Alle inzendingen, jaar 2013, week 22

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

Golfbreker overspoeld door golven die ketsen aan weerskanten en dan laag over laag één, oplossen. Jou laten, naakt, stabiel, stil, zijn, voor meeuwen mosselen, wieren en mossen, en al wat er huizen wil.…

als golven in de zee voel ik mis ik je meer dan licht in het donker huil ik vergeet mijn schaamte verschuil mijn kwetsbaarheid in tranen om niets alsof er al niet genoeg golven in de zee zijn…

denk je niet terug aan de wind over het water kijk je niet meer naar foto's die nergens over gaan maar vandaag zag ik de wind ongewoon krachtig het water beroeren onder een harde zon en ik zag jou met je hoofddoek en je zonnebril op de foto in een paradijselijke tuin je wou laten zien hoe je er zo uitzag, en straks weer in Afghanistan…

met ferme pas richting het water een deuk in mijn gedachte en weet de pijn komt altijd later met de tijd om te verzachten tussen het deinen van het gras laat ik verdriet mijn bodem zien ik weet heel goed wat is en wat was wat zeker is en niet misschien tegen de zilte wind loop ik aan het ritme van achterlaten ik voel mijn wang strelen…

Wat wil je? Alles wijst erop dat ik hem geslagen heb, aangetroffen ben, koffie bestelde en ermee wegkwam, een slechte smaak die niet onmiddellijk de dood veroorzaakte, maar had kunnen wachten. Niettemin streef ik naar verbetering, een kleine aanpassing, een beetje kinderlijk gedrag, je herinnert je hoe het toen was, de dagen vlogen voorbij,…

Gitaarheld met ranke vingertoppen die tokk'lend de snaren tot een lied verleiden, speelgrage handen die bekoorlijke klanken uit het instrument bevrijden, mooie maar trieste melodiën zingend van onuitsprekelijke smart, zeg mij, wat is't verdriet dat jij tracht te bannen uit je hart?…

Je weet, ik ben niet het volgzaam kind dat regenbogen tekent of poppetjes die marcheren onder bewind. Anders dan jij hecht ik geen waarde aan verzonnen vlinders waarmee de ratio wordt weggeveegd. Ik wil niet vastgeprikt in een glazen huis. Geef mij maar aarde, dan maak ik vingers vuil zoals het weerbarstig joch dat maar wat aanmoddert en het…

hoe voelt het als de zon niet meer wil schijnen zal dat bloemen doen verwelken en andere zorgen niet verdwijnen hoe voelt het als golven niet meer willen rollen de maan langzaam wordt vermoord wij te veel met ons laten sollen hoe voelt het wanneer mensen er aan onderdoor gaan daar zij er geen heil meer in zien heb je daar wel eens bij…

De zomertijd is aangebroken De lentedagen zijn voorbij De natuur is reeds ontloken, Het warme weer is nu nabij. Zomer, de mooiste tijd van het jaar Alles bloeit en groeit weer De zon schijnt heerlijk, wonderbaar, Het geeft alles zo’n blijde sfeer. Dankbaar mogen we zijn voor deze tijd Waarin de aarde z’n gewas weer geeft Door Gods trouwe…

Als mensen, gelovigen, gaan schermen met hun God, hun Allah, hun Boedha 'enz enz enz' dan pak ik de degens niet meer op! Ik zou met zekerheid en preciesie hun overtuigende volle hart raken maar het zou mij ook dege(n)lijk raken niet het respect te hebben opgebracht wat ik zo graag zou willen verwachten van andersdenkenden, andersvoelenden…

Geen zijloket in het Het klooster meer nodig Geen vondelingenklep meer Noodzakelijk voor moeders In diepste geestelijke Nood, voortgejaagd Door verdriet dat Levenslang duren zal - Want de baby dump rijdt Hier gewoon voor me, Recht voor me op de A1 Vrachtwagen die van de Daken schreeuwt dat je Je baby bij hem wel altijd Mag…

Wortels die vergeefs Naar water zoeken Wanhopig op zoek naar Water voor de dorst Ondergrond die geen Leven meer geven kan En ik die zo vertrouwd Ben, die de boomstam Ben en voel dat er Uit mijn takken Geen nieuw leven meer Groeit, doch alleen Nog de dood…

Soms heb ik het koud dan eet ik havermout Soms heb ik het warm Dan eet ik ook havermout Soms ben ik stout Dan eet ik geen havermout Soms eet ik havermout…

