Alle inzendingen, jaar 2004, week 45

het vergezicht was niet slechts voor mijn ogen een regen boog zich vloeiend voor de zon de spreeuwen lintten sluiers langs de hemel en zweefden zoals ik geen leven kon de wolken dreven weg in paarse tinten en achter hen azuurde firmament de hemelwind verlichtte avonduren en stilden dichters eeuwig dit moment…

Een keuterboer uit het land Koeweit Was onlangs een keertje zijn koe kwijt Ze was hem gesmeerd Stond ongegeneerd Te smullen van andermans boekweit…

Verstrooid rij ik naar school waar mijn kind reeds op me wacht. Ik groet hem van ver en zacht bereikt zijn wedergroet mijn oor. Hij haalt gezwind zijn tas en hoorn en roept verheugd: "Een weekje vrij!" Zijn ogen glanzen en blij maakt me 't plots besef: mijn zoon een vreugde die niet verdort een toekomst die niet verkort warm als herfstblaren…

Wanhopig tot op het bot wachtend wanneer de realiteit zal komen in zijn schulp van spijt en hopen lege dromen verblijft hij tot hier waar mist zijn dagen blijft bestoken, dronken in licht en donker richting onbestemd. Elke regel is een nieuw begin elk midden blijft erin en elk einde verlegt wederom zijn zin.…

een net vol pinda's de koolmeesjes zijn er ondersteboven van…

daar waar je hand zit ben ik ook steeds bij zakken zijn gauw vol als er twee handen zijn grijpen in elkaars hart en tintelen het centrum een blik van jou is genoeg om kippevel van te krijgen…

mijn vader leeft nu op de kop af honderd jaar waarvan de laatste zevenentwintig in herinnering hij fietst met de zwartleren moffen aan het stuur naar de kartonfabriek hollander-mulder in schiften zelden ziek op het voetbalveld een erkend supporter met schuifelende voeten die nauwelijks bedwingbaar meedoen de sneeuwbal raakt zijn oog fronsend…

Ik verzamel geen loze woorden om je zomaar iets te laten lezen naar het beeld te kijken, denken wat een vondsten zijn dat toch en jij op je stoel zit te draaien buiten de vorst de ruiten aanvalt een gure wind door spleten zingt hoger fluitend dan een snoeizaag die het hout versnippert in letters welke ik hier nu op papier neerzet opdat…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ----------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 2002.…

zeg me wie je bent je ogen sluimerden verlangen ik bleef er jaren hangen maar heb je nooit gekend je vocht om eindelijk jezelf weer te vinden was drempelloos in openen en zult je nooit meer binden je hebt mijn tuin gezien de bloemen die we bloeiden er zijn er meer misschien waar jij ook in zou kunnen groeien Kom zeg me wie je bent…

Ik droom je woorden dichterbij verbind jouw letters met mijn zinnen maak de taal obstakelvrij wil je vandaag nog beminnen ik lees de liefde in je ogen voel de warmte van jouw blik raak elke keer weer diep bewogen door die éne intense klik ik voel kleine zonnestralen licht en warm, soms heel dichtbij roep heel zacht, kom mij nu halen ik…

Het is nacht de wind waait De lucht donker en duister Regendruppels miljoenen Zacht als tranen gefluister Het is stil in mij geworden Ik voel alleen mijn pijn De weg is onbegaanbaar Naar jou waar ik wil zijn Ik ontmoet je in mijn dromen Even een gelukszalig moment De desillusie is echter pijnlijk Nu je echt verdwenen bent De dagen…

Ik wil mijn armen om je heen mijn kloppend hart tegen het jouwe je dan vertellen dat ik je mis met je wil huilen om wat er is jouw tranen door de mijne voelen als angst en hoop ons overspoelen er samen met jou aan beginnen aan onze angst heel diep van binnen…

‘t Verkleurde licht van sterren roept het universum te weerleggen het tegendeel is ook, beroept zich op zijn recht niet te ontzeggen gepatenteerde feiten nemen de eigen ruimte in, de stelling om stelling, houdbare systemen veroordelen een andre velling donkere materie blijft verhuld voor het oog maar is niet te negeren althans, het vreemde…

