Zeer geleerde heer druiloor alhier, Wij zien dat u - helaas - alweer een volslagen nietswaardig poëem in het openbaar publiek domein over spel zonder knikkers afscheidt Hoe vaak, domme druiloor alhier hebben wij u verzocht, gesommeerd te voet en te vuur en te zwaard uw episteldwang elders te voeren? niet hier, waar belezen collega's…

Veel doen geeft veel Het maakt niet uit of je spieren gebruikt of alleen ruikt of luistert Veel doen geeft veel te denken, het kaatst gedachten rond tussen moeten, willen en kunnen of het kruipt van beeld naar beeld tot je sleetse lichaam rust en je denken stilstaat, hoogstens oude informatie inventariseert waar de indexen nog…

Tijdens de laatste hondenronde onder een bedekte sterrenhemel, sloffend door het natte gras; over water als de wind er is, in de winter als je sneeuw vindt in jouw vlindervriendelijke achtertuin; tegen het indutten aan, gezeten op een plek in jouw leven met diffuse focus op een oppervlak. Doorgaans op dode momenten, vergeten tellen op…

achter het laatste vraagteken wacht de vermorzelaar met warrige haren in alledaagse kleren pakken zijn verhalen uit woord voor woord als geschenken aan wie het horen wil voor een alles behalve dempende geluidswand van saamhorigheid aan de hand van de godinnen der esthetiek en intoxicatie transformeerde de gracieuze zaal -die ook…

HAIKU Scherp wit schuimend mes Doorkliefde hun golflengte Niet meer dezelfde…

Soms denk ik bij mezelf chaos is een bevel ontsnapt uit het ventiel van ons primitieve reptielenbrein dan barst de amandelvormige amygdala in ons lymbische systeem dan is ritme een danser en beweging een rivier die zich onzichtbaar slijpend voortsleept na het traag morenenscheurend trillen van massief geraas van de…

Zijn wij het die de schoonheid minnen die zich door inzicht laten winnen? zich voorbij brood en spelen bezinnen die van waarden het morele garen spinnen? Is jouw talige rede een litanie voor het oor de stekels van de oorlog een doorn in het oog? hebben dode strijders woonplaats noch boog wat leren we van jouw hartstochtelijk betoog? Zijn…

Op de geliefde Efteling geven korte regenbui en haastige zonneschijn het najaarslover opduikende schittering en neerdalende dofheid tonen sprookjesgebeuren van het kleurrijke bos hoe het zich bij de mensen zowel terug mag trekken als weer verschijnen.…

in het landschap waar de zon is gevlucht langs hoofdlijnen amorf door geknepen zicht onschappelijk, bestaat dat wel? door samen op te trekken achter te laten, alleen zodra de stappen zijn gelicht hun indrukken als geheugen uit geboomte getrokken hier ligt de brandgang van onbekend terrein grens en bosrand alle paden afzonderlijk…

Ik houd van Amsterdam in de nacht rijen smalle huizen aan de gracht verlichte ramen, langzame tijd sieraad van mijn eenzaamheid voorspelbaar verkeer overdag door logo's en slogans manoeuvreren stuurse gezichten, professionele lach op steile stukken schuin tourneren van rechts naar links zigzagbaan pas op, daar komen ongelukken van…

De zwijger staat met zijn ogen geloken gebogen over ik denk dus ik ben van rené de cartesiër en julius caesar van gallia divisa est in partes tres tenminste dat denk ik wanneer ik zwijg voor de rest bestaat ook de kempende krijger de haan met zijn kuif in het roodgeel en zwart en zijn schreeuwlelijke ochtendhumeurwaan…

Zonlicht op de wei bloem bloeit zacht tussen het gras rust vult mijn ogen Ochtend opent zich in ruime kalmte; ritselen van bladeren legt een teder ritme neer. Mijn zintuigen drinken de stilte van dit moment, waar niets meer hoeft te zijn dan wat het is. In het trage stromen van de beek openbaart zich een verborgen waarheid van stilte.…

Ook met hondenweer Samen door storm en regen Een trouw ritueel…

ik kan alles de hele dag denken ik denk alles de hele dag door door de dag denk ik alles alles kan denk ik door de dag hij kan alles de hele dag zien hij ziet alles de hele dag door door de dag ziet hij alles alles kan ziet hij door de dag wij kunnen alles de hele dag denken en zien wij denken en zien alles de hele dag door door…

aan het einde van de weg zal ik me neerleggen in het oranjerood van de ondergaande zon die me mee zal nemen voorbij de horizon naar de serene rust van een nieuw nog onontgonnen land…

Niettegenstaande de huidige wereldwijd ontwrichtende metamorfosen in het panta rhei der actualiteit als alle levenslagen doordringende realiteit van het gedehumaniseerde machtsspel in het hier en nu van gedemoniseerde wellustelingen wordt het naast droommijmerijen van klaagzang en navelstaarders van zotheid en liefdesleed en de eeuwige…

Boven dorre hei van het najaar steekt hoog gras, geel, opwekkend uit.…

De zon stond laag en hing roerloos In een alles verhullende nevel. Over de velden vloeide haar tedere licht. Koeien stonden stil aan de sloot, En staarden gedachteloos in het ondiepe water. Terwijl de zon steeds hoger steeg.…

ik kijk sprak de kraai van verre naar net even andere tekens dan jij ik stam uit een hoog geboren tak net even hoger dan jij ik vlieg met gemak van de hak op de tak net even zwieriger dan jij ik ben voorzien van een superieure bedrading net even slimmer dan jij ik word verrast door verdriet hoop op een zachte…

Twee zijden derzelfde medaille Silver queen stralend in zonnegoud Wint haar ridder te paard met haar taille Om haar vinger, haar ogen zijn koud Zij gaat ervandoor zonder spoor Met zijn geld dat hij roemloos verloor…