Is wijsheid onlosmakelijk verbonden aan wat leven aanwijst oude koeien ook uit sloten durven halen. De veranderlijkheid van leven het waard aandacht ook aan het verleden puur een juiste reden te geven. Niets weten en alles vergeten kan gelukszaligheid naast depressies in hartkamers enorme armoe geven. Houd je niet van een rustiger gemoed…

Kwam je pas weer tegen in een miezerige regen een schuchtere groet vanonder twee paraplu's net of we elkaar nauwelijks kenden terwijl we een half leven als verleden hebben zag ze plots weer gaan mijn idealen van destijds met wat er nog van over is slaat de balans door naar onvervuld…

Is zij het hoogtepunt van goddelijk verdriet en falen? Is zij ontstaan uit de verdorven wreedheid van de natuur? Is zij wat overblijft als de bezieling der beschaafdheden ons in duisternis achterlaat om te vergaan in ons verloren zijn? Is zij de belichaming van het kwaad dat uit de diepste diepten van de meest afgrijselijke woestenij…

Alle angsten voorbij bij de waterkant in een vreemde stad waar narcissen groeien zonlicht de dag breekt eeuwig zwijgend in het universum van verlangen liefde heeft nieuwe woorden nodig waar wolken in gekte zweven zonneklaar nieuwe gedachten het leven samen zingen.…

Ik knip in oude lagen heden vervaagt in het verleden ruïnes blijven zolang stenen ze willen dragen het hart ze kan verdragen, ze geen kooi, geen zooi zijn zolang ze mooi zijn ze lijf en leden, ziel ze schragen.…

regen tikt als morse op het raam hoe geconcentreerd ik ook luister ontcijferen kan ik het niet is het een boodschap van boven wil je hem dan zeggen dat ik hem ongelofelijk mis…

Vertel eens, soms ben ik nieuwsgierig Hoe je gisteren hebt beleefd Was je dag beperkt of juist zwierig Of vind je deze vraag onbeleefd Maar toch, vertel eens… Ik ben in jou geïnteresseerd Misschien ben je het met mij oneens Maar toch… heb ik door vragen alleen geleerd Vertel eens, hoe jij werkelijk over mij denkt En zeg mij oprecht de waarheid…

In het museum worden brieven bij deze aquarel ontwerpers en oudere schilderskist wel bewaard. Herinneringen voelen bij vlagen als uil of speer 'n overgenomen gewond hert, een woekerprijs. Zou zij nu echt niet in staat zijn dieper te voelen zelf te lopen met eigen ontworpen kleding al is er niets mis met tweedehands of geleend uitgelegde zomen…

Dromen schrappen en planten regels. Ik herken zinsneden uit hun beelden zelfs die over de golven en branding het mulle zand en voel hun genegenheid in elke korrel en minuut van de nachten. Denk dan na tot de zon opkomt bij het talud welke mogelijkheden heeft de nacht vandaag geboden, geeft het opnieuw passende tinten ongerepte sneeuw, een…

Dan zeggen mensen trek een lijn liefst zo strak en rechtvaardig mogelijk bij alles in leven dat mogen lessen geven leven mag soms zuur wel wat structuur maar dat durft bijna niemand wel of niet. Is het om wat dan ligt in het verschiet? Wat een ander tussen de regels wel of niet ziet, gebaart, anders naar de regels staart? Loop je ver weg oog…

Het wordt zwaar het leven. De gedachten zwerven over het onbestaande, op zoek naar iets positiefs. De vroegere fantasie is weggeëbd. De teugels die we vroeger in handen hadden, zijn slap geworden en sleuren ons weg. Wij kennen de diepgang van ons eigen niet meer. Het gaat berg af, altijd maar dieper ……. De standvastigheid onder onze voeten…

Waarheden stromen als rivieren en in elk mens wonen druppels hoop en tijd die je niet verlaten jij al jaren van binnen voelt. En als leven dan even strompelt vele kostbaarheden van leven ook loyaliteit opnieuw gewogen regels als dag mogen sluiten na een enkele heldere nacht herken je soms intens de stank dakloosheid, te lang gedragen kleding…

Het zijn twee uitersten de eenvoud en de diepere lagen sommige mensen zijn snel thuis wanneer ze de stilte van de zee bezoeken ik zou niet in de schoenendoos van die zeldzame dichters willen kijken want ik voel de serene eenzaamheid als ik in stilte aan de dood denk hoe mijn vader is heengegaan zonder ooit op de golven te varen met zijn…

Bleek licht, aanschouwer van de pijn, vallend tot aan het oog dat opkijkt naar de tralies van zijn onvermogen. Bleek licht, omgeven door het donkerste zwart, dat de geest van een gevallene bloedt en haar mistige ziel laat dolen op de gronden waar het haar leed heeft genoten.…

Ik ben niet bang, herken kaftan en kaft het handschrift dat verbonden mijn hart ook zijn dagboek uit en begrijp de manier waarop zijn delen zo gedeeld als geheel de getallen en letters samenkomen dit jaar. Beleef uren en deze nacht het weerlicht. Het wolkendek ademt dieper, zingt door ruiten, ze weerkaatst de melancholie geeft naast tal van…

Wolken zullen ook deze maand regen buien vol windvlagen laten striemen dagen lang doen alsof het geen winter maar herfst is met weemoed als troost nu de hemel weer een mens omarmt. Als tijd het behaagt, deuren geen slot machtig en krachtig genoeg dicht houden openen zich andere ramen die zicht geven als per omgaande paden zo lopen en ladders…

Hoe hij het omschreef. Een meesterlijk plan onvoltooid. Kramp van het lachen naar bushokjesdames. Even was er een interactie voorbij.…

Het nieuwe jaar is nauwelijks begonnen. We zijn dag twee, de kerstboom staat nog uit. De glitterstickers juichen op de ruit en elkeen heeft de tombola gewonnen. Drie flessen wijn, een sjaal, twee Bongobonnen, je schaamt je, maar denkt toch: een leuke buit! Je ruimt – alweer – de keuken op en fluit een kerstlied, nietsvermoedend, onbezonnen.…

niets is echt zeker het leven kan soms tornen rafelig wordt de zelfkant een wirwar van draden steken worden vastgehecht als een te strakke lijn maar och, toch verkeer ik vaak in soepelheid lijkt het alsof ik ben omhuld met zijde dan spin ik garen daarmee verstel ik elke scheur die me belet mezelf te zijn……

soms zou ik willen dat het even zo was dat ik je daar zou zien lopen jij lekker warm gekleed in een dikke winterjas jouw ogen zouden fonkelen bij het horen van mijn stem liefdevol zouden wij elkaar begroeten en breeduit glimlachen hij naar mij en ik naar hem praten, we zouden almaar praten over zoveel verschillende dingen samen genieten…