Alle inzendingen, jaar 2019, week 12

Gij vroeg was deze hang een zucht naar Eva's appel, passievrucht, was deze puur uit nostalgie geboren? Gij vroeg mij naar de liefdespijn de pijn van terugkeer naar die zucht, was haar en mij geen morgenland beschoren? Ik zei het kan geen heimwee zijn geen terugverlangen, vlucht of weemoed, noch melancholie, eerlang verloren de pijn…

het land naar zee grenst oevers over de wrakke kwelder die met water lijkt besprenkeld morgen is de zee weer haalbaar dichtbij en draaien kolken onbemand de wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand…

wij hadden thuis een cyperse een brutale, maar o zo lief Joekeltje kakte op de trap en als je er iets van zei of haar te eten gaf dan spinde zij zachtkens, vol begrip dacht even na, miauwde 'verhip' maar zag er niet vanaf Joris, de kater van de buren wilde haar gedrag niet langer verduren en na een brutale haal over haar neus bleef voor…

ik neem waar en ook niet zover van mijn eigen ziel het weinig scheppende gebaar van de natuur bij de achilleshiel kleuren zouden moeten fonkelen, de lucht kan ruiken naar ontluiken en lammetjes stelen toch genoegen? doch velen zien echter doornestruiken in het sombere landschap van onze schrijver hij teert thans op het oud eelt van d'ijver…

Wat heb je gezien mijn goede vriend? Ik zag een man dobbelend voor z'n geluk en ik zag dat hij verloor ik zag een duivel met een valse glimlach van oor tot oor ik zag de onthoofding van drie onschuldige mannen ik zag een leger kindsoldaten met huilende handen. Wat heb je gezien mijn lieve vriendin? Ik zag zes witte paarden en een…

Ik zal je pakken 'k zal je pakken kent u dat nog van vroeger toen u kind was mama en/of papa met u speelde achter u aan rende u kirde van het lachen toen geluk nog heel gewoon was nu is het lachen mij wel vergaan het huilen staat mij nader dan het lachen kan zelfs niet meer glimlachen want we, ze zullen ze pakken die linkse, die…

het wordt snel weer zomer waar de hoedjes wuiven de stranden zich herschrijven zodat ze blijven beklijven ik jou meeneem naar de meeuwen achter het hekje van welgeleden waar de nonnen pijn leden door het gegesel velen eeuwen maar ik wou je zo graag bedanken voor de dagen van de afgelopen zomer waar ik bijtijds was bekomen van al die…

er zijn flarden blijven hangen restanten mist uit een eerdere zee er vormt zich aanwezigheid in onze wachtrij druppelsgewijs, nummeriek gemeenteloket, mensenheugenis hangende het onderzoek kunnen we herleven kaalslag met bos vullen, het bos met bomen -wat nu volgt is toekomende tijd…

Deze rivier ben ik over nu gaan we weer anderen zien, liefhebben als het lukt, iets voor elkaar krijgen, zo nodig strijd voeren nieuwe doelen halen andere feestjes vieren eigen wegen volgen maar morgen of later komen we weer samen al naar gelang onze toekomstige behoeften het vuur van…

Een stralend blauwe lucht, met de glinsterende zon. Lente in geur en kleur. Een mooi adembenemend schouwspel tussen hemel en aarde. Fascinerend, de opleving van de natuur. Mensen, dieren en de natuur in magnifieke sferen. Prachtig is het om dit als mens te ervaren. Opzienbarend, is de natuur.…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

De dag verkwikt vandaag met serene rust alles geurt en bloeit als een lieve lust. Zendt het hemelse zo haar troost neer kijk , planten en bollen geven al kleuren weer. Vrouwen laten binnen de ruiten glanzen buiten zie je het vliegjesgoed dansen. Schapen, wat zou de zin van hun gedrag wezen, is het dartelen de kuur om wintersmart te genezen.…

jij zong de muziek van het leven waarin woorden verhaalden over liefde en leed jouw tonen konden daar kleurend vorm aan geven het diepste verdriet in de donkere bassen het ijle geluk van subtiel fonkelende kristallen zelfs de vlagen van wind kwamen om hun teksten vragen gedragen door het vlammende schijnen van vuur…

We hebben ons gezamenlijk vergist. We dachten dat die Robert heel wat vlekken op het blazoen van Donald zou ontdekken. Het pleit was in de pers allang beslist. Maar nee hoor, Trump is net zo wit als Mueller. Is dat een malle mee- of tegenvaller?…

Gij die dit boek leest, denk niet laag van mij! Ik kom niet, bleek en ’t oog van tranen rood, Gelijk een arme, huis aan huis, om brood, Vol deemoed, beedlen om uw medelij. Waarom u dan mijn hand die beker bood, Vol bitterzoete weemoed? – zet, o gij Voor wie hij NIET is, snel die kelk terzij, Waarin ik zacht mijn stille tranen goot! Ik schenk…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en…

