Alle inzendingen, jaar 2020, week 15

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Om meer naar binnen af te dalen in onze wortels hoe die zich kronkelen de fijnste uitlopers onttrokken aan het oog en microscoop oplossend in weidsheid energiebron, intelligentie die niet te bevatten verbinding met de grootste stilste macht die elke bloem, spriet en kind dier, insect virus en bacterie laat leven en transformeren tot…

de kuddedieren staan klaar in rij want Brico opent plots zijn deuren kleine, grote... in alle kleuren er staan er zelfs met een gewei. driekwart wachten op een afstand en daarna de pijltjes zoeken rennen, stormen en maar vloeken waar vind ik nu die kamerplant. een half uurtje heb je maar de tijd om dan terug op straat te staan iets…

ik leef, in deze corona tijdperk, ik adem vreugde leed virussen lust insecten fijnstof valse informatie in door de flanken van wie ik mag zijn, leugenachtige detectoren met een op een zelfreflecterend feitelijk waanzinnige waarneming ontmoedigen mij niet dat ik dat wil, maar dat umheimliche gevoel van het niet meer verbonden willen…

Niet door grof geweld wordt onrecht neergeveld, maar door zachte krachten die rechtvaardigheid verwachten.…

tussen het licht van de lente en het zwart van de dood beschrijft het vaarwel de eeuwige winter een leven uit het lood met verlangen naar verlossing nog in de uitademing tijdens de laatste tel hoe kan men sloten verbreken van deuren die als muren lijken met broos levenssap besmeurd waar jouw ziel is uitgeweken en de ademende toekomst…

Een oude dichtvorm van oorsprong uit oud Japan werelds dat haiku!…

vaarwel is het stoomschip de lange reis en het zwaaien met een witte doek zwaaien nog voorbij het ogenblik dat je slechts een stipje ziet bezwerend blijf je zwaaien hoe droef en ver de hoorn ook klinken mag vaarwel is het zout dat over je wangen naar de lippen stroomt het is de smaak van zilt vaarwel is de glimlach die…

natuurlijk blijf ik jou altijd bij mij dragen nu de tijd van leven voor jou ten einde is afscheid neem ik van het lieve lijf dat ik minnen mocht maar de geest blijft waar vogels fluiten in bomen en struiken hoor ik in elke toon jouw passie vlammen als langs mijn wang een vlinder fladdert is dat mij een groet van mij de allerliefste…

een fraai voorjaar met enkele zomerse weken ach zo eentje zoals zo vaak de laatste jaren om nooit te vergeten en dan toch die schaduw van donkere sombere winterdagen er sluipt iets rond stil doods koud ijzig kil wat wereldwijd is ontdooid een zich vals noemende koning met een zieke kroon strooit zonder dat we het konden weten verderf…

Jullie leven nog in mijn huid en in mijn buik, mijn cellen weten alles nog alsof jullie geest erin geslopen is Ik ben niet veilig soms worden jullie wakker onder een andere naam dreigend te herhalen wat nooit had gemogen Wat kan ik doen? Wat moet ik roepen? Ik ken jullie repelsteeltjesnamen Ze doen me pijn met onmacht en paniek voor…

Men hoorde geknak een tamelijk harde knal was het geen paling…

mijn schrift was ineens zijn krullen volkomen kwijt ik schrok want wat bleef was een hakig en hoekig geheel kaal zonder versiersel als boogjes en andere tierelantijntjes schreeuwen woorden hun armoe in emoties en andere affecties hakken humeuren de kleine muziek van mooi lopende zinnen tot wegwerpmelodie nog heb ik…

soms overvalt het ons, wordt het ons teveel in de quarantaine van eenzaamheid met het laatste corona nieuws tussen de oren willen we niet meer denken aan de duistere boom met de ruwe schors binnenin het hol van de vleermuis die steeds heen en weer fladdert vanuit 't hol dodelijke tochten rondom de aarde met de lood zwarte…

Geert Dales zou de rust doen wederkeren Nu wil men hem weer kwijt bij 50+ Er komt een ledenraadpleging en dus zal dit straks vast nog verder escaleren Dit beeld blijft toch hardnekkig aan ze plakken Het beeld van oude wijn en oude zakken…

De zwijgzamen geldt dit geheim gefluister: God schiep de mens als leemklomp zonder luister. Hij toefde een ogenblik in dit aards leen, Beet in een vrucht, en dook weer in het duister.…

Het zand was er zwarter dan elders Klaprozen waaiden als gensters uit ijskoude asse omhoog Verdwaald in die granieten stad voelde ik onder mijn snelle stap zielen knappen als scherven Doorheen glasgordijnen zerken staarden korstmospupillen mij na ------------------------------- uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004. -----------------…

