In zacht ochtendlicht een bloem zonder vast begin luistert naar de grond Tussen gras dat buigt onder het gewicht van ochtend, staat het Rapunzelklokje, licht van kleur en zacht van aard, alsof het luistert naar iets dat wij niet horen — een fluisterlijn tussen wortel en wereld, onzichtbaar maar echt. Onder de aarde raken zijn wortels die…

Onder glanzende druppels ziet de vensterbank zwart van schimmels, stuifmeel en vliesjes eten ze, geplakt op een bed van honing- dauw uit de lindebomen Ik zit vast in verdriet niet wetend waarom ... Laat je lippen kleuren ... blijf niet langer treuren ... maar verlicht je dag ... met gewoon een lach zingt zijn warme stem in mijn verdriet…

Je schildert groen op zondagochtend in denkbeeldige waarheid van kinderlijke verbeelding het grasland strekt zich uit naar naakte horizonnen je hebt zoveel fantasieën tijdens de regenzomer overvleugeld door bittere armoede onderweg als zwerver zonder vaderland naar vroege vogels van een droevig lied het begint menselijk te worden die hemelse…

Er zingt een meisje over briefpapier. De lijnen vaag, de stem een uitroepteken. Ze treedt al op, nu menige paar weken; de straat komt tot leven van haar plezier. Haar voetjes dansen langs de witte zwanen, die in het prille uur hun intrede doen. Ze kust het buiten wakker met een zoen, en boven haar ontwaken zacht de manen. Haar adem componeert…

Breda ´s bakkerij en theehuis van Haaren wil de rust en schappelijke stemming, naast druk gewinkel en stadsbeleving, met genietend zitten in zich bewaren. Lekkernij en geurige drank baren bezonnen stilte bij klankenmengeling: vele woorden, die aangename streling van spijs over betaling verklaren. De kroonluchter zendt vorstelijk zijn licht…

Het is stil in huis, Alleen de klok tikt de tijd voorbij, Nooit meer die stem van die zij, Het huis maakte m’n thuis. Ook haar geur ontbreekt, Verder ademt alles haar zijn, Van meubels tot en met ’t gordijn, Het zijn én niet-zijn zo steekt. Haar foto’s brengen haar hier, even, Geeft ’n fiin gevoel, Lijkt ze weer eventjes te leven.…

We scheurden ons misverstand in twee schurende verhalen ...... schilfers zure lucht hielden onze eigen helft net als Sint Maarten maar dan andersom ...... tussen ons: de versnipperaar we namen ons gelijk maar mee het was zoveel werk om het weg te doen ...... maximaal drie stuks tegelijk liever wapenden we ons onder de huid, de…

met een filosofische kijk in feite heeft de mens geen besef van tijd hij komt weerloos ter aarde weet nog van niets geen enkele indicatie over de lengte van zijn verblijf zoveel blijft verborgen in het schier onoplosbare raadsel dat wij leven noemen en het is juist de onwetendheid die de zo mens beperkt in zijn doen en laten..…

Vandaag hoor ik meer over hoe en het wat Over omega alfa en sigma Maar het blijkt vreemd genoeg een enigma Ook zij tasten in een zwart gat Ze willen de hoed en de rand En van de kous ook het naadje Ze zeggen we gaan tot het gaatje En sturen me dwars door het land Nu wordt het het almc Daar hebben ze meer expertise Op een deelgebied…

Als canvas lag de lijkwade voor mij uitgespreid als stukken klei onaangetast zoals haar lichaam ooit was Overal draait de horizon rondom haar ziel als de aarde om de zon ik zoog de lucht in rook de geuren Alwat ik weet heb ik haar geleerd alwat zij droeg heeft zij mij gegeven verbitterd voel ik mijn handen kwijnen onder wolken…

tot ’t laatste beetje lucht zuchtte ik door en door ook al was ’t te laat; voor mijn vervagende ogen, ik stoorde mij aan de trilling van ’t licht, - rechte lijnen golfden om de kromme heen; mijn leden bleken geen maten meer, maar zij rilden mee met ‘t versagen der natuurwetten; de zwaartekracht had mijn hart verkozen, mijn longen zogen…

Ik kon er niet om heen toen het uit het niets verscheen ik greep het vast bevrijdde mij van rugzaklast moeizaam ging de klim op deze hersenschim en als ik naar beneden keek zag ik dat grond verdwenen leek het touw hing losjes naar beneden alsof het doelloos was afgesneden het slingerde van hier naar ginder de houvast werd almaar minder…

Vaag door dichte nevels ziet men nog silhouetten uit lang of kort verleden tijd die men in 't heden wil zetten aan duidelijkheid niet te wensen wars van nevel of duister maar volop in het licht transparant voor ieder in het zicht. Maar in hedendaags licht blijkt vorm van silhouetten vertekend door nevel en tijd. Waar blijft de tijd…

Verlangen, lust, spanning, In elke vezel van hun lijf, Aftastend, zoekend, vindend Hun lijf naar streeft. Vuurwerk van extatisch genot, Naar euforische hemelse hoogten, In roze wolken van liefdesrituelen, Culminerend, uiteenspattend In een dans van symbiotisch Versmeltende eenheid, Waar het ik verdwijnt in wij, Van twee geliefden…

er kwam een echte poëet voorbij en vertelde over mijn gedichten hij vrolijkte mij op door te stellen; jij behoort tot de lichtgewichten ik was verrukt door zijn schrijven en respecteerde deze bemoeienis hoe meer ik zijn woorden liet beklijven des te verrukter ik ontsteeg uit mijn poëtische droefenis soms heeft men humor nodig van dien…

Volg jouw blikken naar een liefdeshotel dat de liefde nog niet kent Ruik jouw temperament Ja, ik wil jou, ik wil jou in de schoot van mijn verlangen Leg jouw lokken om mijn liefde, laat ze deinen op golven genot Vouw jouw gedachten om mijn vinger, laat ze likken aan mijn huid Huil om de slingers die we…

Eeuwen geweven wortels diep in aarde rust stormen fluisteren Verbonden met stilte staat hij daar, al zo lang als iemand zich kan herinneren, wortels diep verankerd in eeuwenoude aarde, terwijl zijn majestueuze stam littekens draagt, van stormen die zijn voorbijgegaan. Dagen schuiven als wolken over de kruin, elk voorbijgaand seizoen laat…

Hij loopt de kamer binnen met zijn potlood in de hand, hij ziet iemand naakt staan en zegt, “Wie is die man?” Hij doet zo z’n best met z’n beperkte verstand om te bedenken wat te zeggen als hij thuiskomt. Want hier staat iets te gebeuren, maar hij heeft nog geen idee wat. Toch, Heer van der Struik? Hij steekt z’n nek uit en hij vraagt, “Is dit…

Wat is uw geboortedatum vroeg zij de patiënt met een schuin oog keek hij de radioloog aan begon aan zichzelf en zijn identiteit haast te twijfelen waarom, dacht hij, wil zij dat van mij weten zie ik er anders of gek uit misschien ze kennen mij toch ze hebben mij hier al een keer of wat eerder gezien maar lang mocht dat…

soms aanvaard ik eigenlijk het alleen zijn steeds meer en heb ik vrede in mijn bestaan, natuurlijk negeer ik niet het unieke gemis . vaker spreekt in mij ook de rede die er op duidt de huidige weg te gaan zoals die zich reeds allengs ontvouwt en al meedragend een onvervangbaar zielenbestaan . in de omgang met de andere mens vind ik meer…