Parelende takjes fonkelende dauwdiamantjes nevelweefsel over dampend akkerveld. Speelse blauwgroene luchtlaagjes, in een bedje van zachte herfstzonnestralen. Bont gekleurd bladlover van kastanjelaar. In ver-zicht een slapende zwarte brabander onder traag heen en weer wiegende slierttakken van een treurwilg. Zo eenzaam en verlaten in…

Het land ter zielen aan de oevers van de kade, uiterwaarden Het tegenlicht van glinstering weerkaatst het zwevend gruis Lichtend pad kabbelt het spreken in de wuivende kraag Het land ter zielen houdt de voeten staande rond de spiegeling van het stadsgezicht…

Half in het donker, half in het licht Twee gaten in een vergezicht Eén gat waarin het licht verdween Eén gat daar gluurde ik doorheen Ik zag het zand dat stoof in de wind Ik zag hoe de zon in het water scheen Half in het donker maar ongedoofd Kaatst het licht van wand tot wand door mijn hoofd Flitst en stuitert van hier naar daar Gedachten…

Een weldaad aan rust draag ik mee op deze dag.. een dag waar uren loom van mijn schouders glijden, wolken zorgeloos voorbijgaan, oude bomen langzaam groeien langs velden waar halmen van goud hun ruige stoppels laten staan.…

Te midden van ontginningen der woeste gronden liggen kanalen van vloeibaar zwart als primaire aderen aan geboortegrond gebonden. Nauwelijks hoorbaar zijn fluisterende verhalen over een week gedempt hart gelegen op de waterscheiding langs de palen. Ginds ademen verre dwaallichten schrille klanken op de grens van nevel en land zonder te verzaken…

De Spiegelplas kleurt geel, daarna metallicblauw en dan wordt één paneel door nevelslierten grauw. Terwijl je vaart vermindert zie je de lucht die zindert van fluoroze strepen en paarse rafelrepen. Je schrijft op wat je vindt. Je pen is kleurenblind.…

het gras kent geen geheimen dan waarmee de wind het toerust een lichte stroom brengt het tot sussen en zwijgen verstrooid in rust aan niets hoeven te wennen het gras glijdt mee met gedachten het ademt diep wat te binnen schiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo…

Jonge eiken maken een bos ratelpopulieren een allee drie op de fiets kletsen…

diep in het Oblast nog honderd en twee werst in de trojka doorheen geschilferde berken snerpende wind zweept ons voort door het kale bos Chlynov nog ver maar dat bestaat niet meer ook de Vjatka zal ophouden met stromen alles verdwenen zelfs vadertje vorst weet dat de lente komt en de berken weer de Vorovskogo Ulitsa zullen…

Op een kei een meeuw een glimmend reusachtig ei vlakbij is de zee al meteen take off een overmoedig zwenken een borend gekrijs een schuimende zee een scheren op vier winden vermetele duik…

over wondere wateren waait een vergezicht een oude kerk met breekbare zerken achter wuivend riet waar eenden tateren een lintlandschap onder heilspellend licht…

Stemmig gebogen onder wind en weer, mild vertroebeld door het kreupele hout, was het in het jeugdig land van weleer qua heldere herinnering warm noch koud. De zon scheen in kleuren geel, goud en groen langs het schelmendecor van stad en land. De willoze rede met ongeschonden blazoen ging met ongebreideld geloof hand in hand. Waar de vlakke…

De mist glijdt zonbetast door ’t dal. Schaduwen groeien op het veld van bomen die staan opgesteld uit het gelid langs d’ akkerwal. Geploegd, gezaaid, ’t ontluikend groen strekt hoopvol naar het zonnelicht de sprieten uit als tegenwicht voor wortels die dat anders doen. Het voorjaar draalt, de boer verschijnt en alles boven ’t maaiveld uit…

Bedwelmende weelde als een handreiking voor de zon. Het landschap aarzelt onder haar gesternte, spiegelt hoop voor verlangende levens. Ze waakt voor de geduldige lezer gaat onder als de dag voor de nacht vlucht. Een deken voor je wensen om in te wonen, om in weg te kruipen. Verlossing is nabij. Ze is als een gebed voor je adem…

Wat hier aan het oog is blootgesteld, is ordentelijk geschikt, veld na veld. Metrisch rechtlijnig, gelijk plaatsbepaling, kruisen eindeloze rijen zonder dwaling smetteloze lijnen, om ginder in ijle ielheid naadloos te verfijnen. De open horizon ademt een blauwe bries. De wijde omtrek zegt los te laten zonder verlies. Hier geen gepijnigde…

Land van melk en honing Basis, weiland in het groen Waar veldbloemen sieren Met vlinders in hun goede doen Een bij zoemt even in op het veld wat heerlijk geurt De pink zoals altijd nieuwsgierig kijkt naar wat er zoal gebeurt Het tafereel onder de zon is er in al haar jaargetijden Dit veld van waarnemen Schenkt mij nu een zomers…

(Een innerlijk landschap) De verkaveling strekt zich waterpas tussen zon en aarde Warme stralen doorklieven de atmosfeer tussen Heer en gade boven de breuklijn in een zee van gras Hier ligt het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende…

De koeien staan er nog maar half want lage mist verbergt hun poten, ontneemt ‘t zicht op land en sloten en kleedt in dons het liggend kalf. De dieren zweven op het witte deken alsof ze zitten in een nachtelijke trein waarvan alleen de ramen zichtbaar zijn op ‘t moment dat die het duister breken. De adempluimen van ‘t grazend vee versmelten…

lenteochtend, zo sluimerig mooi toon je het stille weidelandschap enkel een kievit is mijn metgezel het verenkuifje maakt een dribbelpas rond een kuiltje in het akkergras roept zijn eigen naam kiewiet, kiewiet, kiewiet mijn mond blaast kringelwolkjes door het zuivere koude ademen ik droom de dag alvast naar mij toe er ligt een…

De rivier laat zich zien. Het licht weerkaatst van het spiegelend oppervlak een ijsvogel maakt kringen in het water forellen knabbelen aan onze tenen tot jij iets zegt over de vraatzucht van piranha's. Zou dit beeld ons kunnen vervangen zich afvragen wie wij zijn en kloppen op de deur van ons bestaan, van hemel en hel?…