zacht spelen lijnen hun spel van begrenzen en openen in een universum dat eeuwigheid kent tijdloos is naast oneindigheid maar wel zo dat alles hetzelfde begin pad heeft en zich stoeit naar het paradoxale einde in een ander continuüm met vreemde superlatieven uit die schepping wij hebben helaas de verbondenheid uit het oog…

onhoorbaar ligt er een stilte in het steeds preciseren maar jij wilt attesteren door geluid te sublimeren in hart en ziel klinkt thans muziek die dient de stilte van repliek en alleen jij bent het publiek…

In mijn roerig verleden ontmoette ik mooie herten die me vergezelden met schone beloften maar opeens waren het draken sprongen vol wrede bloeddorst tegen deze jongeman op wierpen me meedogenloos in een zwarte afgrond op de rotsbodem der wanhoop was het reddeloos voortkruipen overal tasten en stoten een veld van berusting…

wie tilt de dood op draagt haar over de velden van razernij wie stelt vragen over het gewicht van de dingen wie kan voorzichtig verscheuren de ramen van het huis geluidloos dichtspijkeren wie draagt de doden zweeft tussen heel en kapot tilt het nieuwe leven op wie danst door vale dagen droomt met broze botten staat de ruimte…

Als de merel mij gewekt heeft 's Ochtends vroeg, voor dag en dauw, Is zij het eerste wat ik zie En strek mijn arm uit naar de vrouw Die zich Monchou Elime noemt  Die ik bewonder om haar huid Haar ogen, lippen, ja ik uit Mijn liefde als een bij die zoemt Rondom haar ravenzwarte haar Met wat kastanje erdoorheen Streel ik haar rug, haar…

Een vrijdenker denkt aan vragen, de antwoorden -- wil hij niet horen.…

Wat ik die dag wilde, had je gevraagd Ik noemde drie dingen Maar de wandeling werd elders, we deden iets provisorisch we stonden samen in de keuken, ik kocht een ei, die ik nooit koop volgde jouw instructies op ‘s avonds stond er een regenboog ‘k dacht ineens aan de oven, had ik die wel uitgezet, zou ik iemand bellen om in mijn huis…

ik heb ooit met schroom het net betreden vanaf de eerste letter tot heden en met argusogen anderen gelezen die schijnbaar om kritiek weinig geven zij die onverstoorbaar hun leven leiden de pijn verbijten van geraakt te zijn in het diepst van het hart vrijheid in de poëzie in mijn hoogste goed gebleven geen regels en tal van andere…

de zee droogt nooit op er vloeien genoeg tranen om aan te vullen…

Ruisen van de zee gevangen in mooie schelp als natuurgeschenk Op welke wijze golven rollen in de zee waar ze ook breken op de rotsen en dansen op het warme zand tegelijk gaan ze op en neer met onweerstaanbare krachten waarbij hun bulderende stem nog even blijft nazinderen in mijn hart. Zee, de spiegel waar sterren reflecteren in het…

Het is vandaag die dag Die dag die nooit meer hetzelfde zijn mag De dag dat jij jouw reis hebt voortgezet aan die andere kant van het bestaan Aan de andere kant van de maan En zie ik in de nacht de maan dan zie ik daarin jou De vrouw waar ik mijn leven lang oneindig veel van hou…

Een goedemorgen juffrouw Kostverloren Mijn teerbeminde in het vrijersveld Het ging jou toch om mij, niet om het geld? Wij laten onze toekomst niet verstoren Mijn lief, bespaar mij al je vurig smachten Ons één zijn heeft je hart op hol doen slaan Het heeft met mij ik-weet-niet-wat gedaan Ik wil dat jij niet langer hoeft te wachten...…

In de schemering wippen de witte pluimen -- van de konijnen.…

in een flits wist ik dat ik onontkoombaar voorover zou gaan had al gauw een blauwdruk van handen polsen en elle bogen paraat kende de breuken dwars en overlangs wist van het bloeden heel veel en vooral eindeloos lang toch had ik alles geoefend en soepel gemaakt de realiteit geforceerd een dikke mat geprobeerd en zo wist ik precies…

laat me zwemmen in mijn taal want daar ligt mijn deemoed uitgerekt als een elastisch verhaal zonder een iets van dynamiek of een clausule van iets wat altijd tot niets zal leiden mijn taal, mijn eigengereide persoonlijkheid heeft het zich als een autodidact eigen gemaakt en met metselen en voegen tot een stenen obelisk gebalsemd om de…

De Iron Dome daar kunnen wij van dromen Wij zitten toch gezellig bij de haard En noemen ´t liefst geen man laat staan een paard We zien wel wat er op ons pad gaat komen Zo sukkelen we totally tevree In slaap zelfs bij bad news op de TV…

een raaf blinkt als staal in het zonlicht het avondrood kleurt de daken het boomblad wiegt in de wind het rode stof van puin waait uiteen in lege straten de mus klemt zich vast aan de rand van de dakgoot de nacht vergrendelt de lippen legt je het zwijgen op we weten van wrede mensenhanden van sterven in een koude leegte en…

God is een geluid dat overal komt, klinkend -- waar er ruimte is.…

mag ik van jou leven op deze wereldbol omdat ik ook besta heb je dan heel even tijd voor mij voordat jij weer verder draait gewoon even laten zien wie die gekke bekken getrokken heeft toen ik uitstapte zij zwaaide alsof ik haar vriend of naaste familie was waarom altijd duwen en vlechtentrekken als het druk is en de tijd gaat…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…