mystiek omringt woorden elke letter draagt bij tot het gewicht dat in de schaal gelegd wordt welk een massa kan een mens verdragen, wat verdampt als angels share? het residu dat achterblijft gewogen aan de hand van eenentwintig gram woorden en daden kunnen doorslaan of balanceren op de rand ik weeg mijn wit en letters zorgvuldig als een…

ergens ver weg waar niemand nog is geweest ligt haar land Dromenland met zachte toetsen creëert zij haar spinsels die vastplakken aan je netvlies laat haar maar dromen! het dromenzand waar zij mee sprenkelt brengt haar dichterbij laat haar maar dromen! op haar eiland doorkruist zij het firmament dag na dag opnieuw zo wij slapen…

Al nagelbijtend tot kloven toe zit zij daar, wordt gans niet moe frummelt wat hier, schikt wat daar en weet, straks is de donkere avond daar dan komen de schimmen, de stemmen en schaduwen tot de ochtend gloort, de donkerte verdwijnt bijt zij haar nagels.…

Zwemmend door de aarde Zak ik langzaam weg Mijn lichaam schokt Een oog dat zich opent Voorwerpen op de tafel Schimmen in een auto De deken om me heen Genieten het antwoord Ik slinger als een aap Het plafond vol haken Mijn hoofd draait mee De glimlach die niet wijkt Op het feest met onbekenden Alleen en toch verbonden Zet ik je in…

Ik droomde dat ik eeuwig leefde maar ik werd wakker in de tijd: de blauwe, weidse eeuwigheid waarin ik als gewichtloos leek te zweven duurde maar even. En even had ik hevig spijt, en heimwee naar die flard van vlinderleven. Wist ik dan bloemen, wind of regen? Bestond dat alles in oneindigheid? Geluiden, vormen, alles was mij vreemd. Traag…

breek ik boven mijn enkels af blijft mijn sokkel achter dat is wat er rest van mijn betonnen blok hoelang mijmeren wij dichters al niet? waarom ben ik op aard? wat laat ik na, behalve schulden? hoe dat te schrijven wat al geschreven is? mijn anker ligt in zee waar anders? die onuitputtelijke bron voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht…

met mijn wenkbrauwen hang ik aan de stoeprand dit kikkerperspectief biedt nieuwe mogelijkheden de stroom van de goot gaat voorbij het riool in vervuiling van de straat verdwijnt als sneeuw ik vlieg hier in spiegelbeeld door lucht en wolken anaeroob als ik ben een bevrijdende vlucht thuis in het slijk der aarde proef ik de bitterheid…

ontdaan van kledij ontdaan van huid ontdaan van schuld sta ik voor u naakt puur mijn levenslicht stroom vrij uit kwetsbaar maar sterker dan verwacht mijn sterrenstof droom verteerd al heel het heelal implodeert in mijn hoofd explodeert in mijn licht alles aanrakend dwars door basalt kom ik tot jou wij vervagen lossen op verder…

de ochtendschemer aait mijn oogleden doorheen mijn wimpers ruist de morgen laat ze dicht, nog even het leven van de toekomst wacht op deze dag laat het wachten, nog even het rumoer van het verleden snakt naar deze dag laat het snakken, nog even ik ben er, ook niet de droom is zo echt laat mij dromen, nog even voor het snakkende…

Angel’s share ik ontsnap nog voor compostering uit het gesneuvelde blad en voel mij opgenomen korrels zand kriebelen schuren mij schoon ontdaan van alle opsmuk klaar voor de eeuwigheid tilt de wind mijn bladergeest op het Engelendeel voor de hemel residu voor de aarde zo ben ik in alles en overal ooit verwaaid en meegetroond…

Aum op rustige zee getij ik ontstijg de diepte indigo, indigo! alleen daar bereik ik los van land en zand hand en tand transparant in de lucht, indigo! slechts een gedachte creëert neem mij op mee Yo Pradodayat ik schitter schenk licht ben licht Tat Aum…

Geen titel 20122011a bomen lopen achter mij aan alsof ik loops ben… welke feromonen laat ik? ook struikjes snuffelen regelmatig aan mijn voeten wat herkennen zij in mij? mijn bladeren zijn gebonden mijn bast een goede inborst mijn roots niet verankerd mijn knoken nog vol vet en vel dus wat is het? zoeken zij in mij de…

Heel alleen kom ik u halen En breng u dan naar het gerecht Ik laat het aan mijn broeder Oordeel over Om uw hart en geweten, uw ziel, te wegen Meer dan 21 gram Betekend voor u een enkeltje Naar de Hel… Is er minder gewicht in de schaal gelegd Wordt u uw onschuld vergeven, U mag rechtstreeks naar de Hemel U die 21 gram precies…

Zoals u leeft, een symbiose heeft, Met uw angsten, heb ik die ook Ik droom vaak dezelfde droom; Terwijl ik aan het oogsten ben Zwelt er een watervloed aan Sleurt mij mee naar de einder En doet mij ondergaan tot boven mijn kruin… Ik kan geen ademhalen! Water omspoelt mijn knoken, Vult gans mijn lede karkas Mijn zeis meegesleurd de diepte…

Niets is zo mysterieus als de Openbaringen Zelfs Johannes wist niet te interpreteren Wat God hem gegeven had… Na zes openbrekingen volgt de mijne Het zevende Zegel, gevreesd en gewild Wanneer gebroken zal blijken Dat ik u nooit misleid heb En dat mijn aanraking altijd vergezeld gegaan is Met liefde, zachtheid en rechtvaardigheid Ik zal mij…

Ik ga u een waarheid vertellen Want ik vertrouw u U bent de eerste mens Aan wie ik dit bekend maak De hemel heeft een tweede hemel… God speelt ook met u een spel! In de hemel is er in een uithoek Een deur, omgeven door magie Mocht u op uw tocht door het gewelf Hier terecht komen, door Gods hand? Staat u een opdracht te wachten… Door…

als geesten bij Dickens is mijn kroost op pad bij tijd en wijle, wanneer de klok twaalf slaat bezoeken zij mij nog eens ondraagbare zware ketens vergezellen hen, de last van hun verleden toch verlenen zij mij een status, onaantastbaar als mens die leeft, uniek met bagage, maar wie heeft die niet? de verleiding het venster uit te stappen…

tussenkomst van Ma’at was nodig om mijn schellen te verwijderen dan is de wereld niet zo hij bleek en ik weet niet wat ik weet zie alles maar kijk niet spreek de woorden met de mond dicht deze werkelijkheid is niet de mijne! een lucide speling van het lot laat mij een ander leven leven brandhaarden pijnigen mijn zicht, verlos mij van dit zien…

“ Wij leven bij de gratie van al het andere “. De bladnerf heeft zich gebogen waar het blad de boom ontkleedt van herfst naar winter In de splinter van de tijd telt elke tranende oogopslag als een geboorte in de eeuwigheid Het licht spreidt zich in een schijnbaar genadeloze catharsis, onontkoombaar Ongenaakbaar richt het zich…

Mens, ik ben goed geluimd Mijn lust tot zingen heeft vandaag de overhand Ik zing van heldhaftige grote daden Maar ook van kleine victories Ik zing van verlangen en hoop Ik verleid u, zoals de Lorelei Zij hoog op de rots daar in de bocht, Ik naast u, in u, met u… Een betovering die moeilijk te breken is, Een les geleerd van de Sirenen…