Zou ik je missen als de wilde wind door lege steden raast het water de top van de dijken bereikt? Als een gans het luchtruim zoekt en de ekster een azend oog heeft voor alles wat blinkt zou jij mij missen? Zouden wij het missen als de wereld op slot zit en wij met lange adem haar ontstoppen? Als zwaluwen laagvliegen over het land en…

hoofd op wit kussen lichaam onder eendendons zwarte gedachten in het weerloze de geruisloze landing van duizend dingen hoofd tolt draait wendt af van deze belegering zonder een gezicht slaap: een januskop lichaam onder eendendons houdt zich afzijdig doet alsof het rust hoofdelijke invasie van duizend en meer slaaphoofd op…

rotsvast staat daar die gelouterde kerk van eeuwen onheil en teistering verlost door de hoge smalle ramen van de basiliek valt zo teder het lentelicht naar binnen ziet de een de ander als mensen zich aan die lange tafel buigen naar elkaar? wat wisselen ze uit is het veelspraak samenspraak een monoloog misschien? in de kapel van…

Iedere seconde snelt voorbij, geen eentje blijft er hangen Niet voor minuut of eeuwigheid, los van ons verlangen Soms denk ik wel, bij snelle pas, dat alles is vervlogen Maar ook dat dit een mooie was, en velen nog gaan komen…

de klok vertikt de tijd tot ze zich vertikt wij gaan tot we ons vergaan…

Tijd vliegt zonder rust de klok tikt, maar mijn adem vindt zijn eigen ritme Tijd stroomt als een rivier die onvermoeid haar weg zoekt, snel voortgedreven door de drukte die elke dag in zich draagt, en terwijl de uren zich aaneenrijgen, blijft het een eeuwig zoeken naar momenten van rust, die zich telkens weer uit de vingers glijden. Klok…

diepzinnig dromen er de bomen en de bloemen bloeien blauw rode vogels wonen er verscholen in geurend gletsjergroen hun zang klaterende klanken een wilde bergrivier en wij de voorbestemde doden wij gaan - lichtvoetig samen - in wolkjes wervelend stof de tijd loopt hinkend achter ons aan in Meran…

we leren hechten en knopen om het leven achterwaarts te begrijpen geen twee tellen duren even lang we worden kleiner en kleiner van al dat hoge vliegen weten dat een koploper niet de eerste hoeft te zijn we zien dat dwarsliggers spoorstaven dragen dat mooie woorden niet altijd de ware zijn om tij of onheil te kunnen keren we leren hechten…

Het tikken van de klok Of is dit hartgeklop Het tikken van de klok Of is dit slikken Tergend trage tijd Doodse stilte Doorslikken De klok tikt Zwicht…

een ogenblik geduld alstublieft u bent de eerstvolgende in de wachtrij u bent de eerstvolgende et cetera ad libitum al onze hard werkende niet zieke of stakende aandeelhoudende belasting betalende collega's alsmede niet te vergeten onze jonge stagiaires en hun supervisors en overige terzake kundige krachten hoogopgeleide…

Mag ik heel even een milliseconde niet eens een oogwenk een triviaal nietszeggend tersluiks onderhands geen naam hebbend stilzwijgend moment van uw 24/7 aldoor voortmalende tand des tijdsraderen die immer dichter het punt naderen van uw laatste ogenblik alstublieft... er zijn nog minstens tien wachtenden voor u…

Wat was en wat komt kun je vaag zien, maar het nu -- is steeds onzichtbaar.…

Bij 't ouder worden komt de weemoed om zoveel wat toch ook niet werd gedaan; al heel wat lieve mensen zijn gegaan en ‘k weet soms zelf niet hoe het verder moet. Voor dankbaarheid is zeker nu de tijd gekomen, er is zoveel gegeven, elke dag steeds weer; de zon, de wolken en de hoge bomen, en dromen en de vriendschap meer en meer. De vrede…

Doornroosjes kasteel heeft een tweede schildwacht, sterker dan zijn maat, die geeuwend knikkebolt, terwijl de slaapeeuw ongestoord voortrolt, beschermd door hoge, woeste rozenpracht. Strijdvaardig rust de nieuwe lansknecht zacht. Tussen diens blaashoorn en krijgsvaandel bolt drang tot waken, wordt dan weer uitgehold, want een rode lantaarn…

een overgave aan verre verten de opvlucht van ganzen alleen zij weten waar ze gaan in het vroege licht de tijd kruipt voort over het barre land om in oeverloze leegte te verstuiven in de wind het uit donker geboren lied van het koude hart diep verborgen in een winterjas een engelenstem zweeft aan zijden draden tussen zomerwind…

Nog een verjaardag proosten op nieuwe rimpels in de winterzon Wanneer ik bejaard ben, zou je mij vervangen door een jonge lente zodat mijn zachte soepele huid en kleine neus worden vergeten terwijl sproeten opklaren met de tijd Weet je nog dat we elkaars handen vasthielden of mindere dagen omarmden. Hoe je het ook wendt of keert, er blijft…

We doen dit, doen dat, zoals het uitkomt, en zo -- kost alles meer tijd.…

Een dobberende ziel ben ik geheel Losgeweekt van het impertinente Vlegelige jagen op een lustpriëel In het seizoen der doldrieste lente Met winter's intrede vergeleken En door het beleg van de verstreken tijd Lijkt mijn missie voorgoed te verbleken Raak ik mijn lokken aan de jonkheid kwijt Of ik het spel nu wel of niet meespeel En de…

Dwalend door herinneringen die je alleen in de nacht kan vinden, Voel ik mijn gedachten mijlenver verdwijnen, Naar ochtenden waar ik uitgeput ontwaakte, Stijf van de nachtdienst. Waar mijn stiefvader Gekreukeld op het tapijt beneden, Binnenkort begroet zal worden door duizenden kleine hamerslagen. In een huis waar afwezigheid de lucht vult…

Zo plotseling oud geworden en o hoe kwetsbaar broos wat is gebleven van de roos dan enkel de verwelkte blaadjes? de uitgedroogde kelk ik weet nog hoe het hart erin eens sprankelde en in zich borg de warme adem van het leven dat tijd doodstil boetseren kan met ruwe handen weet te kneden wat toen nog was in het verleden onaangetast een…