In het hoofd, zo stil, zodat ik de nog niet gecomponeerde geluiden hoor, het zijn de natuurlijkste klanken, maar strelen het gevoeligste oor en mijn vlinders van gedachten geven oproep aan mijn gehoor het is de rust, het is de enige balans wat ik zoek en behoeft geen antwoord niet met een ongewenste mening die mij stoort…

Op weg door het park naar de andere rand, waar het riet ruist, deze overkant lonkt pronken ze ook nu met hun verenpracht, stijgen en dalen ze met wiekende kracht. Het weidse land oogt daar een altaar zowaar 't voelt niet raar dat passerend monden openvallen. Rallen, kuifeendjes aalscholver lepelaar en tureluur elk geeft echt pracht dit uur…

ik ken het vervallen graf lieflijk kind waar ik ooit voor stond met mijn klas het wordt door bloem en mos bemind ja er groeien zelfs pollen en gras het lag achter het opgehoogde puin tussen de oever en de versleten brug waar ik zat en krabde op mijn kruin en dacht er is vast wel een weg terug maar nu kijk ik uit over de vlakte en…

Ik ben niet normaal, want ik heb geen geheimen. Vertel het niet door!…

Zijn oogjes glinsteren af en toe een geluidje van vreugde het licht buiten wat hem beter doet zien de frisse lucht die hem meer doet beleven tevreden genieten van de lente de vogels kwetteren buiten, zou hij ze horen? het doet er niet toe, hij is rijk de winter zegt hem gedag, de lente lacht hem toe en hij, hij, Dinant straalt!…

met de overschatting van een vooruitgestoken borstkas danste hij met uitgestrekte armen om haar heen ze zouden het vasteland verlaten zij was verslingerd aan een minimum hoeveelheid licht ze wilde uit het beeld verdwijnen onderbelicht in de schaduw van het donker leven ze vonden de verte in een lichtflits…

Mijn oude klasgenoten, hoe heetten ze ook alweer? Ik heb ze niet onthouden, de namen van weleer. Dat roodharig meisje, die met haar manke been. Oh ja, die oud collega door de drank ver heen en die blondine met mannen bij de vleet Ik mag een biet zijn als ik hun naam nog weet. De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen Het geheugen…

Ik ga naar boven, Mijn pyjama aan, Duizenden gedachten, Die maar niet weg gaan. Mijn lenzen uit, Ik stap in bed, Daar lig je dan, Zoekend op internet. Een goede quote, Die kan omschrijven, Hoe ik me voel, Zonder te overdrijven. De tranen in mijn ogen, Het is keihard, Maar ik heb gewoon, Een gebroken hart.…

Als een rivier met de ene na de andere meander zo hield ze eigenlijk toch ook van de ander heen en weer geen weg terug en op deze rivier was er geen brug ze wilde toch zo graag van allebei houden beiden hadden haar liefde gegeven waren steun en toeverlaat, toegegeven maar ze moest keuzes maken hoe ze ook probeerde haar gevoelens…

Wat vindt u van ’t klimaat in Nederland? Zullen we weer een warme zomer krijgen? En mag de CO2 nog best wat stijgen? De zondvloed? Ach er is niets aan de hand. En komt hij toch dan zit ik daar niet mee. Dan woon ik straks in Winterswijk aan zee.…

NACHTKLEUR De lijnen sporen aan tot vlucht. Rust noch duur lijkt hier te vinden. Het licht begint nu snel te minderen en met het licht dooft ook gerucht. Drie gestalten aan de steiger geven nog tekenen van leven. Hun stemmen doen de stilte beven, de schemer lijkt voor hen te wijken. In het huis achter gesloten luiken vult de schilder…

Kunst, ontstaan vanuit het niets De mens die wil, blijven geloven in iets Met angst om het hart Dat we allemaal verdwijnen Terwijl vragen onbeantwoord blijven, niet zichtbaar worden tijdens het aardse leven en ieder mens zich uiteindelijk aan zijn eigen lot moet overgeven Blijft de kunst, ontstaan vanuit het niets zichtbaar…

Wat àf is, is volmaakt. Wat bevroren is, kan niet bewegen. Toch kan ijs weer stromend water worden. Zo worden dichters ongewild gewekt. Wat grote denkers eerder al bedachten, moest vannacht weer worden uitgedacht, en poëtisch worden opgeschreven. Ervaringen van eerder en van gisteren, die me levendig zijn bijgebleven. Wat àf was, werd weer…

jij hebt je altijd met kleur gekleed in je eerste naturel was je een beeld later kwamen de nuances waarin je ook kon dansen soms iets wijder in het vel dat beviel je wel er waren zonnecontrasten die schitterend bij je pasten vaak een tikkeltje gewaagd pikant was de grote vraag veel accenten heb jij gegeven aan de accessoires…