positiviteit
hartenkreet
4,8 met 5 stemmen
83 Positieve gedachtes
Onzichtbaar, doch zo krachtig
Sterk van wil en geest
In een lichaam onbevreesd
Trachten ruimte en de tijd
In heerlijkheid te proeven...
Enkel maar het willen leven
Flatteert het woord “onsterfelijkheid”…
Herlevend winterhart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
66 "Winterhart"
bewaart en openbaart
beleeft en herleeft
de souvenirs
aan zonnige tijden…
KATTENKWATRIJNEN IV
netgedicht
3,0 met 2 stemmen
172 KATZENTOTENLIEDER
I.
Wanneer je daar dan je verbaasde gouden ogen
opslaat - een beetje angstig want je komt net aan
en er is geen zusje meer om achteraan te gaan –,
staan wij hier voor het laatst over je heen gebogen.
23 maart 2014
II.
Zo'n gemis in één klap kon je achteraf niet aan.
en niettegenstaande onze machteloze zorgen,
heb…
naaktheid
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
47 langzaam trek ik het
kleed vol letters van mij af
en toon mijn naaktheid
de letters vallen
snel op de grond en vormen
kwetsbare zinnen
ik draai mijn hoofd om
en zie over mijn blote
schouder je ogen…
Som der gelijke delen?
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
29 Alleen liefde kan de wereld tot bedaren brengen
ruwe beelden en schetsen die hem vergezellen
geëtst in vergeten echo’s vervagen maar
klinken in de kruistocht van weer en tegenwind,
om een plaats te vinden in de stroom van
zinnen uit de verlaten jeugd van onschuld,
bittere smaak aller dromen verregend
op het bord met krijt verhult de geur…
Wijzer worden...
netgedicht
2,0 met 1 stemmen
59 Wie wij ontmoeten zijn wij niet zelf.
Wat wij horen is niet ons oergeluid.
Ons oorspronkelijk gelaat blijft ongezien.
Ons wezen onbegrepen.
Wat wij zien zijn maskers.
Wat wij horen zijn opinies of geraas.
Wat we weten dwaas.
Waar oordelen verdampen.
Waar meningen verstommen.
Waar dichters zwijgen,
bereikt een mens het paradijs.
Het…
winterseizoen
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
72 hoe ik staand op de
groene zoom dat licht
is besneeuwd over de akkers
kijk zie ik het koren dat reeds
is geoogst, de aardappels
op weg naar de fabriek
de voren leeg van zelfredzaamheid
baant zich een gerede twijfel
in het ongerept verlangen van de mens
dat wie vliedt zich spoedig
daarhenen ziet waar passie
de klucht is van dit sobere…
De echte rijkdom
netgedicht
5,0 met 1 stemmen
49 Hoe zalig toch wie in de taal mag leven –
hij zwemt als naar de poorten van het licht
en vindt een rijkdom, hem voor niets gegeven
maar weet dat zelf ooit niet, want een gedicht
is als een dag-blij kind vol vreugdezangen
dat juicht en danst zonder de vrees voor pijn;
het is alsof een oud en diep verlangen
toch nooit voorgoed verdwenen maar…
Vlucht
netgedicht
4,5 met 2 stemmen
43 De rivier tussen de lakens
littekens van tochten naar de stad
zo is het leven in deze achterbuurt
omdat de mensen prettig werken
de maan rond de mondplaneet
op alle naambordjes exotische namen
via rubberen sandalen, kilometers lang
kraaien vliegen naar nieuwe werkwoorden
alleen de mensen die hun hond uitlaten
omdat er eigenlijk niets aan…
Zaterdagochtend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
19 Zaterdagochtend ontbijt
op bed, elk stukje van
mijn lichaam op de plaats
rust, geluk tot in mijn tenen
de zon straalt andante over
de vogels in de tuin en jij
zegt: je bent mooi
de olifanten kleuren
bij je huid
De bruine olifanten
op de kussens
en daar onze dans
op de foto bij de tafel
het bestaat hier en nu
tijdloos en ruim…
boom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
67 de boom staat op een plaats
waar ik voorheen nooit ben verbleven
de lucht om hem heen is nog steeds lucht,
al duizenden malen ingeademd
is het omdat ik er nog niet was en is de tijd
meegegroeid in zijn vest van hout
zal de boom mij herkennen, ook al is hij
bladerloos en de enige in het bos
gelijk de majesteit zonder hof
is het maaiveld…
wandeling
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
34 aangepaste stappen
als de kringloop van wat was
gaan- voet voor voet
hun weg
langs zelfkanten van steen
en flauw verlichte ramen
komen gedachten samen
deurloos vormen zij
wat over is
er bloeit al geel in het struweel
en op de grond
opent zich langzaamaan
de zucht van de natuur…
Dat gemeubileerde huis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42 Ik heb haar vaak weggestuurd gewoon op pad
al voelde ik in mijn denken wel tegenstrijdigheden.
