I de drift is hard om hard te gaan blijven staan om niet om te vallen nog harder te knallen en ongekend genoegen nemen en krijgen in heftigheid [om] in waanzin te stijgen de drang is zoet om weg te gaan toch blijf ik staan door om te vallen nog harder om te vallen zomaar te verdwijnen overstijgen pijnen in waanzin [door] II…

achter het schuttend scherm van haag en struik en boom van bloem en geurend gras weet ik in de brakgekapte dolgedraaide tuindergrond tussen hok en stal en pergola onze zonbeschenen hoogtevlakten onze wouden donker diep onze oeroude koele vijver de steen het stille water het rimpelen van onze tijd…

Mama's geloven je niet, 'jaja', zeggen ze -- 'maar ondertussen!'…

Gedichten zijn geen fluistergalerijen Waar enkel stilte heerst en zoete dromen Slechts bossen ruisen, als zoemende bijen Doch wie goed luistert hoort soms meer dan bomen De moerbeitoppen ruischten;’ God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; wist wat ik behoefde, sprak tot mij den stillen nacht; Gedachten die mij kwelden, Vervolgden…

Het stadspark een canvas van groen en wit en veel blauw daarboven mezelf weer verliezen in een bloesemballet al weet ik zelfs daar zal ik jou niet meer vinden niet eens de echo van je stem nu de wind weer het zuiden vindt maar er is dat licht er zijn weer uren die blijven duren alsof dit nooit meer over gaat. Mia Bemong…

In Engelands hoofdstad huizen om de oude Tower grote waardige vogels van de rouwstemming binnen de strenge ommuring pikken de zwarte reuzen der zangvogels neergestrooid voedsel of zelf gezochte buit op ze houden speurtochten door straten langs de Theems keren steeds terug naar hun woonkasteel gevederde muzikanten van uitvaartklanken…

Achter het succes van elke man staat een vrouw -- die verbaasd toekijkt!…

Licht kust de hemel de merel fluistert zachtjes de aarde ademt Er is een ogenblik, nog vóór het licht zich echt toont, waarin alles lijkt te ademen in zachte golven van stilte, en ik, haast onmerkbaar, voel hoe mijn huid opent voor het ontwaken, alsof mijn hele wezen luistert naar iets wat geen woorden nodig heeft. Een merel zingt één…

als er even niks nieuws groeit kan de lucht op adem komen en de grond weer doorwaaien verlichte wortels zelfs maar verwaarloosbaar zouden nachten spiegels brengen mochten de randen zwart blijven als levenloze gaten zonder slagen harde leerscholen lijken gewonde helingen onbevredigend de dode herinneringen begraven in permanent…

Er is een beeld dat soms zo vertrouwd dichtbij komt, ongevraagd en stil: mijn vader en ik, alsof de tijd zich even plooit naar wat ik wil. We zitten samen, in een licht dat nergens brandt, maar toch bestaat. En dan een tasten naar begrip, een stil verstaan na al die tijd: Hoe hij bewoog, en keek, en zweeg, hoe ik dat nu herken en weeg. Zijn…

denk aan meerdere middel- punten van één cirkel en zweet door de duisternis van ’t instinctieve ‘Es’ op schoteltjes geserveerd als crème-des-levens-filosofie één lichtstraal en de schaduw rolt naar de zon of ‘t licht tolt als ’n dwaling [rond] cirkels in cirkels in cirkels ‘t lepeltjesmeisje gedraaid in één omlijsting gegrepen…

Wandelen met de wind mee geeft minder frictie Wilde narcissen doen een rondedans pikken als kippen naar hun eigen grond De eerste pruimenbloesem strooit ze blaadjes als zaadjes Soms is er de lentelage zon, dan doen rossige pluimpunten aan je haarkleur denken Je zou de mooiste plukken We zouden naar huis gaan Je zou hen met je…

kussen waarop ik slapen kan dromen van leven deken voor elk seizoen elke bui voorbij liggen in het groenste gras de blauwste lucht voelen van de fijnste hand verstand voorbij laten waaien…

Het lag aan de begroeide oevers van lawaaierige blauwe rivieren in dat onbeschermde verre land dat land van mensen en dieren waar hij zijn enge spiegelbeeld verloor in de wildernis van het vrijelijk denken. Hij gaf zijn bezit aan verliefde armen zijn fiets ging naar een verstandige dokter zijn horloge voor een slimme astronoom de stille hoer…

Onwelkome gast: een heer overkomt dat slechts -- in een nare droom.…

de virusval van de hoogmoed staat op gelijkwaardige voet met ‘n uitsluitend jaloeziedal de gulzige en gierige wellust bewust zonder finesses geuit vanuit ’n gemakzuchtig ego bitter en zuur zijn de bessen die per zes aan de doornstruik van mijn wraak zullen groeien…

Voel jij ook dat lustig verlangen door kwetsbare voorjaarsbloesem op zoek naar onzekere schoonheid nu de oude stad ligt te slapen ochtenddauw in het park parelt nu je in jouw kloffie koffie drinkt nadenkt over problemen in de wereld terwijl zij zorgt voor zoete koffiekoekjes zie jij dat domme mensen vrolijk worden van dat beetje felle…

Er is geen vragen meer naar het waarom en hoe of wat ratio kust onbekende horizonnen om de werkelijkheid rustig te verkennen aan de groene waterkant nu het vele nieuws om aandacht roept niets zal je tegenhouden je komt tot bloei door eigen groei in het wilde en onbedorven landschap van een door God vergeten dwazenland.…

Voor ‘t geval u het nog niet wist zette de trein niet zichzelf in gang dat was toen ook de machinist al was dat wellicht wel met dwang rechtvaardigt het ooit doden van waarschijnlijk miljoenen joden het uit hun land laten verdwijnen van veel onschuldige Palestijnen voor ‘t geval u het niet hebt bedacht zetten soldaten zich niet…

de mat moest strak staan grasgroen met ’n gat aan ’t eind niks geen bloemetjes of paarse kopjes op ’n hei of ’n hen wat geen coq is, maar ’n zij- dehoender bijv. (wie onthoudt al die vers- chillen?) de bomen zijn er om de wind te breken verder mogen hunnie stikken in stof ’t gaat om de zon, of nou ja de zoon nee ’t gaat om geld…