Alle inzendingen, jaar 2019, week 8

In de krochten van de geest, heb ik het vermoeden dat ik op mijn tochten hier al eerder ben geweest en de diepste wonde hier het best geneest, telde ik in woord en liefdesdaad nooit ongeschonden waarin ik telkens schipbreuk leed, de smaad en lot zichzelf voorspelde, als roerganger verkleed gebonden aan de stoutste dromen vallen oceanen…

waarom zocht je de maagdelijkheid van onbetreden terrein als nachtblinde vogel in gekooid niemandsland, met zeewater reikend tot grijze horizon, echo’s langs doofstomme gewelven gelijkend op avondstilte, op aankomst in marmeren afwezigheid gevuld met bomenschemer en bladerloze beenderen?…

De functie van de VAR is varriabel vervarrend ook de rol van buitenspel dat zonder VAR niet wordt gevarrifieerd door wie wordt alles ge-interpreteerd de een, die toont wat reeds geregistreerd is of ziet de ref geen opzet in het spel of toch weer wel, maar wie ziet het verkeerd zijn scheids en VAR tezamen lotverdelers, waaróm blijven…

Bomen schetsen ragfijn aders op het huis. De bomen worden omgehakt, verschrikte vogels vliegen weg. Het huis ziet nu grijs en grauw. Gestapelde stenen. Na een aderlating. Het lijkt in rouw. De bomen, immer goedschiks, tonen medelijden met het huis. Zij nestelen er zich als meubels in, schenken comfort en warmte. Vergeefs, het huis…

hoe zou het ze vergaan als de attractie van rechte lijnen verbleekt door vrije curves en ruige kronkelpaden?…

Verwacht niets meer wacht niet langer neem het lot in eigen hand zo heeft ieder mens zijn eigen beslommeringen maar grijpt het leven aan hebben ze ooit anders gedaan bomen laten hun bladeren vallen tulpen bloeien maar even maar ze zijn niet dood van nature hechten ze zich diepgeworteld aan het leven dankbaar welke kans hen dit bood…

Het was geweldig om koning te zijn maar ik heb niet de macht om het einde tegen te houden Ze kleden me helemaal uit en smeren me in met vet blazen met pijpjes stofgoud op mij, bedekken me met jarenlange afgunst Een optocht brengt mij weg naar de troon op het vlot het is een meedogenloos spel Schitterend in het licht van mijn vader…

Al had ik boven niets besteld noch te verlangen, keek ik net naar het thans zwijgende groene talud de echte grijzere voorjaarshemel met lichte mist, ik vroeg me meer en meer af hebben ze zich vergist ongeduldig bewolkt onvervuld zich dit weer voorgenomen. Al die samenpakkende druppels voelen plots zo raar. Moest iemand te lang wachten, had iemand…

mag ik af en toe even alleen gewoon wandelen in jouw tuin vol herinnering de eerste zaadjes zien die we in wedstrijd hebben weggeblazen na hun pluizige bloei omkijken naar de wereld die we samen hebben zien groeien tot de dag van vandaag soms was ik alleen maar altijd zag ik jouw handen hoorde de kleur van je lach om mij heen…

Een dichteresje ploegde dag en knok: ze loodde pot en balde kloek haar boeken. Met fiere focus loerde ze op koeke en oefende het roepen van de lok. Dan klokt van ver de avond die haar wacht - hij landt haar dromen, kust het meisje nacht. Dit is een snelsonnet in de vorm van een luchtfiets. Een luchtfiets is een light verse vorm (bedacht…

Hij zegt of hij ernstig is, als iemand aan wie voor altijd is verdwenen, of niet ernstig is te laten willen door wie het meest dichtbij is, nu en steeds weer, als hij jong is of oud is. Niemand zegt: 'Dat is niet makkelijk.' Het is duidelijk dat hij dit niet zomaar zegt. Hij neemt een bad, droogt zich af, zegt niet doen wat hij eerder…

De koelte van de avond Verspreidt zich over 't dal; De koeien keren loeiend Terug weer naar de stal. De krekel ronkt in 't lover, De rietmus zingt niet meer; De leeuwrik daalt in 't koren Weer op zijn nestje neer. De velden in het ronde Zijn duister reeds omhuld; En lichte wolkjes zweven In 't Westen nog verguld. De spade op…

Champions League wedstrijd - een onzichtbare speler, moet zich gaan douchen…

1. Kraanvogels trekken in formatie langs de maan als de reis begint. 2. Tegen het nachtlicht staat hun vlucht afgetekend als bewegend schrift. 3. Lees deze tekens van hun nachtelijke vlucht als levensverhaal.…

