Alle inzendingen, jaar 2020, week 22

ik ben het fabelschubdier in Wedde op het kasteel hier was ik de draak had tot taak in lengte van dagen het wapenschild van de familie Addinga te dragen hoofdelingen die solden met de vrije boeren van Westerwolde als onderdrukkers waren ze berucht naar de slotkelder ben ik gevlucht voor hun orde en tucht bang kwam ik in hun onderaardse…

in de gedaante van afwezigheid is het snel gedaan met flessenhalzen, knooppunten avondspits en binnenwater omringd door aardse herinnering doorzichtig maar hard als knikkers past bij elk moment een tijdelijke plaats met de gedachte aan toekomst breekt het glas van de dag liggen wegen open naar terugkeer -is gedaante voorgoed gewist…

Ik ben me eigen slechtse vriend. Ik lieg in me eigen gezicht en geloof me eigen leugens. Me vrienden zijn niet de vrienden die ik denk dat ze zijn. In strijd met me eigen brein. Ik wil de leugens niet geloven maar de waarheid komt niet boven. Het blijft onder. Diep begraven onder een berg zelf bedachte leugens. Ik weet dat ze niet waar zijn…

We zitten aan zoveel patronen gekkigheden vast dat ze ons meer als last dan gemak dienen zelfs onze huisdieren en planten zijn gewend aan onze rare kanten en gaan daarin gedwee met ons mee gelukkig gaat het weer redelijk zijn eigen gang lijkt het, maar de hele natuur reageert ook op onze gewoonten.…

Omringd door boeken reist de bevlogen lezer door veel verhalen…

soms zie ik even wie ik mogelijk kan zijn genezing in zicht…

Vele burgers en kleine zelfstandigen gaan zweten in vriestijd... door banale regels van leiders... die laten lijden!…

Ik droom wel eens weg naar een betere wereld zonder poespas Dan concentreer ik me op een stukje echte werkelijkheid waar ik anders geen oog voor heb Ik vouw mijn leven open uit de verdeelde aandacht van de tijd, dat gevoel van weglekkende energie naar dit en dat, deze en gene van nu en ooit later uit de netten van mijn herinneringen…

Zo vaak denk ik nog steeds aan jou die een tijd mijn liefste kind was dit pril geluk kwam mij als vrouw helaas niet zo heel goed van pas daarom moest ik je laten gaan mijn lief je ging naar een ander oneindig pijn van jouw bestaan want je werd een buitenlander…

ik grijp de tijd bij z’n kop en z’n staart hij probeert stiekem te verglijden wordt net als ik bejaard wat ik samen met hem wil vermijden de tijd heeft de tijd niet meer en ook al probeer ik het steeds weer zijn regels zijn niet te ontwijken…

Bisschop Nicolaas van Myro Leefde in de vierde eeuw na Christus zero Kerkgangers met een warm hart en veel poen Gooiden het geld in de kinderen hun schoen Alles werd verdeeld onder de armen In het huis met het kruis van erbarmen Zo reisde Sint Nicolaas de wereld rond Tot hij dodelijk vermoeid een hulpje vond Verkleed als grappige clown lenig…

ik zag de polsslag van het leven in je lach het sierlijk speels bewegen liep daarmee gracieus in de pas waar zon het haar blondeert streept wind de donkere kleuren op een huid die in haar naturel het mooiste bruint geen lijnen die wijzen naar verborgen plekjes waar schaduw woont hooguit wat hints naar vage dromen die…

Als wij niets doen dan is het straks voorbij Het warenhuis waar ik geregeld kom Een Nederlands icoon valt bijna om Dus steun de Eenheidsprijzen Maatschappij Mevrouw, u wilt de HEMA toch niet kwijt? Waar vindt men zo voordelig een ontbijt?…

Schilders schilderen wanneer zij 't kunnen 't engelgezicht van wie zij beminnen maar ik die niet schilder wat moet ik beginnen In lied in muziek klinken tonen van liefde die 't luisterend oor van beminden bekoren maar ik die niet speel kan mij niet laten horen Anderen zijn…

