaag water stroomt zijn blik een vraag - zonder stem die voorzichtig van toekomst droomt de brug - gespannen tussen toen en wat later nog komen zal hij kent de wereld enkel nog zoals een kind de stilte kent de lucht ademt verandering hout kraakt van oud verdriet in het tussenlicht blijft…

De zee fluistert zacht golven raken mijn wezen de horizon roept De mens en de zee, een dans van kalmte en storm. Ze ademt in mij, haar ritme stroomt door mijn bloed. Haar fluisteringen raken de stilste verlangens, ze onthult wat in mij verborgen ligt. De oceaan weerspiegelt mijn angsten en dromen. In haar diepte vind ik pijn, maar ook…

Soms denk ik — jij was een altaar, gebouwd van bloedwarm penseel en adem die beeft in mineur. In je handen: de zwaarte van het onuitgesprokene, alsof elk gebaar een barokke buiging werd voor wat we niet konden dragen. Je zat stil, zoals alleen muziek dat kan, vol van wat niet klonk, maar door merg trok als een strijker langs een…

Verscheen zij plots weer voor mijn geestesoog gespleten twee-eenheid der trinitas die zinsbegoochelende genitas dan wist ik niet meer wie het zwaarste woog het zinderend meanderen van Mei de vlam uit het herwonnen paradijs de sidderende slang altijd op reis met variaties op een schone lei wie kan dat exenleed het best verzachten Erato…

En dan waren alle vogels plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metselaar van woorden De schone schoonheid vrijer Onder…

Soms lijkt alles moeilijk zwarter dan de nacht je voelt je leeg van binnen meer tranen dan een lach Verstikt door boosheid en verdriet verloren je ziet het even allemaal niet Een deel van een groot geheel maar o zo klein en nietig het liefst zou je er even niet zijn je voelt je te verdrietig Maar binnenkort wordt het weer licht zullen…

Tachtig of tachtig? Hun tachtig is oud, maar ik -- hoor daar echt niet bij.…

jij hebt het gezicht van vele attractieve vrouwen en een lach om te stelen laat in je ogen af en toe een blik zien die ooit het hardste staal heeft gebogen en jij hebt juist daar waar de cirkel volmaakt rond lijkt je atractiviteit vergaard waar jij ook verschijnt spreekt lichaamstaal een open uitnodiging is jouw bewegen…

de verkeerd klinkende lente zit verborgen in ’n boom op de smet na te kauwen ze probeerde zo hard op klanken vertrouwend gevoelens te verwoorden die haar slaap verstoorden die jarenlange winter is voorbij eindelijk, dacht zij dus alles mocht weer bloeien toch? de ware koekoeksbloem ’t Jakobskruiskruid struiken als de laurier langs…

Onderweg voel ik Jouw warme jas tegen mij Ik heb geen plek meer! °°°°°°° Onderweg zag ik Je blauwe ogen staren Ver van mij vandaan °°°°°°° Stilstaand zag ik je Rennen over het perron Je haren dansten °°°°°°° Onderweg rook ik Je warme koffie geur in De coupé naast mij °°°°°°° Onderweg hoor ik Je stem trillend "ja" zeggen…

Terwijl donkere wolken voor de maan schuiven houdt het duister een man gevangen Tussen talmen en vergelden verliest hij zichzelf in diepgewortelde pijn twijfel en wraak woelen Tussen nacht en ochtendlicht drijft droefenis hem tot waanzin rouw is angstaanjagend Zozeer onbuigzamer dan razernij sterft hij of kijkt hij het…

Diep van binnen voel ik dat jij net als ik naar een lege onbeschreven bladzijde verlangt om eindelijk alles op te schrijven zonder voorbij te gaan aan tijd die herinneringen kan verdrijven nu jij op de lege bladzijde schrijft.…

Morgen weer een versje voor de fruitmand? Staat de thermostaat op 'hot'? Rijmen maar, meiske. Het klinkt beslist avontuurlijk. De sterren beginnen al te flonkeren. Weet jij veel hoe je dichten moet. Dat is voer voor letterknijpers. Die hebben nog nooit de zon gezien. Vertel dus nog maar eens uitvoerig hoe de werkelijkheid in wezen werkt…

Een huis krijgt altijd mankementen, wij leven -- daar gewoon omheen.…