Ooit had Land of the Free een droom Je kon er toekomstplannen stallen Rijk worden, maar dat is vervallen Het goud bleek schroot bedekt met chroom Er is een top van welgesteld Zich wijdend aan vergalopperen De leider lijkt te dementeren Is grof daagt uit en liegt en kwelt Zijn stokpaardje; een kwade zaak Hij hekelt donkere soldaten Die…

halfgans zowaar als helft der onderfamilie maar als duck-achtigen der watervogels leven wij het liefst in duinen als beste broedbiotoop in slikrijk gebied in binnenlanden bij de grote rivieren op kwelders en veenweiden breiden wij onze levens uit bergen onze legsels achtentwintig dagen lang in een leegstaande rabbithole de dolste…

Jij gekleineerde, mail-failure-jodeljongen, zou je longen er toch uit willen schreeuwen, zoals het de meeuwen niks schelen kan, - weet je wel; je weet wel, dat stelletje rellende en rondvliegende, zwijgend liegende ratmarterachtigen. Maar het antwoord op jouw uitdrukkelijkste vraag, wie is die ‘AD MMXXV’?, - eenvoudiger voor de leek:…

met je driewieler hou je Max nog bij, en zelfs een Boeing of een Concorde, zelfs die honderd meter hoge horde bracht pijnlijke scheuten in mijn zij. hoe vaak hou jij een pitstop, rust je uit, droomt staal en rubber van een zachte doek, jubelt de bel bij ieder warm bezoek, en staakt de straat na een fout besluit. die overwinning wilde jij…

Wij dragen de last van fouten die wij niet maakten, met handen die werken en zakken die leeg blijven. Zij vullen oude putten met ons toekomstgeld, alsof hoop een bodemloze kuip is. Maar onder de rekbare stilte groeit iets hards: het besef dat een mens geen melkkoe is.…

Ergens vergeet een blad dat het groen is, als het zich laat dragen door de fluistering van herfst. Het verlangt naar één laatste blik, één zachte bevestiging van zijn bestaan, voor het oplost in de onvermijdelijkheid van vallen. In wijde spiralen dwarrelt het naar beneden, als een traag vloeiend verhaal dat de wintergrond met stille gaven zal…

Beste vrienden Mo en Moos waarom zijn jullie toch zo boos meer immers dan alleen vrienden zijn jullie zelfs uit ver verleden nauwe verwanten want de zonen van een en dezelfde vader kinderen zelfs van een moeder de sterren en de halve maan samen houden ze de wacht aan een en dezelfde hemel mageen en hilal zijn de hoeder wanneer…

De dichter is vertrokken naar de plek van haar dromen ze reist haar pen achterna door zwaaiende korenvelden ondergaande zonnen donderwolken en regenboog ze schrijft verliefdheid warme volle lippen lichamen nooit meer koud dezelfde weg te gaan ze schrijft zon en volle maan weerspiegeling van het water stranden blote voeten nooit…

De brileidereend is een eindweegs op weg een steller of koning te worden de eiderdons- zaagbek- en ijsschotszeeëend missen de gaven; de brileidereend wil op goede voet leven met de koningspage ook de verwekelijkte pekingeend moet op z'n oosterse schreden terugkeren z'n karma opnieuw in z'n lijf integreren die heeft voor nog minstens…

Bekijk de omgekeerd tegendraadse hedendaagse neerslagverwachting en ik voorspel u zowaar dat de helioantropomorfe Ikarische goden der zon een zwartomrande oranjegetinte basketbalballonsurprise in reuzenverslindershanden in petto hebben voor het metamorfosische nageslacht dat in de eilandverleidingsherhaling van Odysseus met Kirke…

In de herfst van zijn leven, Komt hij in gedachten ’t verleden tegen, Dwaalt hij door zijn rijk verleden, Met blik vanuit ’t heden. Die herinneringen als ’n caleidoscoop, Brengen fijne ontmoetingen, Ook al zijn in de tijd van ’t heden, Velen al heel lang overleden, Doen de positieve herinneringen Van liefde en geluk De negatieve…

Geprezen de landen die de zeeën kusten gelukkig de goden die de helden steunden onsterfelijk maakten als halfgodenmensen op schepen die hen naar 't Atlantisrijk voerden zonder kusten geen stranden zonder strand enkel branding waar goden hun woede op rotsen neerknalden in vlagen verbijsterd uiteen lieten spatten gelukkig de berglanden…

Het meisje keek naar mij toen ik binnenkwam Haar ogen volgden mijn langzame passen mijn hoge knieën en zwaaiende wajang-armen Als een kantoorballerina uit het Departement van Rare Loopjes bood ik haar een glas water aan Daarna nam ik haar hand en trok ik haar op Ik sloot mijn ogen liet mijn tong, mijn stem mijn spieren en mijn gewicht…

Onder de avondzon gloeit haar naam na Tussen klokslag en lantaarns brandt een klein, eigenzinnig licht, geen schijnwerper maar een lampje dat je opmerkt als je even stil durft staan. Ans heette dat licht. Ze keek je aan alsof je meer was dan papier, meer dan cijfers in een rij. In haar ogen paste een stad vol zorgen…

help ons stranden aan deze kust zonder goden als tijddodende verzanding als ebgolven aanspoelen als weekdieren wegzakken in zanderige banken in een tent op het strand laat ons het zout zoet smaken helmgrassen de wind bedaren als opklarende mantelmeeuwen als voor scheidende wolken als met steile duiken omlijsten stook de branding…

jaarplan afgeklopt met gezonde doelen en cijfers symposium rond op van die laatste puntjes na prompt de prompt gevonden maar de trainee die alsnog vergat wat ook ik niet meer wist maar uiteindelijk toch in een laatje of achter een deurtje zat dat was nog uren zweten voordat ik naar huis kon weer warm eten bij de buren dat gelukkig…

Les fruits de mer sont omnivers ze drijven gans de aardbol rond in aqua-oceanen Zij dragen bijna altijd vrucht het kleine grut van spartelende van reuzepythons stammende zoutwater absorberende watertrappelende school van dertien in dozijnen haaienvinnensoep sardijnen slaat kleumend als lafbekkende voor haaienkaken…

De krant heeft positief nieuws nodig een universum vol kennis en kunde maar de wijn smaakt naar appelazijn en de natuur sterft door droeve zombies de gehaaide dief speelt op de tamboerijn je ziet hem nog altijd met zijn tentakels woorden en zinnen stelen van collegae alsof de wereld er iets door verandert hij met zijn drama, jij in jouw…

och, man zet een pannetje stoofpotvis of welk glibberige grut uit de zee dan ook voor mijn haaienbek neer en, ik zweer ik zuig elke ruggengraat stuk slobber de slijmerigste prut hups-a-flut in die donkere kelder van mij ik vreet en slik alles zeker als het een kwal is zo eentje waar je dood aan gaat als ‘ie niet eerst een maand in boterzweet…

Zacht water stroomt voort bladeren dansen voorbij tijd vloeit met de beek Water glijdt stil tussen de met mos beklede stenen, licht breekt in trillend zilver, en elk kabbelend spoor fluistert over het voortdurende bewegen van het weemoedig bos. Vergankelijke bladeren drijven langzaam mee op de stroom, draaien hun eigen kring van loslaten…