Alle inzendingen, jaar 2004, week 36

de lucht dreigt onweer steekt de kop op de wind wakkert aan de ambtenaar kijkt naar de oostrand vol donderkoppen de koppen in de krant maken hem onrustig hij houdt niet van frisse wind met rode koppen zitten de bestuurders rond de tafel de wind is opvallend het dondert en weerlicht het spoelt tegen de ramen de ambtenaar krijgt…

Lang, veel te lang kon ik alleen maar kijken naar hoe jij mij nooit zag staan ik kon je niet bereiken Nooit gunde jij mij een blik ik was het aanzien niet waardig je vond mij ongevoelig en raar maar door jou werd ik zachtaardig Het was zo duidelijk als maar kon jij was nog meer dan onbereikbaar maar mijn hart sloeg zichzelf voorbij door…

ganzen die in gedachten zijn gezonken ontwaken door liefdevolle muziek dwangmatig gaan ze naar beneden lonken genietend van al het akoestiek in gladgestreken water dansen elfen op waterbloemen omgeven door een prachtig theater laten ze zich door een lichtbundel inzoomen de blauwe lucht laat zich door dit schouwspel omringen al genietend…

Voor de matroos blijft de haven gelijk Hij die nachten op golven slijt En onder de zeespiegel het vloeiend rijk Niet raden kan. Hij slingert een verwijt Naar het vaste, vlottend land Waar een wachtend, edel wijf Een Penelope zonder frullen Haar man en moed en macht kwijt Dwalend over fossielen uit de ijstijd Het strand uitkamt, en stijf Van…

fel zonlicht verblindt het uitzicht op de toekomst de hemel knipoogt…

het gebouw straalt gezag uit functionele autoriteit de vriendelijkheid van de portier compenseert de arrogantie van de macht hete koffie breekt het ijs schots en scheef vallen woorden in goede aarde vormen zinnen die verhelderend de situatie duiden drie kwartier later is wederzijds begrip basis voor een stevige handdruk de auto toont…

even maar was ik buiten na die hevige regenbui het was al donker maar de geur van de populier lokt me weer en nog eens ik wou dat ik kon vliegen dacht ik, dan ging ik boven in zo'n boomtop zitten keek naar de haan op de kerktoren zou de hele nacht wel dansen op de geuren van de herfst en vouwde blaadjes van hoop wachtte op de gele…

je straalde toen we het water zagen de golven zich al hadden opgemaakt kabbelend over je voeten dansten en de blijdschap mee terug wilden nemen naar stromen waar grote luchtbellen de adem inhouden en vliesdun lachen naar jouw ogen je voeten en je ranke lichaam mee willen nemen voor later maar iedere keer ontsprongen wij de dans en bleven…

De wereld sluit de poorten voor haar daar waar ooit het open boek lag wanhoop vertoont zich in het openbaar haar leven vaart onder een valse vlag Zelfmoord spookt nu door haar hoofd ergens in het donker ligt haar lot de beloning die zij zichzelf uitlooft maakt meer dan haar eigen leven kapot Op een verlaten station rond middernacht heeft…

kijkend naar jou zie ik de kracht die weinig mensen hebben om kritisch naar jezelf te kijken (soms zelfs té kritisch) kijkend naar jou elke keer weer komt die hoge golf met bruisende kracht vechtend als een tijger omhoog je bent mooi (en vol met liefde) kijkend naar jou wil ik tegen je aan kruipen kroelend in jouw geur genietend…

Ik was nog maar een tiener Jouw jaren telden 'n weinig meer We waren verliefd op elkaar Dat jij me wilde, was een eer Hand in hand, kusje op de mond Uren wandelen op het strand Verliefdheid in onze ogen Ik vond het reuze interessant Maar echte liefde was het niet Dat is ook duidelijk gebleken Want na verloop van enige tijd…

Oude beelden liggen in de modder zelfs de stenen zijn als zand vervallen in de tijd en onophoudelijk Waarom is er eeuwigheid als het oude en het nieuwe slechts de bleke stipjes zijn op een eindeloze lijn Heel de ruimte om ons heen is ontstaan doordat toevallige fluctuaties en rimpelingen in het continuüm evenwichten in het vacuüm verstoorden…

Haar schommelstoel voor het raam met het uitzicht op het land daar schommelde zij urenlang met een breiwerk in haar hand. Dan dwaalden soms haar blikken af en het tikken van de pennen stopte even kijken in het breiboek of het patroontje nog wel klopte. Zo sleet zij heel veel jaren alleen daar voor het raam steeds maar breiend en turend…

Als je lippen blijven zweven tasten in het even bijster aleer `k mijn dromerige lijster nachtegaalgelui hoor beven Kom terug in glijde vlucht laat mij niet luchtledige leven op het punt u mij te geven met `n slaak die peilloos vlucht Dan omsluiten, stranden handen zich een weg langs ronding in bijna ongeraakt vertrouwen Velours zucht…

ik doe mijn best om recht door zee te gaan, dan kan ik je snel achter me gaan laten nu dein ik op je golven, verdwijn steeds onder water. zo’n omweg is fataal ik zet mijn schouders schrap tegen de branding van jouw woorden ik moet naar open zee, ver buiten jouw bereik. ik wil nooit meer verdriet om jou. om jou…

zon speelt door je haar en licht het op in warme tinten het lang gevlochten in een staart opgebonden met zeeblauwe linten ogen raken aan mijn strand je hand vrijt branding langs het zand lippen nodigen me uit je mond is lente en je stem zingt het hoogzomerse geluid ik duik in oceanendiep laat me in jou verdrinken jij bent…