De wereld lacht; steeds klinkt haar spotlied ons in de oren. 't Vliegt, weergekaatst van d'een naar d'andre kant der straat. Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren. Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren! 't Woord is de mom der gedachte. Sombre haat zweeft in…

Er kwamen laatst drie wijzen uit het Oosten. Ze volgden trouw een ster tot in Parijs, Elk met een gift, als laatste eerbewijs Om Arafat afdoende mee te troosten: De een een pil, de andere een spuit, De derde trok de stekker er maar uit.…

de hele week excuses en vrijdagavond collecte lopen voor Alzheimer wilt u hondenweergekte huis aan huis munten inzamelen voor een goed doel niet uit te roeien wilt u iets de storm woedt de regen valt zelfs in de rammelbus onverdroten gaan we verder kletsnat wilt u iets geven kloten- klus waar je geen demente bejaarde voor naar de…

voorstelling van vuil op de kop van kinderen hoe erf je schuld…

lindebomen - steken hun zwarte takken uit gele mouwen…

mijn oude opa met zijn fel rode brommer haalt hij de lente…

Met de kleuren rood, geel, bruin of groen weten we; we zitten in een ander seizoen dat gekleurde sprei van bladeren op de grond maken het plaatje lekker rommelig en bont. Ik geniet met volle teugen van dit kleurenpracht dat heerlijk stappen tussen de bladerenvacht en met een zonnetje dat op mijn snoet dan rust en dat zacht strelend mijn…

Iedereen heeft het wel nodig Af en toe een beetje rust Gewoon met een boek op de bank Of wandelen langs de kust Het dagelijks leven is zo druk Er wordt veel van ons verwacht Dat is niet erg, het lukt je wel Want uit die rust put je je kracht Gewoon tijd voor jezelf Niemand die aan je trekt Je hoofd leeg kunnen maken Geen wekker die je…

Geschrokken van zoveel naaktheid - ze had de bomen nog nooit zonder bladeren gezien – geurden alle gedachten naar strijd was het leven wankel, onzeker en alles misschien Struikelend over verdroogde dromen aan haar flanken de ruïnes van huis en haard de omhelzing waar ze nooit los van zal komen de wijdse leegte waar ze nu in staart Ze heeft…

Mijn vader was altijd goed - moedig, in de winter droeg hij een bivakmuts met een hoed erbovenop om hem af te nemen eigenlijk was hij een filantroop. ------------------------------------------- Uit: 'Buitenstaander', 1966.…

Armen vol warmte verdrijven de kou, ik tintel in jou, jij proeft mij geluk is wij…

ooit ligt een haas lam met een stuit resten beentjes mos zacht tellen dagen dubbel een hamer vangt zonder rede loos bloed mooi kreten op vertrekt een laatste stuip met kerstmis voor de deur het klopt kamers vullen geluid…

mijn jeugd verloor toekomstdromen dagen naar morgen gelatenheid waar hoop verscheen als tranenwens in stil verlangen gefluister wordt hoor ik mijn vragen zichzelf herhalen elke traan wil haar wens beleven in jeugd…

De fax van LPF-er Moleveld, waarin hij moslim-extremistisch hijgde en zo Mat Herben en zichzelf bedreigde, bestempelde de man tot anti-held. Men noemt zo’n ding - men kent het daar al lang – in Australië een boemerang.…

“Heathrow kijkt de kleren van het lijf” Een krantenkop die mij nieuwsgierig maakt. Bekijkt men daar zijn medemensen naakt? Dat is toch voyeurisme, buiten kijf. Want vrouwen voelen zich vaak indiscreet door mannen met hun ogen uitgekleed.…

langzaam zoals de overgang van de schemering naar de duisternis langzaam de diepte in steeds verder naar beneden totdat je niet meer verder kunt de bodem is bereikt kan dat niet wat sneller?…