In het jaar 2006 zette ik de eerste schreden, ongeoefend en aarzelend langs smalle paden; mijn eerste gedicht op deze site, het laat zich raden kwam niet in de buurt van hoe anderen ’t deden. In mij school geen dichter, maar zestien lentes jong creëerde ik verzen tijdens mijn ontluikende liefde voor mijn eerste meisje. Een stel vlinders doorkliefde…

Luchtvaart.... ik voel best wat of meer mee met de strategische stiekeme aankoop van 14% aandelen van AirFrans-KLM nationalisme, trots, werkgelegenheid etc. we zullen ze een poepie laten ruiken, die Fransen want blijf af van onze luchtvaart, ons Schiphol, onze KLM Slotervaart.... ik voelde ook best en des temeer het verdriet van de…

wind woelt door het gras een zeis die lucht snijdt door hardgroen tapijt breed omgeslagen op zware klei nat en breed een hark met wilde steel beweegt naar de vesting van de dijk doof in rust voor de halmenkust waar bovenaan hekken als verwaaide stutten staan een wijde rok die traag schokt om het lijf ruw als een windvlaag in het…

Kwart voor vijf vanmorgen, een matineus concert. Een merel uit zijn zorgen, zijn snavel wijd gesperd. Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

Ketens van vijf keer handen geven hebben een net om mij geknoopt dat me verbindt met iedereen op aarde, zeggen ze, met de wereld die mij toeroept: Houd van mij! .....Daar kan ik echt niet aan beginnen .....naastenliefde prima, maar .....fysiek en financieel .....heb ik mijn grenzen .....en dan nog, wat is het antwoord .....als ik jou…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels .…

A-b-a-b wordt nu a-b-b-a, Dat heeft een bij de voetbalbond bedisseld. Het schema bij een strafschopserie wisselt, Wat door mij word ontvangen met “Hoera”. In ABBA zit altijd veel melodie, Het voetbal ademt steeds meer poëzie.…

De nacht fluistert verhalen, die ik alleen in stilte horen kan. Ik luister. Mijn ziel vertoont beelden, en leert me kijken in het duister. Ik zie. De nacht maakt me sprakeloos, en leert me nieuwe woorden spreken. Duister spreekt een taal van licht. Ik fluister. Nachten zijn als moeders. Moeders die nieuwe dagen baren. Dagen waarin…

Versierde waarheid mooier dan realiteit nog net geen leugen…

zij was geen kolibrie of bij maar haar sfeervolle plaatje overweldigde mij vingers die voorzichtig het hart opende waar daglicht zacht naar binnen ging op dat zonmoment spiegelde de bloem zijn bloei in specifieke kleur aan het firmament dat beelden zond langs nanodraden naar een ver heelal waar ook vingers waren van jouw…

op weg in een serene gang naar een uithoek van mijn dromen gedreven door de sterke drang om hier steeds terug te komen langs vaalgroen mos en paarse bloemen volg ik het pad over de duinen om daar de zee zien op te doemen en door het rulle strand te struinen hoe zoet smaakt de herinnering aan de jaren van mijn jeugd de beelden die ik toen…

Het is mooi weer, de bus brengt mij naar “Stad”. Van 't witte Peerd een stief kwartiertje lopen naar d'Olle Grieze. Eerst een ijsje kopen bij Talamini. Zo wie doet me wat. Nu weet u wat beroemde dichters doen als ze een keer niet werken voor de poen!…

Kunt Gij nog wreder slaan! - mijn God! mijn God! Zie, ik ben sterk en breken zal ik niet, Maar was er één die Gij zó lijden liet, Wijl hij U lief had, boven zielsgenot? En nóg zal ik niet vloeken 't mensbestaan, En 't Leven niet, en Uwe naam niet smaden, Zelfs met dít mateloze Leed beladen, Neem ik het Leven uit Uw handen aan.…

Wij speelden op het strand, wij waren van voor de oorlog en de zee was toen nog een uitgestrekte vrede. Hij had iets behouden van dat voormalige of het niet ophield, of het niet afliep of het nooit uitlopen zou op een landinwaarts dat zich uitrekt achter ons om tot het de zee weer tegenkomt. ---------------------------------------- uit…

Ontboezeming van mijn twijfels als stoffelijk wezen leg ons in een glazen kist, waarin we samen waker werden geaardheid getoetst aan die van mij vervoering waarover je moest waken daardoor wordt herboren, ook met stilste dood aan ons zij die wordt opgeschort, laat me spelevaren in de duistere uren als vlinder van de nacht die de…