het raam staat op een zomernacht vaag zwoel de zwak verlichte straat waar een late bromfiets het geronk van zijn uitlaat om een blok laat gaan een korrelige krijtstreep op het bord van de nacht als verkeerd uitgeveegd niets te raden een paar sterren tekenen geen dunne paden het asfalt nog veel dieper donker verwacht geen kudde rinocerossen…

De schoonheid van haar lach Met parelwitte tanden omkranst Door ’t karmozijnrood van haar lippen, Brengt herinneringen uit tijden van weleer, Toen jij mijn leven kleurde, Mijn bestaan naar D’hoogste toppen voerde, Waar'k gelukkig was. In de donkre kilte ik nu eenzaam verkeer, Pompt m’n koude hart doelloos bloed, Nadat m’n lief…

In het pretpark kussen we een film van liefde en muziek Woorden zijn ongesuikerd puur Een wenkbrauw even opgetrokken zegt alles Een meisje op rolschaatsen tussen de kaartenhuizen en zandkastelen krijgt voorrang van starende chauffeurs die de voetgangers snijden en Romeo van Julia scheiden aan weerszijden van de straat Ze zijn hard op…

Het lied van de stilte is zwijgzaam en koel het is er alleen als het luistert tussen regels laveert en naar binnen keert en onhoorbaar for your ears only fluistert…

dan zal ik echt beloven dat ik het eindelijk doe vandaag kan het gisteren ook wel en daarvoor zeker het lukt dan wel als het zover is maar nu nog niet en straks ook niet want dan slaap ik als het zo verloopt daarna kijk ik wel naar het verstrijken van weer een dag…

Het zijn zilte tranen die naar buiten moeten uit het kleine glazen huis milde dromen die de dronken mousserende buik en ingewanden verlaten, aangeschoten wild altijd op zoek naar gewillige prooi onder de sterrenhemel een gevormde mond half blind en straal bezopen in een grenzeloos fatalisme van de menselijke ziel in verloren…

Ergens tussen tent en tak tussen muggenspray en afwasbak daar gonst het brein, daar kraakt het kind het is waar het grote denken begint. Geen som of saaie schooltaak hier maar Pieters fameuze Raadselkwartier! Waar hersens zweten zonder gym en de winst geen sticker is, maar glorie met een glim. Pieter — de man met de zwembroek van wol, met…

Gehucht Hoeven-Kempen-zondag 13 juli-9.30 uur Een zwaluw alleen zwiert zwak* over de velden. Zal zij overleven? (*zwak= lenig)…

In de schaduw van het leven Gaan d’vreemdste dingen schuil, Wonderlijke zaken van lange her, Mensen nog menselijk waren, Altruïsme nog de normaalste zaak. In deez tijden van populisme, Of zoals Trump het noemde, Popularisme, dat is als muziek In zijn dovemansoren, wijl Hij alleen zijn echo’s ontvangt. Het volk, voorheen plebs geheten…

Jij bent te mooi om aangeraakt te worden door wie dan ook, door mij alleen, hoop ik als ik mag, als ik durf te doen wat ooit iemand mag Ik passeer jouw huis Er is alleen een raam tussen mij en jouw bed waarin ik mij droom wanneer ik niet kan slapen en mijn adem inhoud en de tijd stil staat bedwelmd door jouw lippen voel ik jouw…

Eerst duizend doden sterven voor de sprint Eerst Napels zien en dan ècht door het lint Eeuwige roem als je d'etappe wint En daar de elyzeese velden vindt Voor even nog van voren met je kop Maar morgen wacht je pas room at the top…

Waar zijn ogen hem zien daar zijn benen hem brengen. Het Paard galopperend in de open ruimte. Als kudde onverdeelbaar bij elkaar. Geheim genootschap op de wijde velden. Til me op en neem me mee over de knellende grens van het bestaan. De glanzende dampende paardenlijven. De warme lichamen waarin de dieren paard zijn.…

Ik schrijf om te zijn niet om begrepen te zijn stilte in zinnen Poëzie begint niet bij woorden, maar bij dat vage moment waar iets in mij beweegt zonder dat ik het nog begrijp. Een gevoel dat zijn stem nog zoekt in een vorm en wacht tot ik stil genoeg ben om het te horen. Ik schrijf niet om uit te leggen wat ik bedoel, maar om te bewaren…

"Al die willen ter kaperen varen moeten mannen met baarden zijn..." ...en dan volgt er  een hele rits namen van stoere jongens  en ferme knapen onwetend van kielhalen bakzeil en buit van bittere smaak scheurbuik zeebeschuit en paradijzen van terra incognita eilanden kusten immense rivieren als leguanen monsters vulkanen en regenwoudslangen…

De groene bladeren van het olijfboompje op mijn balkon zijn door de mieren met honing zwart gemaakt het was geen gezicht maar de wespen ik geef ze een zoen kwamen de honing eraf halen en nu zijn alle olijfboomblaadjes weer groen.…

Zwijgend denkt hij aan verre horizonten, De stilte door niets verstoord, Door hem wordt niets gehoord, Aandacht voor ’t nu uit hem verzwonden. ‘n Nachtegaal breekt de stilte van de nacht Met hoge tonen van z’n ijl gezang, Voor ’t gezang heeft hij geen aandacht, Een traan biggelt langs zijn wang. Zijn hart huilt stille in het bos, Wijl…

Eind der wereld is mij niet te ver zolang U het einddoel bent dan trek ik geleid door de ster naar oorden die niemand kent. Waar ik verdwaal door duisternis gaat U mij voor in zuil van licht zelfs door de dichtste wildernis houd ik mijn oog op U gericht. Als wateren mijn weg versperren baant Uzelf voor mij een pad door de nacht bij licht…

De heldere rode zon gaat onder in de nevel van de late zomeravond een vriend schrijft een haiku over liefde en verval vriendschap en vrede oneindig lief onder het maanlicht een minnaar schrijft een gedicht over liefde op onleesbare bladzijden nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent brengt hij het dieptepunt…

Bochten tussen bemoste keien Slechte ontvangst in de wolken op de bergen, ze wijken en sluiten zich achter mij, mijn gedachten houden ze gevangen op de weg Geen vergezichten, niet stoppen om te plassen, rustig doorrijden Stilstaan is gevaarlijk, misschien ga ik een pas over naar de zon Toch nog een gedachte uit de mist van mijn gevoelens…

Wind tussen leegte een paardenbloem zaait de dag stilte draagt hoop mee Wind beweegt door lege straten als een herinnering aan wat we verloren waanden, maar nooit echt kwijtraakten. Tussen het kraken van takken en het schuren van lucht klinkt iets broos dat zich nog niet laat vangen in taal. Vogel stijgt op, terwijl de ochtend nog nauwelijks…