In het vruchtvlees van verwachting ligt een boodschap verankert in een harde kern die achterblijft bevestigd in half vergane pitten in de werkelijkheid van herinneringen, zoals de eerste geur of zoen van vrouwen waarvan ik de namen ben vergeten, gaf de verdere beleving kleuren in ontmoetingen die uit hun schaduwen traden, en in de…

geen dierenschedel wordt hier bedoeld, wel mezelf na tweemaal falen!…

Mijn vriend, als weldra de ouderdom ons onherstelbaar heeft verzuurd, als onze leden goor en krom, en enkel nog door jicht bestuurd, verraden: 't Is gans uitgevuurd', zullen wij dan met stille trom verdwijnen, langs een achterbuurt, mijn vriend? Dit wacht de fraaiste bruidegom: de hardste munt raakt afgeschuurd, en dit karkas, door ons…

ik was ooit een wereldberoemde bokser lag nooit langer dan acht tellen op de grond de scheidsrechter bekeek mij aandachtig en vond mij daarna steeds vreemder en onorthodoxer een leren jack en sjaal droeg ik op straat want ik was één met de muziek en huizen de beschilderde muren en verroestte buizen waar ik dacht aan mijn jeugd en goede raad…

Jij bent gewoon zoals je bent niet bijzonder niet speciaal maar gewoon het beste goed goed is goed genoeg voor mij perfect bestaat niet jij bent eigenlijk perfect voor mij…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

Zijn woorden droegen liefde boven alle pijn en zon verwarmde de wegen het denken vloeide in samenzijn woorden bleven stil waar ik enkel liefde kreeg hoorde ze als een melodie op het ritme van mijn hartslag nog voelt het als volheid van het zijn want het stille tussen ons is nog steeds niet leeg…

Voordat hij zijn volgelingen paraat bevond En naar het Oosten en Westen uitzond Ondervroeg hij hen ten lange leste Om ze spiritueel te testen: Dus als jullie straks de wereld ingaan En ze de deuren in je gezicht dichtslaan En mijn bevindingen enkel misverstaan Wat geef je dan ten beste? Dan laten we ons onbewogen kwetsen Omdat ze ons niets…

herken je me nog ik was die sukkel die als hij je zag van oor tot oor gloeide ik was die sukkel die niet besefte dat jij slechts met mij stoeide die sukkel herken je hem nog ik denk het niet die zelfs dacht dat hij het was die het verknoeide maar niet ik jou maar jij deed mij verdriet die niets in de gaten had ik ben die…

als ik het gokken moest had ik het niet geraden dat je twaalf bent nu ik schatte zeker toch jou al 144 maanden oud geen tiener dus van elf maar een puberjongen ooit zal jou de dag komen dat jij blij en opgetogen je eigen voordeur opent dat jij glimlachen kunt naar je eigen spiegelbeeld dat jou een welkom groet onderweg naar dat moment…

Boven de bomen: daken, dan torens, bergen – ijsreuzen, de maan!…

Gisteren is er een lichaam gevonden in de haven van Scheveningen. Weken lang is er naar je gezocht Mathijs. Het was heel moeilijk je te vinden, het kwam vaak door de stroming en de harde wind. Gelukkig ben je nu gevonden, zodat de nabestaanden met eerbied afscheid van je kunnen en mogen nemen. Het is en blijft allemaal erg…

als genarcotiseerd staren we naar de beelden ze droegen rugzakjes dicht tegen elkaar gepropt in plaats van mondkapjes in 't land waar de dood woei onder de zwart witte wolken nog niet zo lang geleden waar de tranen stroomden de kwetsbare mens in zijn verlatenheid tot rust gekomen jouw vrije adem laait de vlam van barmhartigheid…

jouw vingers waren geboren om anderen te bekoren namen in hun subtiel touche alle emoties mee sloten energieën kort na dreigende overbelasting weerspraken angst met koesterende verrassing in warme lichaamstaal waar zorg basis behoeft is jouw aandacht apart die werkt met het hart uit een congruent aanvoelen van de liefste…

Woorden zijn krukken die denken dat ze kunnen lopen. Schrijvers zijn doven die denken dat ze luisteren. Wijzen zijn wijzers die denken dat ze wijzen. Denkers zijn blinden die denken dat ze zien. Ervaren is horen en zien. Zijn heeft met denken weinig te maken. Alles met laten. Soms met doen.…

Dit is de kampioen: zijn hand zwaait achteloos naar achteren, zijn schoen bijt in de sintelbaan. Ziehier: de nieuwe kampioen, hij sleept zich voort, zoals dat hoort, een hand drukt in de zij. Maar kijk dan toch hoe lang is nog de baan die hij moet ondergaan, wat goud terwille. Zijn wangen trillen als gelei, zijn botten branden in 't…