’t opgetrommelde beertje (uit energetische analen) maait de scherpe kantjes ervan af en ‘t zuigt ’t gras diep in de zak met geperverteerde vracht ook is ’t vijgenblad te nat om verdraaid in de wind aangetrokken te worden al herhalen de naalden hun roterende ballade met contrapunctie en appels met noten collationerend diep…

Los van de oever draagt de rivier mij verder dan mijn verlangen Ik volg het landschap als aderen op een oude hand, waar water, zingt over stenen zonder naam. Mijn voeten zijn moe, mijn hart blijft vragen waar het stroomt, en wie ik word als ik loslaat. Lucht hangt laag en blauw, als een zachte belofte die nog niet is verbroken, vogels…

Ben jij nog wakker nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent? vraag je mij met de kalme adem van jouw vrijgeesterij diep in de nacht Ja! geef ik toe en ik ken de naaktheid van regen die op zoutbergen valt op het bed dat schijnt te slapen onderhevig aan verlangens onderweg naar een orgasme door het mierzoete stemgeluid…

de maan is gevallen de sterren verdwenen de kraai kraste een laatste groet zij verbrijzelde het glas het getekende beeld waarin ze zag wie ze was in welke raakruimte vond zij zichzelf terug in dit zwart-magische landschap?…

Mogen de goden hun gloed laten dalen en sprenkelen over de heatwave van eetbare smulpapaver en de nimmer betaste padddenstoelenmêlee in dit in al zijn brille onwaarschijnlijk waarachtig clairvoyant paranormaal weliswaar machtig en zwaar op de maag nooit eindigend voorlaatste avondmaal van robin X hood voor de wereld en…

De herinnering voedt en verlicht de toekomst. Elk jaar weer Pasen.…

Vandaag spring ik uit de lakens, de zon heeft haar handen warm op mijn wangen gelegd. Ik drink licht uit de lucht, adem blauw in mijn borst, de wind kietelt verhalen tussen mijn vingers door. Op straat glimlacht de wereld – een fietser zwaait met een regenboog, een hond danst in plassen, een kind schildert dromen met stoepkrijt op het…

Het Bureau groeit steeds verder, achter in de tuin -- van het Hoofdbureau.…

of als ’n borsttatoeage van Rembrandt laten klepelen door klokslagen zo’n voorjaarsuitje spoelt verrekkeste weinig weg vereenvoudigd tot ’n kunstig streekstamppotje in onze eigen portretfabel van de dag wanend wandelend tot waggelend en swaffelend zelfs de dag die wederom begon als ‘n bedinsect eindigend onder de verbruikte lakens met zij…

Vandaag zei ik à bout portant zonder een blik te blozen dat alles wat je ziet verschijnen aan de opperlederhuid van de versierde naakte aap per definitie aan mutatie onderhevig is vanaf de zijlijn van de tijd gezien De wisseling der wacht is opgelegd of onverwacht... doch vaak, verzekerde ik haar, is het niet onze eigen wil maar…

Trek je linker sok aan je rechtervoet en vergeet je sleutels in de koelkast. Zwaai naar de buurman die een cactus uitlaat, tel de wolken, maar begin bij zeven. Ontbijt met een appel en een raadsel, schrijf een boodschappenlijstje in geheimschrift. Laat je schaduw thuis, neem de bus naar nergens en stap uit bij misschien. Fluit een liedje dat…

Ritselt achter mij de slang die lag te slapen -- op de pijnappels?…

de ongewisse tijd voordat hij verdwijnt uit de gewraakte lichtvlekken wil hij zijn tong voor ’t laatst branden aan de verleden schoonheid gedienstig zal hij ’t beëindigen al blijft ‘t ver van zijn bed ‘n showelement en de godverdomse grote bekken in de kerk vallen verstandig stil in ‘n oogwenk ‘n papaiea fluisterend in haar oor die hen…

Openbaar Vervoer: Handleiding voor Beginners Stap in, zegt de conducteur, maar waarheen precies, vraagt niemand hardop. De bus rijdt op tijd, behalve als hij niet rijdt, en de trein rijdt perrongeluk precies op schema. Kedengedeng, kedengedeng, de coupé wiegt als een wieg voor volwassen dromen. Zullen we samen ontsporen? vraagt iemand met een…

[ ] iets zacht openscheurt geen woord alleen een vouw in het niets licht of wat overblijft als het sterft jij – niet als naam maar als beweging in mijn binnenrand ik adem misschien misschien niet maar het trilt nog…

met een rugzak vol verhalen gevuld met wat was en wat jij leerde sta je aan op de drempel van vertrek klaar om opnieuw te beginnen wat achter je ligt vormde en verrijkte jou wakkerde je nieuwsgierigheid aan waar liggen mijn grenzen wat roept mij verder je draagt met moed in je hart het weten in je handen ik ga weer op pad de horizon…

Op het balkon kauwt de stad op lichtvervuiling, jouw scherm een trillend votiefkandelaar. We hangen in de cloud als onafgemaakte tabs— het wifi-zweet van de buurman druipt door beton. Je zegt “misschien” in een spraakbericht van glas, terwijl de maan zich laadt aan een kabeltje dat kronkelt als een navelstreng naar nergens.…

Voordat keizer Hendrik de vierde op blote voeten, het boetekleed aangetrokken, de sneeuw zou trotseren om de paus, Gregorius de zevende, drie dagen lang, op de rots te fêteren, zal hij zich toch wel hebben gekeerd tot wijzen of geleerden? ‘Hoe moet ik naar Canossa gaan!? Wat moet ik ermee aan om de ban te doorbreken?’ Het eerste…

Nog even, voor ik van u afscheid neem wil ik mijn voet tussen de deur gaan zetten à la columbo maak ik korte metten met die blasfeme tongen in het veem Wie kluivert papa dab in vogelvlugt wie is die heer van de goedheiligman die deelt in de mêlee van de malaise van woord tot prut verwelkte bouillabaisse der nitwits debuterend in een klucht…

In droombestaan, wil ik nabij jouw voeten zijn op natte dauw van zomergras dansen tot het einde van de zomer voor jou die zachte dromer in subjectieve zinnen van een objectief boek uit de poel van jouw liefde drinken alles even laten bezinken in de smaak van verse groentesoep nu ik in stilte jouw naam roep voor jou die milde denker…