Wie waren de gelukkigen die het voorrecht hadden om tussen lagunes te wonen Was het een juist besluit de stad zo te bouwen dat de magistraten zich safer waanden dan de Griekse kolonisten van Milete? In elk opzicht meer dan een fata morgana in droomsfeer gehuld een bruisende stad doelmatig het ritme de hartslag van handel…

Kang chung junga Karakor Makalu Zarathustra's hals und beinbruch brekers Titanen klimmend klauterend ijs en weder dienende gletschertal veroverend rotswandenkloven rovend Gasherbrum Nanga Parbat Manaslu Shisha Pangma van god en lot verdolend gruwel onder zich dovend zonder z'n antipode dolend tegenmens in medemens gevaar in…

in het landschap waar de zon is gevlucht langs hoofdlijnen amorf door geknepen zicht onschappelijk, bestaat dat wel? door samen op te trekken achter te laten, alleen zodra de stappen zijn gelicht hun indrukken als geheugen uit geboomte getrokken hier ligt de brandgang van onbekend terrein grens en bosrand alle paden afzonderlijk…

Kunnen wij een gesprek met u voeren, over de hal en kamer die zo beklijft, de jeugd die strompelig achterblijft en naar uw gave gezicht blijft loeren. Onze huiden dromen van pril voorjaar, de sfeertekening van de lichtblauwe lucht; voor intense kou blijven we beducht, niets is mooier dan een hemels gebaar. Nu klooft zij zacht de uitgeklede…

Organisch gevormd en als vegetatie ontsproten, aan het grootse moederlichaam waar wij op wonen, ligt een okergeel dorpje in het steen van de streek in harmonie met het landschap zijn schoonheid te tonen. Deze stenige plant bezit een ondergronds stelsel van vele wortels die de omgeving doorkruisen. Ze schieten naar boven bij de meest passende…

In het landschap kronkelt de lange weg van verdriet naar tranen. De hemel waait voorbij alles raakt vanzelf zoek. Een kraai landt op een tak wolken herhalen zich in een waterplas. En altijd is daar het verlangen om de zoutvlakte te bedaren met zacht wuivende gebaren. Getemperd licht valt door de ramen een broos engelenkoor zingt…

De helderblauwe hemel laat lustig zijn tekenstift gaan maakt de wolken onder hem zuiver wit en loodgrijs de voldane dampwerken strelen donkergroene bergen waartussen een groot meer vereerd met de zingende naam Lago Maggiore vanuit heel de wereld mensen naar zich toe haalt een eigen heerschappij voert over diens getrouwe dienaars getij…

De spitse gebroken kies van Alpenland toont zich trots op kleding, kaart en beeld, is met wonderlijke zachte kracht bedeeld van ver te wenken naar eigen witte wand. Zijn ziel, steeds aan reislustigen verpand, heeft een roepstem, geheimzinnig, zeer verdeeld: Mijn pracht is meer dan men zich verbeeldt; waaghalzen, leidt nuchter je klimverstand…

Eik manifesteert zich nadrukkelijk als stoere eenvoud in het landschap waar stilte in zingeving eenzaam voelt eik bereidt zich voor op eikeltjes zodra de zomerzon is verdwenen trekt hij zijn mooiste kleren aan in rood en bruin en wakend geel eik maalt niet om weer en wind is nu boom en voelt zich loom eik is volwassen, was ooit kind.…

Langs blauwe zee rivier of meer over hoge bergen of diepe dalen uitgestrekte velden donkere dichte wouden. De wereld is een schone mengeling vol kleuren en vormen. Loop langs blauwe zee volg de stromende rivier klim op de bergen daal af in diepe dalen verwonder je op uitgestrekte velden of trek door dichte donkere wouden. Geniet…

Laatst jubelde een kerel niet ver van de Rubicon hij kwam en zag en overwon veroverde 't alleenheerschap in Rome lang voor Lelystad uit Zuiderzeese klei gestampt een na de oorlogs wederopbouw kemphaanvrijplaats werd, een gat waar grutto's en de wilde gans, die na de laatste afsluitdijk lang voor de watersnipnoodramp, hun tabernakels…

Je vangt de laatste droppel regen en voelt je aderen zwellen ook de aarde drinkt en deelt met jou de goed gevulde beker uit dankbaarheid schenk jij je schaduw tegen het laatste straaltje zon. In je schaduw rusten mens en dier en drinken die laatste druppel regen die vloeit door je zwellende aderen om niet te verdrogen in het laatste straaltje…

Ergens kronkelen zoete golven in zacht bewegen op en neer vissen springen boven water zwanen stijgen op uit zilverpapier emoties buitelen over elkaar penselen schetsen tederheid van de wind, een lentewind tussen oorlog en vrede en haar zijdezachte haar een landschap vol met groene oevers gele lissen en libellen gloed van een rode…

de berg biedt in verbinding met de diepe tijd biedt onderdak aan mythen en rituelen de stenen schatmeester herbergt het leven hij bewaart de dood wildbloemen vereeuwigd in gesteente een geconserveerde voetafdruk van een adelaar legendarische verhalen rusten roerloos tussen rotsformaties de reuzenschildpad draagt de dieren de…

naast de Tempel ligt ’n Pad de Berg op waarvandaan hij ’t Leven kan overzien de Verten en Vlaktes zich laven kan aan zijn Liefdes voor ’t Landschap en de Diepte van Verdichting de Afdaling langs de Rivier de Rijen Bomen als vertrouwde Gezichten de lokkende Velden met zwijgende Bloemen waar ’t Verhaal verwaait in ijdel jagende…

Het landschap gaat bewegen vol van leven als de wijdse wind het glooiend goud doet stuiven worden de zandvlakten steeds weer herschreven. Nachtzwaluw, boomleeuwerik, heivlinders zweven over paarse velden, vennen en groene wuiven van boswilg, beuken en eiken, soms verheven dan weer bedolven, de duinen verschuiven. Ree en dassensporen in het…

Ligt middelie in 't midden van de beemster elime niet en ook geen emilie maar in de rijp bij neck en purmerend daar woonden Aagje wolff en Betje deken of vice versa, maar dat wist ik nie Staat J.P. Coen nog altijd fier te wijzen ter hoogte van het peilloos hoornse diep naar Beets die in de polder van de schermer de vruchten van zijn moerbeibomen…

de powertower die een halve mijl door 't zwarte goud het luchtruim heeft gekozen staat ongenaakbaar als achilles' pijl al zinderend te trillen in de vlakte van het onneembaar muuromzoomde troje een mini-universum op het zand reflectie van het oude babylon na drieëndertig eeuwen weer herrezen millennial van puur titanium het middenoosten…

Moed Hier is de aarde op zijn naaktst zandhuid vol poriën en puisten waarop scherven zonlicht glinsteren tussen gestolde golven. Over de dijk geklommen stilstaan aan de rand van je verlangen naar doorwaadbare nieuwe wegen. Bang voor de monsters uit de diepte die met hun slurpgeluiden aan heel je wezen trekken. Je haast je terug…

onder het draaien van de sterren en de helwitte zon buigt het zand zich over verdronken ogen en verscheurde kelen in sneeuwblinde uren cirkelt een zwarte gier met trage vleugelslag boven het onheelbare dit is de ademloze tijd geesten verdwijnen uit ontbladerde bomen om samen te smelten met de sporen van verschroeide doden…