Aan mij de eer om met een laatste woord Tweeduizend vijftien af te mogen sluiten. Om twaalf uur ga ik eventjes naar buiten, Waar dan al menig heilwens wordt gehoord. Het jaar tweeduizend zestien dient zich aan, Dat het met allen maar heel goed mag gaan.…

Dit jaartal kraakt als een versleten huis, Ons onderdak, waar wij vertrouwd mee waren, Zal binnenkort de klok passé verklaren, Tot twaalf uur hangen wij wat voor de buis. Maar op een jaar successen of juist strubbels, Volgt hoe dan ook dat frisse glas met bubbels.…

Ach, hoe ik het vandaag ook formuleer Het kerngevoel valt haast niet weer te geven Al is dit schema nauw met mij verweven Zes regels zijn te weinig deze keer Ik zal niets af gaan zwakken of verheffen Ik dank u en ik hoop u weer te treffen…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

De vredesboodschap werd ons ooit gebracht Maar ja, die hebben we niet aangenomen Religies hebben oorlog nooit voorkómen Terreur alom, het lijkt alleen maar nacht O God, als U bestaat, hoor onze klacht Laat ons toch ook van mooie dingen dromen en niet van dood of andere fantomen als bang-zijn, altijd wakker in de nacht Laat die verdomde oorlog…

Het Kerstkind Jezus is opnieuw geboren maar op de aardbol heerst nog altijd strijd om macht, bezit en geld. En tot mijn spijt zie ik ook deze maand geen vrede gloren. Gelukkig staat de farmacie niet stil: straks slikken wij massaal een vredespil –…

Het sneeuwt volop, ik zie het door de ruiten. Een witte heilwens kust het oppervlak der aarde: Mensenkindren wat een pak. Ik trek mijn jas aan en ik ga naar buiten. Die vent is niet goed snik, denkt u misschien. Maar als je wilt dan is de sneeuw te zien.…

Dag in dag uit met pillen aan de gang, Ik moet, wil ik geen nieuwe hartproblemen Vier bontgekleurde pillen tot mij nemen Waaronder één, zo lees ik: levenslang. Dat is, waar ik dan weer zo blij van word: Gelukkig staat er niet van: levenskort.…

’t Is steeds hetzelfde liedje deze tijd, Weer bijna kerst, dus gaan we collecteren, Om al het leed der wereld te bezweren, Dat doen we met muziek en vrolijkheid. Een happening voor wie zich soms verveelt: Reis af naar Heerlen, vlug! En kom in beeld!…

Een volle mailbox, lege brievenbus Er wordt veel afgerond of afgesloten Er worden plaatjes van de boom geschoten Zo zijn de dagen vlak voor kersmus dus En straks, dan zal het feest, globaal bekeken Ons weekend weer zo lekker lullig breken…

Wat Lieve Joris ons heeft voorgelezen Was zeker breliaans en sacrosanct En vice versa gutturaal verklankt Om toch linkmiegelig astrant te wezen Welluidend om te horen, haar dictee Maar aan het schrijfwerk doe ik niet meer mee…

‘Rechtlijnig was die Teeven, heel stabiel Ik heb hem wat gegevens toegestopt Vanzelf heb ik die aardig opgeklopt en samen sloten we een reuzedeal Ik nam, miljoenen rijker, snel de benen, ben bij Bermuda mooi voorgoed verdwenen’…

“Bist Du bei mir, geh ich mit Frieden Zum Sterben und zu meiner Ruh” Zij zong ons deze woorden toe Om daarmee troost en steun te bieden Een stem die licht in ’t duister bracht Een nachtegaal ging heen – rust zacht…

Als ik de kassa schuifelend benader Dan kijk ik zielig en lijk wat verward Zo steel ik menig kassajuffrouws hart En val perfect binnen hun zorgtaakkader Ik hou me licht dement en dring wat voor Mijn jaszak vol...en dan er snel vandoor…

Er is een aardig linke complicatie, Een darmbacterie zit er in mijn bloed. Het ziekenhuis bestrijdt het beest verwoed, Zelfs lag ik eventjes in isolatie. Ach, was onder het motto 'Hoop doet leven', Het beest nou maar klysmatisch afgedreven.…

Misschien zal hem het lachen wel vergaan, Omdat hij rond dat dealtje van Fred Teeven, Geen openheid van zaken heeft gegeven, Komt het voor Rutte er vandaag op aan. Wie hem laat vallen is een ware redder, Dan kan dit kabinet gauw door de shredder.…

Er is een nieuwe wespensoort gevonden In alle kleuren van de regenboog Misschien hield de ontdekker het niet droog Om deze vondst op Nederlandse gronden Voor deze bontgekleurde nestenrover Is in ons land beslist 'n plekje over…

Ze krijgen de Islam niet door hun keel Geert Wilders en kompaan Marine Le Pen Een soort van Europese Ku-Klux-Klan Met grote aanhang – zij het virtueel Want Franse stemmers kwamen weer tot rede Dus hier is ook nog hoop – van lieverlede…

Ze was zo licht, haar lach vertederend Dat hielp haar niet en in de kwade uren Verweet men haar naar links of rechts te sturen Ze vond dat niks, gemeen, vernederend In ’t collectief geheugen ziet men haar Geassocieerd met de versnipperaar…

Geen warme glühwein, geen saucijzenbroodje? En erwtensoep nu zonder worst en spek? Schaars suiker, zout en vet, nooit meer een snack? Ik eet toch al gezond genoeg? Je grootje! Ik ken mijn goesting langer dan vandaag en blijf als altijd baas in eigen maag!…