Had je er veel aan jong en mooi te zijn je borst en je haar natgemaakt met fatsoen stil op je kamer vol liefde en smart op een antwoord gewacht waarom deze jaren der overvloeds hoorn niet laten bruisen dag en nacht op hemels blazoen zonder strelende handen in looking glass mirrors beelden in spiegels van magie-fantasie…

Herfstlicht op de steen fluistert verloren namen bladeren vallen Geluiden van de wereld die ik diep voel, in het trillen van takken, in het zachte vallen van licht. Hun echo beweegt door mijn gedachten, en ik adem mee met wat fluistert. Stemmen van degenen die ik mis, zijn overal, in het ritselen van regen, in het tikken van vensterlicht…

Wat heb je eraan mooi jong te zijn aangekleed met fatsoen en verwachtingen verborgen op een huurkamer vol liefde, wachtend op een antwoord waarom deze jaren niet bruisen en jubelen van onsterfelijk genot dagelijks echt zonder spiegels van de fantasie van strelende handen…

Al vroeg hoorde ik fluisteren in een taal die niemand sprak. Zachte stemmen, schaduwen van licht, een wereld die door de muren sijpelde en mij vond – nog voordat ik wist wie ik was. Ze noemden het angst, ze noemden het ziekte, ze gaven het namen die niet de mijne waren. Maar diep in mij trilde iets ouds, een weten zonder woorden, dat zei…

Toch knap gedaan van 'Democraten' Rob Twee vliegen in één klap: geen wilders-2 de deur weer op een kier voor vvd met links: zijn zege kostte Frans de kop Kortom, het wordt een feestje, dat formeren één vrouw die het mag doen met wel drie heren!…

De Hamer van Onrecht Wanneer ik naast je zat, het bed een eiland van stilte, voelde ik de dreun — de hamer van onrecht die zonder waarschuwing viel. Sommigen huilden, hun tranen echo’s van een strijd die al verloren leek. Maar jij draaide je hoofd naar het mijne, je hand trillend, en fluisterde zo zacht dat alleen mijn hart het kon horen…

Op zoek in mijn trapkast naar iets wat op kado papier lijkt, rolt er iets opgerolds op de grond, naast stofzuiger. ‘k Weet niet meer wat het is… ‘k Rol uit en zie uitvergrote fotoos van dochter, had iemand ooit uitgeprint zodat ‘k haar goed na kon portretteren. Die gebruikte ik nu om het boek over liefde, de agenda, die voor haar…

Tijd, dat is wat mooie dingen kosten Daarom verlang ik naar tijd Een verlangen om het van een ander te krijgen En het daarna samen in stukjes te hakken Maar ook om het met anderen te delen Tijd voor simpele kleine woorden En ook tijd om daarover na te denken Maar ook tijd voor angst Angst voor tijd Maar, angst is maar voor even en…

Er zijn weer velen die van ons zijn heengegaan, ze leven nu bij God, en nieuw is hun bestaan. Ze zijn voorgoed in het licht dat vrede heet en kracht want vreugde overvol kwam voor hen na de nacht. Want God, die liefde is en troost bij elke smart, heeft nu voorgoed hun naam geborgen in zijn hart.…

Nog ben ik hier, nog hoor ik het schateren van kinderen, nog zie ik jouw natte jurk aan de waslijn, zacht zwaaiend, als een gelukkige bruid. Nog ruiken jouw handen naar tarwe, en jouw kus heeft de smaak van liefde. Nog is het leven een wonder. Nog steeds, na duizend-en-één nachten, kan ik jou liefhebben. ***…

Wel spijtig voor die welzijnwelwillende moeders en weduwen dat tussen de duizenden brandnetelganzen op graslanderijen IJsselmeervogelsteden langs veluweranden de stad van de waterlelie waar ooit flevo lag tot muziekwijk almere dat tot voor een eeuw zuiderzee-eiland was zo veel notoire nitwilderszieke krommetenenkiezers op…

Het sterven snoeit weer de dikke touwen, laat een spoor van de barre winter na; Ze lamenteert nu, ik bij hem weg ga, met de gasten gaat ze nog niet trouwen. Zijn adem gleed langs tafels en banken; Erbarmde zich om zijn verslagen mond; In gitzwart katoen liep hij in het rond, Op weg naar de linde met haar ranken. Zijn verlangen naar het eind…

In Antwerpens schone dierentuin vallen bij talloze verblijven met blij geplof, waarbij de bewoners roepen vol lof, zich graag gevende geurige ballen. Binnen graasruimtes, luchtige stallen en woningen van rovertjes klinkt dof het rollen van lekkernij door zand en stof, zal allerhande dieren bevallen. Stokstaartjes of monsterhagedissen: alles…

Ik herken stukjes van de weg verbindingen zijn verdwenen wegwijzers ontbreken nog steeds De aantallen zijn te tellen de seizoenen, woningen, vrienden De rest is een droomsnoer van verlangens en feesten onbeantwoorde liefde en volmaakte ogenblikken: herinneringen in het diepe zwart, oplichtend als zwevende eilanden met sierlijke pieken…

Die dromerige nacht aan de kust hield jij mijn eenvoudige werkelijkheid dicht bij de zacht schijnende lantaarn en ik riep nog eenmaal "Jeugdliefde" door een intense droom gebracht alles samengevat tot de essentie in de bezinning van een eenzaam bestaan.…

"Ze hebben weer gewonnen," zei hij droog... de wethouder in Wapsemolenveen de deelgemeente van Zaan aan de Koog zij schoof haar stoel en strekte een voor een haar linkerdij en rechterbovenbeen 'Mijn kracht schuilt in het midden, waar ik woog schoon aan de haak nog vierhonderd en één kilo, daar komt niemand overheen geen slimste mens…

Er zit een onverzettelijke vernietigingsdrang in het dagelijkse van onze voetafdruk een onvermogen om de planeet te redden en we doen er bijna allemaal aan mee, vertelt ze en ze voelt de eenzaamheid nu er veel meer handelingen nodig zijn om moeder Aarde uit haar wanhoop te redden ze kijkt naar haar voetafdruk in het zand ziekte en geldgebrek…

veel sterren zijn er niet te zien want vandaag verschuilen zij zich achter de dikke dekens der onduidelijkheden meerduidige stemmen klinken steeds luider voor de één als tirades van Hades als sirenen voor zij die niks denken geen hoeven te vrezen voor vergaloppering door Pegasus te misbruiken of als Icarus in het ongewisse te duiken…

In een lobby vol stilte groeit een muur van groen, elk blad een herinnering aan wat niet meer gezegd werd. Ze glimlacht naar een jongen met een naam op zijn revers, alsof beleefdheid een schild kan zijn tegen wat binnen woedt. Buiten valt de avond, licht zeefde door vitrage, haar hart klopt te luid voor een plek die bedoeld is om zacht…

ik weet het zeker als ik de kraan dichtdraai komt er geen water meer uit dat het uiteindelijk door gebarsten leidingen alsnog naar buiten spuit de fundering van ons huis ondermijnt of wegspoelt zo u wilt daaraan heb ik dikke schijt dat zal me aan m’n reet roesten moest dat water maar niet bestaan ik weet het zeker als ik de kraan…