Zie mij cool door de ochtendspits heen scheren Met ware doodsverachting en full speed Mijn medeweggebruikers spaar ik niet Als ik ze op mijn fatbike wil passeren Natuurlijk kan men niet van mij gaan vragen Zo’n burgerlijke fietshelm te gaan dragen…

Hamas, Hamas de Joden aan het gas Ach nee, welnee dat gaat nooit meer gebeuren Vroeger? Daar gaan we niet meer over zeuren Dit heeft toch niets te maken met het ras? Het gaat nu enkel over stukjes grond Zo praat men wat doodziek is weer gezond…

Door koste wat het kost aandacht te trekken, Zelfs bij de laatste rustplaats van een held, Weet elk nu hoe het met Trump is gesteld: Het kan hem allemaal geen moer verrekken. Maar daar sta ik bij Trump niet van te kijken, Want Donald gaat voortdurend over lijken.…

De troepen trekken samen aan de grens, En drones bestoken doelen in formatie, Alwéér een militaire operatie, Het telt niet meer, het leven van een mens. Toch ben ik voor dit alles niet beducht, Want niemand schiet mijn dromen uit de lucht.…

De oorlog in Sudan woedt hevig door Ook Rusland heeft geen plannen om te stoppen En Israël schiet Gaza naar de knoppen De roep om vrede vindt maar geen gehoor Maar in een jaar of vier zijn (dolle pret!) De Paralympics extra sterk bezet…

‘Wij zetten niet de hulp in onze streek voort aan mensen die door oorlog zijn ontheemd.’ Nu Marjolein het heft in handen neemt, fabericeert zij een verbasterd spreekwoord. Naar Brussel toe, voor ‘crisis’overleg, haar boodschap: ‘Waar geen wil is, is geen weg.’…

Zij gaven hun bezorgdheid ampel weer In ‘Grenzen aan de Groei’. Is dat verleden? De yolo-mens blijkt thans ook pas tevreden Met vrijheid, overvloed, comfort, met méér Dus heeft de aardbol nog veel voor de boeg: ’t Heeft nooit genoeg, het rupsje nooitgenoeg…