Mensen lachen mij uit, en niet toe. Ze bekijken van een afstand, wat lijkt te dreigen. Zij herkennen iets van zichzelf in mij, maar weten nog niet wat. Mensen lachen zichzelf uit. Eigenlijk zijn ze zelf het slachtoffer. Slachtoffer in een leven: vast van wat los had moeten blijven. Zij erkennen nog lang niet, wat een vermoeden is, dat sluimert…

Je kijkt enkel naar mijn voeten en mijn schoenen Gluiperig en geniepig, om veel te verbloemen. Nooit voel ik me 'vrouw' Vernedering, afschuw, pijnlijk...waauw. Geborgenheid en ware liefde zijn mijn innige wens Ben jij een dier of een 'mens'? Eng als voorwerp te fungeren Zal ik dan nooit de waarheid leren? Leven en volop beminnen…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

Wat liep je lekker in de Heerestraat. Nu heb je na een even aantal ogen je vingerhoedje naar de nor bewogen, als eregast op kosten van de staat. Meteen sta je weer buiten niettemin. Je zet gewoon je kaartje even in.…

de geleerde is in het huwelijk getreden met een koperen vrouw want die hybride verhouding wil hij proefondervindelijk leven teneinde de geldigheid van zijn eigen doctrine te bewijzen, dat er slechts een gradueel verschil bestaat tussen zogenaamd levende en zogenaamd dode materie. maar na amper één week van samenwonen daar…

soms komt het voor dat mijn fantasie niet weet wat voor u in te schenken, gedachten weigeren dan een gedicht te bedenken het is een moment bij eenieder bekend dat de ochtendstond met de nacht is aangelengd of dat uw benen vechten tegen de aarde ; ze moeten wel, maar deze dag heeft toch geen enkele waarde ach, een…

angstaanvallen zijn eng, je wordt elke keer weer bang ik heb er veel last van, al jarenlang je weet dat je je niet druk hoeft te maken, maar toch gebeurt het elke keer weer elke keer meer en meer een gevoel van machteloosheid een gevoel van boosheid een gevoel van rusteloosheid er was een lange tijd dat het goed met me ging een muur om me…

zonder omkijken wordt zijn deur dicht getrokken de rug gebogen…

ik hang mijn wil aan groene bomen kleur de lucht roze rood als in mijn dromen verf mijn haren in de westen wind bol de rokken van 't spelend kind zoek 'n lieveheersbeestje al in 't verse gras kon 't maar voor altijd zo blijven, zo vredig als 't nu was…

Zorgvuldig jouw woordenschat Mooi. Net als jij is vandaag het weer, de dag, wij samen Jij, wij en ik wie weet, echt vanaf nu dan…

Je kunt jouw levenslot niet forceren, je kunt liefde niet afdwingen zéker niet echt diep volwaardig houden van. Ik weet, ik mag waarderen, dat wat op mijn pad kwam, komt en zal komen. Weet mensenkind: de tand des tijds behoort tot de goddelijke waarheid en eeuwigheid. Je kunt lopen en dwalen op aarde slechts dat valt te behalen wat je reeds…

Naakt gelegen aan de open zee neemt 'ie' me mee in het iets of het niets in het vroegere in het droevige in het vrolijke in al het mogelijke van je kennis en kunde van 't loslaten en gunnen want wie geeft die leeft en die zal ontvangen zelfs in overvloed Hè...natte voeten 't is al weer vloed!…

Kleed mij met jouw warme vriendschap met de blauwdruk van de ziel o, zo drachtvol en verleidelijk en de sterke smaak naar meer Vul mij met gevoel voor humor erfgoed van een grote geest Laat ons vrijheid distilleren uit het droesem van oud zeer Deel mijn passie voor de kunsten in het schetsboek van het hart Teken dan met overgave alles…

Ik heb geleefd als een malle Ondanks al die beschadigingen Zou ik het nooit over willen doen Ik heb geleefd als een malle Ik hoef niet zo nodig terug naar toen Tuurlijk blijf ik liever eeuwig jong Ik heb maar één leven Laat mijn teksten en singles na mijn dood dan maar verder zweven Ik heb geleefd als een malle Doe hoe ik het wil doen…

De gifkikkers van een maand of twee geleden zijn zachtjes uit mijn bil gegleden Fris en fruitig ben ik weer terug van weggeweest en van geest totaal niet moe ik kwam al snel tot het besef dat zij, die zich zo belangrijk vonden en onomwonden van het momentum profiteerden, en zagen zij hun kansen schoon maar juist zij, die zich…

Er is er een jarig hoera, hoera, Dat kun je niet zien, dat ben jij Je woont hier ver vandaan jaja, Maar met onze band zijn we blij! Want door alle talen en grenzen heen, Over bergen en kloven zo diep, Schenken we vriendschap, het is niet te leen En daarom driewerf hieper de hiep!…