Zonnestralen voor jou mijn liefste. Sprankelen in kleuren, zo jouw levensgeluk zien. Omarmen, geborgen in linten van liefde. Verwonderen, koesteren, elke stonde; Carpe diem. O boomgaard mij zo verwant, mijn thuis.…

De Joden trekken voort zijn pas bevrijd uit ballingschap in Babylon en Perzië betreden trots eigen land de verlichte mensen vieren feest met muziek op Jeruzalems stadsmuren optochten treden elkaar zingend en spelend tegemoet beloven ontroerd en vol kracht te zullen leven naar de zegenrijke wil van hun enige Heer enige eeuwen…

Over het ochtendland ligt ’n waas Van mist van lage wolken, Die alles doen vervagen, Tot de zonnewarmte overwon. Het groen straalt me tegemoet, Zonnetje zet alles in ’n gouden gloed, Bomen laten hun blaadjes glanzen, Briesje doet grashalmen dansen. In d’sidderende hitte van de middag Laat ’t briesje verstek gaan, Zijn de natuur en…

Licht blijft hangen nu zachte stilte omarmt mij hart zoekt eigen rust Het lijkt of de avond aarzelt net voor ze valt, en de lucht kleurt langzaam, voorzichtig als een stille gedachte. Alsof ik nu pas besef dat ik nog niet klaar ben, dat ik pas nu adem. Geritsel van bladeren raakt me zacht, een fluistering die zegt dat niet alles luid…

Moeder mag mij als dochter blijven zien, maar mijn broer en mijn man moeten mij willen kennen zoals ik ben Ik heb dat nodig ook al is het niet waar want mijn vruchteloze streven houdt me desondanks in leven Wandelend en schrijvend in schriften en brieven uitleg na uitleg wie ik ben Boek na boek om te weerleggen en te vervangen wat…

als je iets krijgen zou, lijkt het net of je een keuze hebt, dat je zeggen kunt: “ik hoef dit niet, dank u wel” of het moet één of ander virus zijn of een tatoeage als verjaardagscadeau ‘anyhow’ wat je onherroepelijk (in je schoot geworpen) krijgt is nooit wat je van te voren heel graag hebben wou dus om nou te blijven beweren dat…

‘Van Mars af, man!’ heb ik het wel gezien, fabulerend langs de bezongen rivieren: zij, die onomstreden zou kunnen zijn, zweeft – als er geesten geweest waren, hongeriger dan de jonge wolven, ik zou zweren, als vlees door mijn klauwen glippend, daar waar wij als poëtische sterren imploderen, in elkaars spectrale achtergrond vervallen; tussen…

Het veilinghuis Werxe te Ernem is een paar honderd euro'tjes rijker een ratelbandselfie met strijker andré rieux op het vrijthof en luzern als warholobject in de kijker voor een warchildproject en ik kijk er met gemengde gevoelens naar; doe er voor de rest van vandaag maar het zwijgen toe; zeker als snelle jelle de viking uit noordnederland…

Lieflijke Havenstad!? Vlissingen, Vlissingen Bruisende branding en geen duplicaat Waar in de raadzaal de Hemelbestormende Lilian Janse haar Mannetje staat…

In de gangen van beleid, waar stilte niet vanzelf spreekt, leefde jouw oordeel, jouw rust, jouw doordacht gesprek. Peter, met pennenstreken en betrokken hart, gaf jij richting aan besluiten, bracht je zaken op gang, Altijd een luisterend oor en een kritische blik, met zacht gezag stuurde jij het brede proces op gang. De dagen gevuld…

Ja die muur bedoel ik, daar Zij, achteruit, geleund lijkt het, met haar brede stuur rustig electrisch fietsend Wij op normale fietsen voor, zodat zij ons tempo ziet Vijf bakjes had ik bij me de ander emmer maar we vonden èèn braam Alleen ‘t uiteinde van de tak had èèn rijperd zoals het eerste kind, die alles beter dan de laters weet…

Beauty is only skin deep, blijkt maar weer bij veilinghuis Derkmans in Ernem een antiek vijfdeurskastje mahoniefineer met laden, tenminste, dat las je Kijk, aanbieden is 1 ding maar wat als 't object al sinds het jaar kruik van achter en erger, gans het interieur der laden in geen eeuw is onderhouden noch van grijze draden…

Denkend aan jij mij schenkt, Voel ’k geluk kloppen in m’n hart, Is de wereld niet meer zwart, Alles met jouw liefde doordrenkt. Denkend aan de kussen jij mij geeft, Is al ’t geleden leed voorbij, Door je kussen voel ’k mij vrij en blij, Gevoel ’k eer niet heb beleefd. Tijd lijkt stilstaand voorbij te vliegen, Mijn geluk kent geen eind…

Genoeg mevrouw dikke buik in comfortabele harembroek geweest, nu word ik een geestelijke matroesjka, ik blaas mezelf op: mijn kind (het uitvretertje dat ik wijdbeens gehurkt hopla mijn armen in getrokken heb) groeit, kruipt en probeert steeds verder van me af te lopen maar ik zal het niet laten ontsnappen mijn gevoeligste zenuwen recht…

knappe vrouwen hun kleding verhult niets Ja, misschien hun ware aard maar voor de mannen die al die schoonheid aanschouwen heeft het wel iets beter dan trouwen beter dan helemaal niets…

Geef mij de geur van een openstaande deur op weg naar het onmogelijk; bied mij de ingrediënten van geheimen, het roersel uit je diepste onwelwillendheid; pest mij met onwaarheden of godsgeklaag, maar laat mij niet leeg en onvervuld hangen aan het dranghek als een beest dat in het feestgedruis ten onder is gegaan. Houd mij scherper dan…

en toen was er rook tegen de bergen op van gestolde liefdes/gevoelens [wat dat impliceert weten wij die water waren in een vergezocht verleden] ‘het draait om de as de as! en pas als alles is verbrand kan een nieuwe tijd komen’ en na het blijven zal het weer gaan het zal weer gaan maar het dwarrelt en kruipt het draait en stinkt…

Zomerlicht stroomt zacht vleugels dragen het gezang stilte wordt geluid De nevelige ochtend opent zich traag, alsof het verstilde bos eerst luistert voor het ademt. Tussen stammen hangt iets ongezegd — een stilte die niet leeg is, maar vol verwachting. De grond ademt nog de koelte van de nacht, terwijl het eerste zonlicht het vocht uit…

Mijn handen zien, Wat mijn ogen niet kunnen. Mijn huid hoort, Wat mijn oren niet kunnen. Het zijn van de vrouw Kan ik niet lezen, Maar kan zij mij doen ervaren, In al mijn vezels ’s Nachts tussen de lakens, Zonder te begrijpen, Wat mijn verlangen niet alleen stilt, Ook steeds vergroot. De vrouw Aphrodite, Vat vol onontdekte verrassingen…

Thuis hebben we ieder onze cel, ons kloosterleven gewijd aan woord en daad Mijn woorden, zijn daden Wandelingen naast het werk het draaien om elkaars as als spiraalbomen aan de rand van een afgrond Praktische kwesties bespreken, het onbespreekbare noteren in precieze zinnen Geen oeverloos geklets zeker niet over mijzelf En in mijn…