Melkweg rondeborstige planeten ontwikkelingskracht, magnetische velden, grote beer en kleine beer sterrenstelsel in winterrust kernfusie in mistbanken winterslaap die wakker wordt smeltkroes van graven beginnen te praten straalstromen van geluk ieder opgelucht zielsverwanten die opstijgen heelal verblijven lichtflitsen duisternis…

Opschuivend in de stoet der levenden Naderen we onze graven Traag schrijden we naar het altaar Glansrijk verlicht en toch zo zwaar Omringd door marmer groots en kil Massaal adembenemend stil Hier en daar kennen we iemand Samen uitgesproken stil smeedt een band Jezus hangt hier al eeuwen te lijden (en is al even lang aan het verrijzen)…

er is er was… er wast na zeis of zicht na kruis of keer op het tapijt van de tijd altijd weer nagras asgewas altijd weer wederlicht vergezicht wellicht vederlicht…

en als je dan windloos de donkere haven binnenvaart zal hij staan waar jij voor anker gaat hij zal je gehavend van het schip zien komen en ontroerd naar jou toe gaan maar haar zal hij missen meer dan ooit de dichteres van tere wolkenluchten over zijn azuren zee…

Als de dagen zwaar gaan tellen en herfstlicht langs mijn zielekrassen strijkt, dan kruipt de melancholie mee terug in bed. Als de tijd het lichaam in gaat halen en natuur nadrukkelijk het omhulsel roept, dan zullen tijd en stoffelijkheid hun oren spitsen en naar hun eigen echo luisteren.…

Alsof de wind je laat fluisteren zachtjes wiegend of met krachtige vlagen waar dierbaren bijeen, in tranen en gedeelde smart naar jouw leven luisteren lijk je met lachende ogen van het leven lief te zeggen het is goed, ik ben hier heb elkaar lief, maak plezier de wind ging liggen tijdens gedempte snikken bij een laatste lied het was…

je zegt: we zijn niet alleen hier zijn ook degenen die er niet meer zijn zij zijn erbij als we slapen spreken denken of zwijgen ik zie je gezicht ingelijst onaanraakbaar dichtbij je ging me voor ik ben bijna voorbij…

Ik verkoop geen angst, voor wanneer de ramen boze ogen dragen Vooral de lucht spreekt mij vreemde woorden tegen Het gevoel van een terneergeslagen lijster die maar zingt en zingt Een ballade over het gemis van jouw stem in de stegen, metrotunnels en straten van deze verlopen stad God, wat verlang ik naar de lente van vervlogen dagen vergeten…

weer hoorde ik het volle geluid van de kerkklokken zij die uittraden werden meegenomen in de interferentie van geluidsgolven alleen het stoffelijk zijn werd uitgestrooid over bos en wei om dicht bij de natuur te zijn gevlaagd door de wind die met lichte onrust over dit zielentransport waar het vaak aan communicatie schort als…

De herfst is veel te vroeg begonnen; ik heb de heide niet in bloei gezien, het lachen van de madelieven niet genoten, het onkruid niet zo hoog zien groeien als altijd… Maar velen gingen die ik goed gekend heb; de ene jong, de andere oud, maar niet het gloeien van het goud van tere liefde dat de wortels voedt en drenkt. Niets van dit alles…

Zelfs bij vloed, voel ik het lage tij wanneer je groot en grijzig schip als stip verdwijnt zegt men zo achteloos, het is zijn werk wees aan zijn schip gelijk, dat groot en sterk nu mijlenver, het ongewisse moet doorklieven. De tranen die ik laat als het gemis zo voelbaar is en horend hun gemak, dat alles went de tijd gaat immers snel want…

De eerste gele blaadjes vallen al, ze maken me droevig, ja weemoedig. Het omgekeerde van de lente met bloesems die de bomen sieren. Zo gaat het ook met mooie dingen in dit leven, we moeten loslaten wanneer de tijd daarvoor gekomen is. Niets blijft voorgoed en mensen worden ouder, trager, vergeten ook wat hen ooit boeide en doet leven. Het…

Niets is voor altijd alles gaat voorbij het fruit van jouw lippen droge dromen van zijde alles is inherent en incompleet door grove vergankelijkheid in deze worsteling met verveling gedachten aan jouw vroege dood ach, was ik maar een regenworm dan zouden mijn stomme dromen voor altijd zonder zonde zijn in de warmte van het eenzaam bed…

wakker geworden zie ik al gauw in jouw nauwgegroeide ogen het doodskleed, wit gesteven onontkoombare ongenaakbaarheid links en rechts naast je de liefde, gestadig groeiend hand in hand met de machteloosheid, krachtig slorpend (haast) heilige twee-eenheid goudgevleugelde, voeg me in de dag!…

een vergezicht vaart binnen in mijn memorie jij sliep ik waakte een meeuw hing even gekneld tegen de steilte ik kon alleen maar kijken alleen maar waken over jou wie draagt je door deze nacht wie stelpt de wonden de meedogenloze angst jij sliep ik waakte ik waakte naast jou tijdens deze diepe reis ik kon alleen maar alleen…

Als ik er straks niet meer zou zijn, kan je nog altijd met me praten. In een witte, opgeruimde kamer zal ik nog steeds voor je bestaan. Ik fluister lieve woorden in je nek en in je oor, zodat je hoogstwaarschijnlijk denkt dat ik al tot de engelen hoor. Geen woord van angst of deernis, mijn zwart cynisme ben ik kwijt. Ik sta je bij bij…

Jan Wolkers smeerde nog gauw een boterham met zelfbereide aardbeienjam alvorens hij met verve aan zijn volle leven ontkwam. Zelf ik had eerder aan kwartliter wodka gedacht, ééntje met zo’n etiket waarop een meisje heerlijk naar je lacht. Quasi roerloos zal ik dan zitten met een geurige kat op schoot Mijmerend, geduldig wachtend op een voortijdige…

en als wij dan afscheid hebben genomen ik verloren het schip ben opgegaan zie ik jou traag en wankel naar de kade gaan zie ik hoe jij even stilstaat nog en kijkt met zachte vaste blik naar het nu al weggevaren verre schip…

Quazooit in Toliara Madagascar in 't nationaal park Tsimanampetsosa Zo'n kleine duizend zeemijl van Mombasa Vlakbij Dar es Salaam en Zanzibar Een tropisch eiland, geen toeristenstranden Men waant zich langs de kust in 't paradijs Slechts zee, geen kindgeschreeuw noch babykrijs Wie wil hier niet zijn lijk laten verbranden In 't…

Je probeert het verdriet te relativeren maar in gedachten is er een verlaten land waar burgers uit gevlucht zijn door oorlogen mensenkennis in armoede moest leven een zuchtend zomers landschap strekt zich uit in groen zwijgen het liefdeshart wordt onrustig onder helder licht van de zomermaan de geur van takken witte rozen afscheid van een…