Ze wilde bepaalde zaken niet doen zoals paard
zijn, op een renbaan met een sulky eerste worden.
Ze wilde geen ontbijtkoek zijn zodat ze te eten was
laat staan toiletpapier zijn of 'n dag lang een potlood.
Kind dat wilde ze wel zijn maar die gaan volcontinu…
LOUTERING
netgedicht
2,7 met 3 stemmen
130 Mijn oude badjas aan de deur, ietwat versleten,
Hing wollig-wit met aan de mouw
Een opgestikte band met blauw -
Zo heel vertrouwd, nabij de handdoek van oudroze.
Over de wasmachine, halfvergeten,
Een kleed in wit en donkerrood patroon,
Zo heel normaal, zo doodgewoon.
De kat liep weer de gang op, ongeïnteresseerd.
En juist hier zag ik mijn wereld…
Hun godinnen
netgedicht
2,3 met 3 stemmen
78 ik heb mensen
zien passeren die
met ogen vol bewondering
hun godinnen eren
zingend dansen zij
het samenzijn in een
kleurfestijn waarop
hemel nog jaloers zou zijn
in volle overgave
haken zij aan om een
extra ronde mee te gaan
in uitzinnig vermaak
maar de engelen
zijn aan het verdwijnen
nu de zon al te lang in
het glas staat te…
Poëzieweek
netgedicht
2,0 met 2 stemmen
80 a-b-c'ers en plebejers
volk van moedertaal en -land
poëzie gaat programmeren
liesje in luiletterland
gaat zij verzen declameren
poetry vocabuleren
kán zij strofen componeren
als een letterdief plagiëren?
leeft zij als die luizeveren ,
die vocaal bereik verwarren
met vocabulaire beheren,
niet te ver boven haar stand?…
Voor plebs en dichterland
snelsonnet
4,0 met 4 stemmen
186 De barden die vormvaste versjes schrijven
bewandelen het pad met blij gemoed.
Ze weten dat de rijmkunst wonderen doet:
Het zorgt ervoor dat inhoud kan beklijven.
De vrije poëzie en contemplatie ...
Helaas, ik voel alleen maar consternatie.…
Fado
poëzie
3,6 met 23 stemmen
2.478 Ben ik traag omdat ik droef ben,
Alles vergeefs vind en veil
Op aarde geen hogere behoefte ken
Dan wat schaduw onder een zonnezeil?
Of ben ik droef omdat ik traag ben,
Nooit de wijde wereld inga,
Alleen Lisboa van bij de Taag ken,
En ook daar voor niemand besta,
Liever doelloos in donkere stegen
Van de armoedige Mouraria loop…
Vraag
gedicht
3,1 met 35 stemmen
19.013 Een vrouw. En kinderen. Duizend mensen
daarbij waarmee je om moet gaan.
Hoe langzaamer het hart gaat slaan
hoe voelbaarder worden de grenzen
van zijn gebied. Het eens intense
verlangen om door het bestaan
de weg in samenhang te gaan -
verviel het, met veel andere wensen?
Wat ridders deden doe 'k vandaag
- een draak verslaan, molens bevechten…
Vergeten.
hartenkreet
3,5 met 2 stemmen
232 Als ik de weg niet meer weet,
wijs jij me die dan,
als ik verkeerd om loop,
corrigeer jij me dan?
Als ik vastloop in gesprek
help jij me dan,
als ik een woord niet meer weet,
zeg jij me dat dan?
Als ik de sleutel niet meer
in ‘t slot krijgen kan,
zul je me niet buiten, maar
binnen laten dan?
