Iets dieps in de ruimte die achterblijft rust en vrede van een niet-zijn als antwoord op iets dat toch is een vrede die vertraagt onbenoembaar want zonder klanken van woorden een ongehoord zwijgen la durée van Bergson verboden terrein volgens Wittgenstein…

Stille adem gaat tussen muren en het gras tijd ademt traag mee Rust daalt neer als een zachte schaduw, alles vertraagt, klanken lossen langzaam op. In de ruimte die achterblijft ontvouwt zich iets dieps, ademt samen met een tijd die niet meer haast. Elke in‑ en uitademing vormt een woordloos gebed, de wereld lijkt even te pauzeren, een…

altijd het volledige besef van het totalitaire lichaam van die eerste zwijgende seconde van elke nieuwe dag tot die allerlaatste ronde door het verfijnde lijf voor de nacht dagelijks de eindigheid inwrijft van iedere vingerkoot die deze woorden doopt daar verklede waarheden grens- en renteloos voorschoot uit een verscheidenheid…

Een fluistering door ’t tijdloos dal, waar sterren dromen, traag en oud, ontvouwt zich zacht een heilig tal — een oorlog zonder schreeuw, zo koud. De nevel ademt zilverlicht, de leegte zingt haar eigen naam, een schaduw danst, een god herlicht, in stilte gloeit het oerbestaan. Geen mens, geen macht, geen laatste kruin, weet wat die nacht…

Sinds 2014 mijn woorden vrij, stopte in 2022, maar 2025 roept mij. Niet stilgezeten, literatuur verkend, vormen en stijlen, tot in elk moment. Opgeven? Nee, dat staat niet in mijn boek, ik volhard in boosheid, elke stap, elke hoek. Kritische stemmen, ik leer ervan het meest, hun gal is mijn lessenfeest. Maxim en R.E.N.S., een duo zo…

Iemand zong mij de tranen uit mijn ogen Danste de benen van mijn lijf Iemand besloot ze ook te drogen Zodat je echt voelt wat je krijgt Iemand waste mijn haren met haar handen Wiegde mijn heupen met haar lijf Iemand blies ze weer tot zwarte krullen Ook al zijn ze voor altijd grijs Iemand verhaalde mijn schulden op een ander Legde…

Ik sta en wacht op perron en kijk op rotonde onder me Bij een kalende boom waaien de mooiste en teerste blaadjes zenuwachtig heen en weer Alsof bij het breekbaar en ouder worden je nog van alles moet doen, alsof ze zeggen, nog niet, nog alsjeblieft niet Ze zijn ijl en hun aanhechting lijkt verdwenen Er hangen ook nog logge bladeren…

voor wie moedig is maar kwetsbaar mag zijn voor wie zich zwak voelt maar sterk is voor wie vliegen wil met gebroken vleugels ze genezen om hoger dan hoog te stijgen om alles te overzien om met diezelfde vleugels jezelf te omarmen je warm te houden als er kou is en je denkt dat je zwak bent maar sterker dan ooit…

Daar ergens in de bergen van het verre midden oosten, in het midden der ballonvaart over de himalaya naar 't midden van het verre oosten sprak konstantinos kavafis zijn ode aan hafez, in bewondering staande op zijn schouders erudiet doch van nature evenwel beschroomd en bescheiden sprak hij zich zelden direct uit en ontwapenend…

Jozef en Maria zwerven door Bethlehem worden bij elke herberg voor overnachting geweerd in een armoedige stal vinden ze tenslotte rust daar wordt de Genezer der mensheid geboren de welvarende wereld laat hoogmoedig de langs komende Heiland aan zich voorbij gaan tijdens klein samenkomen groeit het begrip voor Jezus wil zich…

Ik heb geoefend me niet te verroeren niet te zuchten, kuchen of hoesten In ondergoed ben ik onderweg Door de dertien deuren dragen ze me, opgevouwen in een kist, boeken onder mijn knieën, onder mijn hoofd De wereld heeft wetten nodig die boven de partijen staan, ik denk al jaren over grenzen heen over het recht op vrijheid: de vrije…

Het kruis van Mussolini is verhuisd; hij logeert nu op de duivelse aarde. Kijk hem lachen, naar het kind en de gaarde, zo te zien wordt hij niet door ieder verguisd. Over macht en vrouwen mag je niet praten; zijn verlosser heeft hemelse handen, en ook nog eens uitstekende banden met hen die toen op de zetels zaten. De oorlog legt zich zwaar…

Je zei dat ik groen was als de kikker en het gras maar ik voelde me zwart op het palet van jouw dromen in een ingewikkelde wereld zonder vrees gekomen in het vervolg, de nachten blauw dacht ik steeds in kleur aan jou ik voelde mij niet fris of groen bekeek het glimmen van mijn schoen ik vond mijn kracht in donkerrood jouw droom had…

de wereld in zich laten vergaan alleen in blauw verdergaan alleen in blauw blijven bestaan…

Kom binnen, beste klant, kom gauw, wij bieden rust, jawel, vertrouw! Een polis hier, een handteken daar, en hup — uw zorgen zijn wel klaar! Tot morgen storm, tot val of kras, dan hoort u plots: “’t Is buiten klas.” Een franchise hier, een troellala, de schade? Ach… dat regelen we daarna. We praten warm, we lachen zacht, we zijn van zorg…

Misschien was ik het die je door de straat zag lopen met een glimlach of een knipoog links en rechts. Ach, de zon scheen dus moesten we wel vrolijk wezen zoveel dagen dreven al de wolken en huilde de wind natte tranen tot de zon hen verdampte. Nu loop ik weer door die straat met een glimlach en een knipoog lach naar iedereen links en…

Het paradijs waait open. Nog een keer vluchten wij, En verworden van aas tot prooi. Het huis is gevallen. Bliksem, donder slechts Zijn van het hoge rijk nog over. De dag is geweest. Snel valt de schaduw Over wenkbrauwbogen.…

als een blanco cheque lig jij voor me een onbeschreven blad ongeschreven woorden voor wat komen gaat maar nog niet bestaat voor deze druk op de spatiebalk als ware het ratelen van de regen de getikte letters elke zin vormgegeven als een zegen voor de aarde iedere strofe doof voor de stilte van lucht tussen bedachte stormen door beroerde…

Waar licht water raakt ontwaakt even het leven en keert weer tot rust Het water ligt kalm, maar leeft in elk licht dat het vangt. Een blad drijft langzaam voorbij en verdwijnt zonder spoor. De stroom herinnert zich niets van wat het aanraakte - juist daarin wordt alles heel. De oude bomen buigen licht onder hun eigen gewicht. Hun schaduwen…

In de stilte van de nacht Klinkt het zacht gefluister Van haar op wie ik wacht, Ik elke nacht naar luister. Dan komt zij bij mij in mijn bed, Kruipt dicht tegen mij aan, Dan geef ik haar steeds belet Om met mij te lieven gaan. Al zijn het slechts mijn dromen, En is zij ’s morgens weg, Mag ze elke nacht weer komen, Want ik geniet met…