En dan komt de zon weer op De eerste stralen strelen mijn gezicht Net was de lucht nog zo donker En nu plots is het al weer licht De nacht en de dag worden langzaam een Uren verstrijken geen gevoel van tijd Ik herken het van het begin tot het eind Het pijnlijke gevoel van de eenzaamheid Vertel me waar is al dat moois nu gebleven Mijn liefde…

Een nieuw begin, een nieuwe start, het had gekund, met heel mijn hart Alles vertellen, totaal open zijn, eerlijk alles op tafel, al doet het pijn Dan ben je vrij, in houden van, dan is er fundering, die het dragen kan Alles kunnen zeggen, erop vertrouwen dat dat kan, dat is totale openheid, DAT... is houden van.......…

Mooi lief spinnetje in je web Je zilveren draden bekleed met douw Altijd ijverig aan het werk Maakt de mooiste mozaïeken met je spinnentouw Je web zo fijntjes en met zorg verkregen Met kleine insecten en vliegjes behangen Met je prachtige kunstwerk tussen de struiken Weet jij zorgvuldig je prooi te vangen Klein grappig spinnetje werk maar…

De wereld lijkt wel zwart wit Bestolen van al zijn mooie kleuren Zelfs de prachtigste melodieën Weten mij niet op te fleuren Het drijfzand trekt me dieper Zonlicht is plots verdwenen De duisternis treedt langzaam in En ik…..ik kan alleen nog wenen Ogen zo groen helder van kleur Kijken zo vaak in het verleden Denkend aan jou mijn allerliefste…

De zomerstoelen waarin wij nog kortgeleden zaten staan zo geschikt alsof ze bij het opstaan weggeschoven door ons zijn verlaten. Het riet kraakte, niet meer van ons, maar van de najaarsregens en de zittingen vergaarden om zich toe te dekken blad dat daar zelf in een vluchtpoging belandde. Weerloze hoek is het, die geen beschutting aan zichzelf…

Eens zullen wij elkaar weer zien, Het is een mooie gedachte, een mooie 'hoop'. Misschien al over een jaar of tien, Ik laat het gewoon op z'n beloop. Maar tot die tijd, ben je bij mij. Als ik wakker wordt, als ik ga slapen. In m'n gedachte maak je me blij, Zoals alleen jij me blij kunt maken. M'n herinneren vervagen met de dag, Elke…

De aanzegger van de regering sprak: "Ik heb een goede boodschap en een slechte: Tot onze spijt is tijdens de gevechten Uw zoon onlangs gesneuveld in Irak, Maar wel als nummer duizend van de doden; Dus krijgt u deze feesttaart aangeboden.…

luister naar de nacht hij fluistert jouw dromen onhoorbaar zacht enkel jij zal het horen in het geruis van sterren die oneindigheid waar liefdesverlangen weerkaatst in het licht wat ontnomen aan het duister geborgen in de nacht als een woord van liefde onhoorbaar wacht…

De zee danste tot aan de horizon stormachtig - zodat ik het horen kon ik liep op blote voeten langs de kust en voelde de warmte van de zon © Francien (sien)…

Een opa weet altijd alles een opa geeft wijze raad met opa kun je lachen hij is je allergrootste maat. Met opa ga je vissen en naar het voetballen toe want opa kan wel duizend dingen bij opa word je ook nooit moe. Een opa is gewoon een opa bij hem kun je met alles terecht met opa ga je wandelen of varen op de Vecht. Maar opa wordt…

gepassioneerd preekt de vos, terwijl de boer zijn ganzen (be)hoedt…

Voor schatten is uw heil Niet veil, Door woorden niet te melden; o Krekel, die, op d'eikenbast, U met een luttel dauws vergast, En huppelt door de velden! Waar gij, op akkers, graan Ziet staan, In voren, zaadjes schieten; Voor u is 't, dat het koren wast; En wat de boer in schuren tast, Gij moogt het al genieten. De noeste boer besteedt…

O, dat ik haten moet en niet vergeten! O, dat ik minnen moet en niet vergaan! Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelve heten, Want geen kan de andere in mijn hart verslaan. In droef begeren heb ik neergezeten, In dreigend gillen ben ik weer opgestaan... Wee! Dat ik nooit dat bittere brok kon eten, Van stil te zijn en héél ver weg te gaan.…

Een paard staakt het grazen en heft haar hoeven op. De scharlaken avondlucht omfloerst de laatste zwaluw zuidwaarts gericht in volle vlucht verdwijnt ze vleugelend in de schaduw Alleen de nevel kan verhalen waar haar gezang verstomt waar ze zwijgt in alle talen totdat de dageraad weer komt Het paard hervat het grazen al te donker voor…