Scherpe tanden staken in de blauwe hemel en tussen afgebroken kiezen kierden zonnestralen, in die kloven voelde ik me veilig. Hier zou ‘k weer willen wandelen vanaf het spiegelende meer, langs 't pad de schuine afgrond peilen, stappen in de schaduw en onverwachte sneeuw. het eenzaam maanlandschap ervaren en na een lange dag eindelijk…

Zee De zee ligt vlak en uitgestrekt Golftopjes als kippenvel op haar strakke buik De speelse branding is een kind Dat aan moeders rokken trekt…

Het geknetter van een opgevoerde brommer raakt opgeslurpt door de nauwe bochtige straatjes van ons bergdorp. Warmoranje lichtjes geven aan waar in de verte andere mensen de nacht ontvluchten. Een hond huilt zijn eenzaamheid uit tegen de sterrenhemel. Over de heuvels parelt het geluid van grazende schapen en het laatste vliegtuig van vandaag…

zon koestert rode schepjes in het zand vliegensvlug gaan berichten omhoog langs het vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer…

De plooiing van de duinen meetbaar naar de hoogste top het landschap glooit zich in staccato tussen eb en vloed zonder zich te roeren. Elke distel, helm of doorn, elke zandkorrel met een afzonderlijke klank, het verschil ligt in de teerste tinten tegen de eenzaamheid bestand. Luide stemmen van de meeuwen, wat stilte uit de lome tonen…

vandaag mijmert de lente over liefde gestage woorden verpakt in een sober collectief, het is de late schemer die zich uitstrekt alsof het ontwaken een herrijzenis is geraapte stenen doen geen kwaad de mantel kraagt aan de warmte van het lichaam het gebiedt het leven de tijd te herzien en de illusie om dromen waar te nemen is het bont van…

Dit land is de oever van leed, liefde en lange vluchten. Van verscholen foto’s en brieven die in metrisch getij verzuchten. De bodem onder mijn voeten stroomt lijfelijk binnen. Ik voel mij bevaren door het landschap, bezwangerd van getemde zinnen. Het land is bedekt door een luchtige deken. Opsnuifbaar van aard, voelbaar als kloppend…

Het groene bootje glijdt traag door het meer tussen bergen purper Op de oever in 't gele huis schijnsel van vlammen rook geur van turf Het klotsen van water gerust smelt de tijd bergen bootje en huis in de stervende gloed van de Ierse schemer vergleden…

Bomen schuilen in een verre rooilijn Kleuren zijn van scherpte bevrijd Lucht en land vloeien in samenzijn Als het oog zich op de vlakte neervlijt…

Ja nu is ze daar de sneeuw die viel vannacht smelt om de middag kijk hoe ze van de bomen ik zie het graag van nature ritselt er is geen houden aan ook al is het hartje winter…

Dat schijnbaar misgaan met dat killig onbetrokken zijn geen herberg zoeken vinden voor elkander laat staan er ook een zijn…

Soms ligt mijn hart gesterkt, maar verward achter de einder Echt heel ver voorbij over de grenzen de horizon gepasseerd het leven soms hard Gehard door het leven. Niet gesard naar de mooiste stroom Een zeer lange weg van zeven stromen elkaar geheel negérend dus totaal verward Paarden sieren een mooi landschap van heuvels en rotsen…

Het Zwartewater Wild en donker, dan weer kalm schitterend zilver. woest en ruig soms, of lief kabbelend Oh rivier van mijn jeugd, en nu nog . De felle gloed bij het vertrekken van de dag na stralend in mijn hoofd. In een blinkend meanderend spoor trekt ze door dit groene landschap Levensbron, en schependrager getemd door rotsige oevers…

Parelende takjes fonkelende dauwdiamantjes nevelweefsel over dampend akkerveld. Speelse blauwgroene luchtlaagjes, in een bedje van zachte herfstzonnestralen. Bont gekleurd bladlover van kastanjelaar. In ver-zicht een slapende zwarte brabander onder traag heen en weer wiegende slierttakken van een treurwilg. Zo eenzaam en verlaten in…

Het land ter zielen aan de oevers van de kade, uiterwaarden Het tegenlicht van glinstering weerkaatst het zwevend gruis Lichtend pad kabbelt het spreken in de wuivende kraag Het land ter zielen houdt de voeten staande rond de spiegeling van het stadsgezicht…

Half in het donker, half in het licht Twee gaten in een vergezicht Eén gat waarin het licht verdween Eén gat daar gluurde ik doorheen Ik zag het zand dat stoof in de wind Ik zag hoe de zon in het water scheen Half in het donker maar ongedoofd Kaatst het licht van wand tot wand door mijn hoofd Flitst en stuitert van hier naar daar Gedachten…

Een weldaad aan rust draag ik mee op deze dag.. een dag waar uren loom van mijn schouders glijden, wolken zorgeloos voorbijgaan, oude bomen langzaam groeien langs velden waar halmen van goud hun ruige stoppels laten staan.…

Te midden van ontginningen der woeste gronden liggen kanalen van vloeibaar zwart als primaire aderen aan geboortegrond gebonden. Nauwelijks hoorbaar zijn fluisterende verhalen over een week gedempt hart gelegen op de waterscheiding langs de palen. Ginds ademen verre dwaallichten schrille klanken op de grens van nevel en land zonder te verzaken…

De Spiegelplas kleurt geel, daarna metallicblauw en dan wordt één paneel door nevelslierten grauw. Terwijl je vaart vermindert zie je de lucht die zindert van fluoroze strepen en paarse rafelrepen. Je schrijft op wat je vindt. Je pen is kleurenblind.…

het gras kent geen geheimen dan waarmee de wind het toerust een lichte stroom brengt het tot sussen en zwijgen verstrooid in rust aan niets hoeven te wennen het gras glijdt mee met gedachten het ademt diep wat te binnen schiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo…