laat me dan nog als het wintert je uitgewaaide wilde zomerwind zijn de scheefgewaaide bloemenbogen de verwaaide wilde rozen in je stille witte wintertuin…

In jouw armen Is waar ’k altijd wil verkeren… Het is dé plek - Ik in deez wereld altijd wil zijn. Jouw lichaamsgeuren, Jouw zachte lichaamsdelen, Die jij met mij wilt delen, Wiegen mij naar ’n euforisch zijn. Zo bij jou te zijn zonder zorgen, In ’n roes van hemels toeven, Ver weg van aards venijn, In ’n paradijselijk zijn.…

Ik liep door mijn tuin tussen bloemen en rozen een merel zong in eikenkruin een vlinder had een plek op mijn schouder gekozen. De nachtegaal sloot bij de merel aan een duet wie 't mooist floot even ben ik hierbij stil blijven staan. Die vlinder is nooit weggevlogen hij vloog rechtstreeks in mijn hart en is met wat lag in zijn vermogen…

De tijden zijn veranderd, de mensen niet lees ik plank na plank in vele talen in eeuwen bewaarde boeken die de wereld zo vanzelfsprekend beschrijven als ze ooit was 's Avonds beleef ik hun lotgevallen 's nachts droom ik ervan, elke dag kleuren ze mijn lichaam anders…

Bij jou ontspan ik een zachte ademhaling ik ben helemaal Bij jou hoef ik geen glimlach te dragen die wringt, geen stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben. Je hoort de diepe stilte achter mijn woorden en vult die niet op met haastige geruststelling. Je laat me…

Op het witte kussensloop Ligt Jouw lieve hoofd, Je haren liggen wijd gespreid, Je wimpers liggen gevlijd Op je blanke wangen. Iets mooiers bestaat niet. Als ik jou slapend zie, Voel ik me in liefde gevangen, Die mij nagelt aan ’t bed. Dan stokt mijn adem, dan smelt Mijn hart, dan vloeit Al jouw liefde in mijn bloed.…

het zou mij toch moeten lukken met de druk van jouw meelezende ogen die mijn tikkende vingers niet horen een poging tot een droge constatering te doen ik ben verliefd heel veel meer is daar niet voor nodig zoals overbodige tierelantijntjes of slingers fantastisch bloeiende wingerds van ijdelheid overschrijden al snel de limiet van zoetsappigheid…

‘Van Mars af, man!’ heb ik het wel gezien, fabulerend langs de bezongen rivieren: zij, die onomstreden zou kunnen zijn, zweeft – als er geesten geweest waren, hongeriger dan de jonge wolven, ik zou zweren, als vlees door mijn klauwen glippend, daar waar wij als poëtische sterren imploderen, in elkaars spectrale achtergrond vervallen; tussen…

Denkend aan jij mij schenkt, Voel ’k geluk kloppen in m’n hart, Is de wereld niet meer zwart, Alles met jouw liefde doordrenkt. Denkend aan de kussen jij mij geeft, Is al ’t geleden leed voorbij, Door je kussen voel ’k mij vrij en blij, Gevoel ’k eer niet heb beleefd. Tijd lijkt stilstaand voorbij te vliegen, Mijn geluk kent geen eind…

ramen zo groot als de spiegel van de wereld maar ik zie niets. alles is zwart. ik tast de spiegel af zoekend naar reliëf – een richting een grens in het ondiepe dat oneindig lijkt verdwaal ik tot ik jouw handen vind jouw vingers die me wegleiden uit het zwart…

In het haperende beeld van jouw gezicht, tussen bomen, bergen en donkere wolken, verlicht door de stralende zon, zie ik je ogen zoekend ‘n poging doen om in contact te komen. Je glimlach is breder dan het dal waar 'k vertoef, al mijn zorgeloze grapjes vervallen in de afstand, we hoeven elkaar niet te zeggen wat we wel zouden willen…

Jouw ogen zijn het maar meer nog jouw slapende lichaam voor of achter tegen mij aan de schoonstheid van jouw verlangen bij het opstaan jouw geur die er bijna niet is en het meest wel jouw handen die voor me zorgen tussendoor onopvallend onder mijn kleren laten voelen dat het waar is…

Jij bent te mooi om waar te zijn, Mooier dan het mooiste schilderij, Botticelli’s Venus valt bij jou in ’t niet, Neen, iets mooiers dan jij is er niet. Dat je mij naast jou tolereert, Dat jij mij met die plek vereert, Is voor mij nog steeds ’n wonder, Waar ik nimmer meer kan zonder. Dat jij ’s nachts zo dicht bij mij ligt, ’t Blijft…

Laat me mijn gewoonten Laat me, laat me binnen Geef me een schuilplaats Geef me een kus ... Neem mij ... Bescherm mij ... Geef me jouw magie ... Geef me wat ik nodig heb Dan geef ik jou mijn bloed Ik pomp het naar buiten Ik bloed op jouw buik Ik bloed in jouw mond ... Overal is gevaar ... een klap dichtbij ... Overal is liefde .…

In het pretpark kussen we een film van liefde en muziek Woorden zijn ongesuikerd puur Een wenkbrauw even opgetrokken zegt alles Een meisje op rolschaatsen tussen de kaartenhuizen en zandkastelen krijgt voorrang van starende chauffeurs die de voetgangers snijden en Romeo van Julia scheiden aan weerszijden van de straat Ze zijn hard op…

Zomerse woorden Misschien moeten ze zachter ruisen dan mijn gedachten Gewoon eens strijken als de vingertoppen over de toetsen van mijn buitenste binnen- kerende gedachten, zoals het kussen op mijn wangen rietkraagdelijk verwast en gedachten vermaalt tot het Niets. Enkel Zomerse woorden…

Je slentert langs me heen, alsof de tijd even met je mee wandelt. Mijn benen wijken zachtjes — naar de leegte waar jij net nog was. Je kijkt naar me, en mijn ziel, o mijn ziel, wil verdwalen in al die lege plekken waar jij ooit even bleef staan. Je zegt iets. En ik hoor de klank maar mijn stem blijft hangen in stilte, alsof mijn longen…

Verlangen, lust, spanning, In elke vezel van hun lijf, Aftastend, zoekend, vindend Hun lijf naar streeft. Vuurwerk van extatisch genot, Naar euforische hemelse hoogten, In roze wolken van liefdesrituelen, Culminerend, uiteenspattend In een dans van symbiotisch Versmeltende eenheid, Waar het ik verdwijnt in wij, Van twee geliefden…

geen smeulende vulkaan geen aanzuigend moeras geen langgerekte schaduw geen avonden op straat geen nachten in de kou geen dagenlange vrees geen opgelegd excuus geen straf voor niks geen tanden te verliezen geen handen boven het hoofd geen mondje dicht te houden geen vertrouwen te veinzen…

De tijd is rijp als ‘t koren in ’t veld gloeit in zo’n zakkende zomerzon; de strengen glijden langs jouw huid, broeiend op platgestampte twijgen. Jouw zwijgen verdwijnt in de stilte, je rilt als ’t allerfijnste kaf in de wind; als vlegels dansen jouw oogleden mee met ’t draaien van de wereld in ’n zee van tranen die als graankorrels…