Ik ben zo bang, te vergeten
te verdwalen…
Valentijn
hartenkreet
5,0 met 1 stemmen
155 Met Valentijn
niets liever dan bij jou te willen, kunnen, mogen zijn
het is niet alleen deze bewuste dag
dat je de liefde uiten mag
die geef je meer dan jezelf weet
soms denk je misschien dat je vergeet,
vergeet om lief te hebben, stil te staan
In de alledaagse hectiek blijf je gaan
voor jezelf, je geliefde, je naasten, je leven
sta af en…
Lachspiegel
netgedicht
4,5 met 2 stemmen
118 de schaduwen zien er
niet anders uit dan toen, alleen het
licht valt anders op de muren
de zon steekt achter twee gesloten
vensters genadeloos: om haar heen
heeft zich het vuur
van de verstikking vastgezet
zo droef en moe neergezeten
alleen de kat ontspant en spint
het is een
kunst de lachspiegel van de tijd
de dag, de dagen…
alles kwijt
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
65 de woorden
liggen niet
voor het
grijpen als
ik er
niet tussen
ga staan
jou voor
jezelf
laat spreken
je met
woorden licht
beroeren
voordat
ik verdwijn
het laatste
woord is
het pijnlijkst
ik raakte
alles kwijt…
Uit het leven van -slot-
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
134 de blinde bluesmuzikanten
die vanuit hun
ziel en inzicht
zoveel gevoel brachten
dat zij anderen
de ogen openden
voor hun muziek…
Het moest gebeurd zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
21 We waren bang
betrapt te worden
in de verte reed de trein
naar Schagen, hier
zoemden muggen en stonk het
naar de wc
Toen was het een bouwterrein
achter de sloot keken koeien
naar ons, tussen de schaftkeet
en materiaalcontainers lagen we
op een rubberen plaat
over de modder
Ik voelde mijn vingers
in de warmte van zijn haren
en van binnen…
MEEUWEN
hartenkreet
4,0 met 1 stemmen
93 krijsende meeuwen
die elkaar
moord en brand toe schreeuwen
of elkaar in niet te verstane talen
opgewonden waarschuwen
jongens hier valt iets te halen
ach het zijn net mensen
die elkaar soms al wat lelijk is
lijken toe te wensen
of juist met opgewonden woorden
het laatste schokkende nieuws
toeschreeuwen wat ze net hoorden
heb je het onwerkelijke…
De ochtendmist
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
46 De ochtendmist
Mistig in de vroege morgen.
Op de lange brug
zie je dat het langzaam opentrekt.
Eindeloos ver is de hevige mist,
het maakt je onzeker.
Een waas voor je
ogen.
Een sluier van mist
omtrekt de kleine
wereld.
De route ligt in
het verborgen
einde van de onbekende
brug.
In stilte heb je de mist
nog nooit zo beleefd…
DE GELATENEN
netgedicht
2,5 met 2 stemmen
93 Waar gaan die bloedeloze karavanen
In eindeloze stroom?
Die schepsels die geen wegen banen,
Die tragen, in gezichtloos, bange droom?
Gaand door groeven en valleien,
Voor het leven doof d' een, d' andere blindelings tastend,
Struikelend in haperende rijen, en verwezen,
Als oude vrouwen die,
Niet langer het doel aan verre einder meer gezocht,…
KATTENKWATRIJNEN III
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
123 VISITE
Dat het ongezellig was, wil ik hiermee niet beweren,
alleen hun kinderen: in een avondvullend exposé,
met, als klap op de vuurpijl, in extenso, beider cv –
de onze kunnen met een prop papier jongleren,
uren dutten, buik omhoog, zonder zich om te keren.
PLEK
Wij betrekken onze vaste plekken overal in huis,
maar raken dan…
Van deze tijd
netgedicht
4,0 met 3 stemmen
35 als ik mijn tijd meet
met die van menigeen
dan heb ik het niet te breed
heb mijn koffie nog lang niet op
het gaat niet om koud of heet,
ik zit tegenover een prikklokstop
op de flexplek voel ik de druk,
de volgende staat al in de rij
het gebeurt mij immer vaker
dat de klok in seconden versnelt
en ik kennelijk vertraagd
de oude ros van mijn…