wat u nu leest is absoluut objectief wat u niet aan zag voor wat poëzie vermag te zijn, of niet kleingeestig deze woorden zijn dicht- gekit met natte vingers langs afgemeten latten rond gestes van sensitiviteit ingemetselde wederkerigheid zonder vraag in behoeftes voorzien waarvan bovendien voordien geen enkele notie bestond geen…

laat me het land zien waar geen boom meer staat wanhoop ons verslaat laat de doden zien de maskers van pijn in een diep ravijn laat me het kind zien dat niets meer verstaat geen tranen meer laat laat de moeder zien ze bedekt haar zoon streelt zijn ogen schoon laat me schoonheid zien haar onvolmaaktheid volmaakt in lichtheid…

In de stad waar straten fluisteren en mensen soms te stil worden, liep zij - met een hart dat groter klonk dan welke raadszaal ooit bevatte. Ze raapte schaduwen op, blies er zachtjes licht in en noemde dat geen werk, maar plicht, of gewoon: menselijkheid. Ze kende de gebaren van gebroken handen, hoorde het trillen van stemmen die niemand…

Met honderd schrijfsels en trouvailles en quasikomische ideeën brave rafeltjes en flarden pseudodoctorandus peeën zou ik je graag gelukwensen en tussen alle zeebanket en honderd gladiolen - één voor elk, en elk voor één dat spreekt medunkt toch wel voor zich - wil ik je best feliciteren en vraag je in het feestgedruis hoe prepareer…

voor R. de eerst klank komt zonder aarzeling uit de hemel vallen als de zachte emotie die me rustig ingetogen laat bewegen bewogen zit je naast me en fluistert nee dit niet het is te veel jaren later bij diezelfde eerste toon het gevoel van klein geluk dat kleeft aan herinnering die niet is vergaan in alle snelle gewoel van plaats en…

Dit is het 100ste gedicht dat Indigesto hier mag publiceren, voor elkeen die malligheid met een glimlach weet te waarderen, in klare taal, met rijmschema a-a-b-b-a, ik noem ze gewoon "kolderdichten", welja, en geloof me, humor is de beste saus om het leven te assaisoneren ....…

Zou het een engel kunnen zijn die zich niet innerlijk doch als een amazone in haar strak en dicht geweven chiton uiterlijk in pracht en praal manifesteert aan zijn ridderlijk uiterlijk? In dat geval is zij qua schoonheid innerlijk en uiterlijk een ambivert die hybris kent bewaarder is, vol overmoed als een van het hybride soort wier…

De kinderen vragen waarom we wonen waar we wonen hoe we zijn gekomen aan de antieke lamp, en waarom ik niet alle antwoorden weet Ik tover er verhalen uit levensverhalen van pijn, verdriet en succes met wat opschepperij glad dichtgesmeerd, glanzend van genoeg betekenis om ze te laten overleven houvast en troost te laten geven, hoop…

Twee verjaardagen na elkaar De ene van haar waar groot nieuws Een huilen, lachen een omhelzen Schoondochter reageert met kreetjes Voor vijf personen en diëten drie lasagnas klaar, gegeten We danken, een omhelzen zijn zo blij te weten! De dag erop op zoek naar flat, waar ‘t stil ik hang nog aan de telefoon, want toch te vroeg,…

Ik pleit voor een liefdesdrone, fabriceer ze aan de lopende band, versierd met een Jezusicoon en een uitgestoken hand! Doe er flink veel kussen bij en hugs tot in de eeuwigheid, stimulatie voor de vrijerij, of stuur een vliegend tapijt met de heerlijkste gerechten, uitnodigingen voor een luxe bezoek, relaxed elkanders schoonheid ervaren…

Nu alles bijna voorbij is de wind elke herinnering overstemt de zee geleidelijk wint van het land op de bergen geen bomen groeien. Nu kinderen hun Exodus in gammele vissersbootjes bevaren zij de onderstromen van de zilver schijnende zee kunnen zien noch horen. Nu het onheil ons vanuit de verte nadert het licht geen licht meer wordt de…

soms valt er iets uit de hemel of in de kinderlijke schoot dan wel toont het toeval zich bloot . vreemden weten mij dan te vinden niet omdat zij mij ooit beminden maar de hemel toont soms gaten en verschijnt er een engel met innerlijke baten . maar dat is een mensenverhaal het gevoel beschrijft dan in eigen taal hoe soms de ziel wordt bevrucht…

zie ik een deel van de oplossing voorwaar als ‘t loffelijk streven van dichters’ punt van aanvang als de opdracht in eigen gezang meer dan de privéproblematiek met machtswoorden de wereld buiten betreden in het schemer dezer nadagen der schoonheden van uitbesteden van elk denken wat ieder mysterie van het zijn zal vervagen in veelvuldigheid…

met mijn eigen playlist van Bach op repeat de gordijnen dicht zodat niemand mij ziet al hoor ik de auto’s op de natte straat toch nog immer word ik meegezogen in de tijd van verdwijnen in mist der verloren strijd als de verdorven nimf die ik niet wilde zijn pijn klimt langs zijn onnavolgbare ladders met vrije vallen en ongelimiteerde adders…

Dat alles zo anders was en ik zo ben geworden. Omdat wat was zo anders is geworden en ik zo bleef zoals ik was werd alles anders. Ik ging niet mee. Ik kon het niet. Ik deed alsof. Ik doe zoals ik deed en dacht. Ik loop maar wat verdwaal in hoe het anders werd. De weg naar huis Is er niet meer.…

- Servisch kruipklokje - "Quo vadis, gij paarsblauw gekleurde vanwaar uw kruipende camino langs grafsteen en beton, bambino waarheen toch, van uw land verscheurde?" Ik ben nog op zoek als de meeste vriendinnetjes uit Novi Sad naar onze roots uit Beograd dat is mijn levenslange queeste 't Zou ook in Bosnië kunnen zijn of was mijn…

De koning heeft de sleutel van de sloten aan de buitenkant en dat is precies het probleem want die koning ben ik zelf opgesloten in deze piramide Het is een koan en het is niet grappig Wanhopig roep ik antwoorden in het duister, op de tast strompel ik verder en eindelijk gaat de deur open naar weer een donkere kamer zo Vantazwart…

Vleugels keren zacht naar het nest vol licht en rust stilte draagt hen mee Hun sierlijke vlucht opent de weidse lucht als een adem, een boog van wind, van ruimte, van verlangen, elk vloeiend ritme een echo van vrijheid die zachtjes terugkeert naar zichzelf. Hun zwevende zang rolt over de horizon, trillend in mijn ademende borst, een taal…

op het zachte mos innig ineengestrengeld twee naakte takken ….net gesnoeid…

- campanula poscharskyana - In het schier onafzienbare Floradomein woekert een kruipende bloemensoort waar ik nog nooit eerder van had gehoord - er gaat maar één van in 't dozijn een nietig en klein onderkruipsel, vandaar de campanúla poscharskyana familie der campanuliden orde der bastaardasteroïden van de klasse der spermatopsida…