Alle inzendingen, jaar 2001, week 42

Prins Filip heeft zijn dochter aangeprezen Als goede vader en als trotse pauw: Hij noemde haar meteen een echte vrouw, Al snap ik niet hoe dat reeds is bewezen. De wens is vast de vader der gedachte. Een echte man zou met zo'n uitspraak wachten.…

Ogen zo leeg diep in zichzelf gekeerd bang voor wat komen zal de val in het diepe van het onbekende zo ver weg maar zo voorspelbaar je mond die niets meer zegt zo stil een streepje geen warmte meer waar is je stem je vriendelijke trekjes waar ben jij kan je me nog horen de leegte zo sterk het is nu beter het lichaam blijft…

Wat ben ik blij dat bij de KPN Veel medewerkers hun ontslagbrief krijgen Omdat daardoor de koersen zullen stijgen En ik sinds gister aandeelhouder ben. De kostenpost van al dat personeel Is ons beleggers sowieso te veel.…

Ik liep 's avonds door mijne stad, Het water zwartvloerig, elk huis had zich van boven tot onder met rouw behangen, dat was zo mijn verlangen. En voor alle ramen zaten mijn onderdanen naar me te zien, ze hadden het donker gelaten om me te beter te kunnen zien. En midden op een plein wou ik alleen zijn, ik heb mijn herauten verzonden…

De godsdienststrijders van de Taliban Zijn al vooraf gebombardeerd tot helden: Zij zullen, naar Kabul ons weet te melden, Zichzelf verzetten tot de laatste man. Maar "tot de laatste vrouw" blijft onvermeld, Want vrouwen worden daar niet meegeteld.…

(Hom. Il. XVIII, 576) O! 't ruisen van het ranke riet! o wist ik toch uw droevig lied! wanneer de wind voorbij u voert en buigend uwe halmen roert, gij buigt, ootmoedig nijgend, neer, staat op en buigt ootmoedig weer, en zingt al buigen 't droevig lied, dat ik beminne, o ranke riet! O! 't ruisen van het ranke riet! hoe dikwijls dikwijls…

Uit onderzoek naar onze lichaamsbouw Bleek dat ons volk weer flink is aangekomen. Zo is de borstomvang zelfs toegenomen Van onze doorsnee Nederlandse vrouw. Derhalve zingen wij: Hup, Holland, hup, Wij gaan alsnog voor de Europa-cup!…

De groote stem der stad verstomt en de nachtwind die in mijn venster komt brengt een vaag en wonderlijk suizen als zuchten der slapende huizen. Mijn lamp brandt stil en suizelt zacht en peinst zijn gepeinzen den langen nacht. Ik staar in het heldere branden, mijn katje speelt met mijn handen. Hoe waren de dagen die verre zijn toen mijn…

In Frieslands hoofdstad is het mondje dicht: De burgermoeder is er afgetreden, Maar Nederland mag raden naar de reden Daar iedereen tot zwijgen is verplicht. Toch hoefde men die plicht niet op te leggen, Want wie begrijpt nou wat die Friezen zeggen?…

In de doodsangst ijlde een hinde door het woud, De wanhoop in het goudbruin oog, dat staarde, Dat staarde, of 't ginds ook niet een uitkomst zag, In 't ver verschiet... Reeds stond het bloedig schuim Haar op den fijnen snoet; de dorens wondden Heur teêre zijden, en de slanke pooten Verwarden zich in 't netwerk der lianen... Een jonge jager…

Eer ik nog de Liefde kende dacht ik, ze is het zoetste zoet. Hoe gelukkig! dien de Liefde, met heur' hemelnectar, voedt! 'k Zag, met tranen in mijn ogen, menigmaal een' jongeling, Die, met blijdschap op de wangen, naar zijn jeugdig meisje ging. "Liefde, geef mij ook een meisje! stel mijn kloppend hart te vreên! Liefde, geef mij ook een…

Het kapitaal der intellectuelen Verkommert bij elk Tweede-Kamerlid Dat blijkbaar vier jaar in de Kamer zit Om daar onnozel stommetje te spelen. En daarom voelt professor Van der Ploeg Zich voor ons parlement niet dom genoeg.…

Constantijntje, ’t zalig kijntje Cherubijntje, van om hoog, D’ijdelheden, hier beneden, Uitlacht met een lodderoog. Moeder, zeit hij, waarom schreit gij? Waarom greit gij, op mijn lijk? Boven leef ik, boven zweef ik, Engeltje van ’t hemelrijk: En ik blink’ er, en ik drink er ’t Geen de schenker alles goeds Schenkt de…

IK zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer, vervelend, met groene bladen al geelend. Mijn oogen zagen verwonderd naar 't buitenlicht, maar zonder 't zelf te weten wat of hun licht oppervlak…

Ene vertelling Cornelis had een glas gebroken Voor aan de straat; Schoon hij de stukken had verstoken, Hij wist geen raad Hij had een afschrik van te liegen, Wijl God het ziet; En zou hij Mama nu bedriegen, Dat kon hij niet. Hij stond onthutseld en bewogen; De moeder komt; Zij ziet de tranen in zijn ogen; Hij…

Geniet elk ogenblik de lust, Die door uw ziel en zinnen trekt. Voor dat gij neerligt in de rust Waaruit geen God u wekt.…

In het diepst van het woud - 't Was al herfst en erg koud - Liep een heer in zijn eentje te dwalen. Och, zijn oog zag zo dof! En zijn goed zat zo slof! En hij tandknerste, als was hij aan 't malen. "Ha!" dus riep hij verwoed, "'k Heb een adder gebroed, Neen, erger, een draak aan mijn borst hier!" En hij sloeg op zijn jas, En hij trapte…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zoo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleïen! Vliedt, ô Schoonen! vliedt die vleïers! Luistert gij naar hunne woorden, Dan zal ras de bloozende…

Fossiel was vies en nucleair was naar; zo werd de wind het schone toverwoord. Maar horizonbederf en vogelmoord vormen nu weer een nieuw milieubezwaar. Die energiebron - denk ik met een zucht - blijft hoop ik niet bij één slag in de lucht?…