Een verzameling bomen Waar dendrologen tezamen komen Het bestuderen van houtige gewassen Functies die bij soorten passen Bosecosystemen als systematiek Gevormde collectie uniek Variëteiten in cultuur veelzijdig Beplante lanen oneindig Welstand hout Aan de bosbodem toevertrouwd Wetenschap met symboliek Menig exemplaar fotogeniek Botanische…

Bij menig ellende vraagt de mens aan God: 'Waarom?' In heel het leven doof voor God, ondankbaar en stom en nu klinkt er hulpgeroep naar Hem, alom De wereld in de greep van satan en mensen, doet velen naar de komst van de Verlosser wensen Het hart van menigeen is versteend, bot en kil Ellende, dood en verdriet is toch wat de mens wil? God…

In mijn huwelijk is het niet oké. Mijn partner wil zich niet laten knippen. Alleen al van het woord gaat hij flippen. Wordt dan kwaad op mij en roept:'Kap ermee!' Ik vind zijn reactie overdreven en overzie deze situatie. Het wordt nog een hele operatie. Hij roept:'Van mijn staart wordt afgebleven!' Mijn harige Harry is ervandoor. Is weggelopen…

Roest klopt in het mechanisme van het aan ons aangemeten uurwerk, het lijkt even stil te staan, het reinste bronwater aangetast getapt uit het bloed, waarin de waarheid afbreekbaar wordt reeds voorspeld in de oerziel, afgedaan als onzin, klopt het aan de poort, vaak ontzegd en komt het ijkpunt dichterbij waarin ik droom…

Afwijzing, ik wil van jou scheiden Wil je echt niet meer met mij? Ja, herhaaldelijk 'Ja!' Afgewezen... Ik zal mijn gegeven woord moeten verbreken Je wil niet meer... Scheiden, voelt aan als de kinderen verstoten Men zegt dat het niet zo is, doch sinds ik jouw verliet, moet ik er alles aan doen om ze te laten zien dat ik het huis heb verlaten…

Wanneer alles al gezegd is, waarover spreek je dan? Wanneer alles al is gedaan, wat gaan we dan nog doen? Wanneer je denkt te begrijpen, wat wil je dan nog grijpen? Wanneer we genoeg hebben vergaard, wat willen we dan nog meer? Voldaan en dankbaar zijn, en genieten van dat wat is? De winter is gisteren overleden. De zomer is al in aantocht…

Ik merk dat ik toch wel wat somberder word met zoveel zicht elke dag op Covid-19 gestorvenen ik merk dat ik meer en meer naar binnen keer met zoveel onzeker nieuws van onzekere deskundigen ik merk dat het opgeruimde, opgewekte wel weg is ondanks het dagelijks ‘huis, tuin en keuken’ opruimen ik merk dat ik af en toe ook angsten heb, bang…

in kleine porties is het beter te verteren je zou stikken in een bord vol het smaakt bitter als uitgekotst gal resten in de put moeten met grof geschut worden doorgespoeld dat is al ik hoef niet meer…

Onvoorstelbaar Nooit gedacht dat een virus de ronde wereld zo plat zou leggen. Eenzaam lenteland Het is nog april vogels zingen uitzinnig desolate stad. Dagen achter glas Het luchtruim dijt uit de wereld krimpt we leren afstand te nemen. Stille getuigen Zee van verlangen rivier van onzekerheid kraanvogels roepen. Onvoorspelbaar…

onzichtbaar reist sneller dan razendsnel wat ieder infecteren kan tot ademloos de longen ons het leven laten laten grommend wild spugend met wilde de holle ogen vreet met ontblote tanden het beest zich in ons leven dat het gierig van ons neemt het gekroonde virus slaat de wereld in en om het hart met angstige achterdocht voor dicht…

Kers en pruim in bloei Bloesem laat boezem vloeien vol met levensvreugd…

ik kijk in de spiegel en weet het niet meer: ben ik nu ik of die andere meneer? in spiegelbeeld lijkt hij zo sprekend op mij dat ik me afvraag is ik niet hij? als ik hem vraag: ben ik niet jij? vraagt hij tegelijk hetzelfde aan mij maar als ik hem schrijf hem de letters laat zien nav skin re jih tpans ik snap het wel, dus hij…

De artsen in de ziekenhuizen Het verpleegkundig personeel De broeders op de ambulance Het zijn er echt heel erg veel Politiemannen en politievrouwen De militairen en de brandweer Vakkenvullers en winkelpersoneel Ze zijn er elke dag maar weer Ouders van schoolgaande kinderen Vormen met de leraren een team Kinderen die nu thuis studeren…