Alle inzendingen, jaar 2020, week 29

Elke dag in alle maanden maakte ik en verwerk ik de balans in overuren van een wisselende ethiek, de verwerking van de levensstaat als egocentrische bewerking uit de mij aangeleverde statistiek, ter lering niet altijd ter vermaak geduid in uiteenlopende kleuren in urgentie door de wetenschap, die als inkt nog nat reeds is achterhaald.…

Mijn liefste, ik kan je niet vergeten jij die ik op het hoogste voetstuk heb vereerd keert die tijd voor ons dan nooit meer weder dat wij zo jong zijn en vol van begeert. Kunnen wij ’t geluk nog één maal proeven dat ons toen in d’ handen werd gelegd of moet ik in onzekerheid vertoeven met een schat aan woorden ongezegd. Die in hartstocht…

Het was de donkere nacht die mijn muren onderbrak het meeslepende dromenland door grenzeloze avonturen in het groene rivierengebied waar wilde dieren dansten het was in adembenemend duister waar mijn droom tot leven kwam ik zuurstof hapte uit jouw hart omdat jij zwierig door het leven ging op weg naar mijn onbewust verlangen.…

een boom onverzettelijk ferm majestueus en toch zo kwetsbaar geeft zich over aan het leven een vlinder levenslustig teer en prachtig toch zo kwetsbaar kent geen buitenissigheden in haar streven een bloem geurt en kleurt ten dienste van een ieder weet wat haar staat te doen omarmt en verwarmt laat het leven beleven een dier kent…

Mag ik zwarte koffie bestellen? Of is dat niet zuiver meer Zal ik koffie zónder vragen Want dat komt op hetzelfde neer Zo tob ik met het woordje zwart Hoe is het te vermijden Ik pak het synoniemenboek Het zal me niet verblijden Grimmig, duister, gekleurd Onwettig, illegaal, besmeurd Kwaad, rampspoedig, somber Dreigend, streng, donker…

Stop eerst met de jacht op het hijgend hert dat is ontkomen strompelend door de wereld tot de wind stil is gaan liggen aan de frisse waterstromen Onderweg moest ik stenen en adders overwinnen en mijzelf vergeten in 't blauw van mijn geboorte huis waarmee ik verbonden ben vergeten moest ik mijn kinderen de dorre harde grond dreef…

de wereld, de wereld gegoten in beton met hier en daar een perkje voor het altijd aanwezige groen ik zaai maar het oogsten markeert geen zomer op de kaart, het vliedt zoals mijn jaarringen door de tijd waarin ik eens in ‘ verleden mijn naam in had gekerfd viervoeters vissen vogels, het ademt de verbintenis van het begin tot aan…

Met Os Huis ezel begon het In de stal van het grote huis De kamer zat vol familie Het was er warm, met mama en de tantes die alles weten van bevallingen, ook de mannen bleven op en dronken op de nieuwe koning, zijn bedje van vachten in een voerbak stond naast me Na het paasfeest in de hoofdstad moesten we gaan, het nieuws van onze zoon…

Het oude zware boek onder zijn arm geklemd De oude fauteuil daar in de hoek wacht al op het moment dat de lezer, nog zo jong en klein, met de wereld van verhalen verzonken in zijn kussens zal zijn en uit de werkelijkheid zal dwalen Hij is zo trots, die versleten fauteuil, als die kleine zich heeft ingebed en zoveel liever in het geschrevene…

Corona zal en moet eenieder welles nietes ondergaan; al is onze levenkwaliteit daardoor grotendeels naar de maan. Buiten belastingen en dood is nu corona een derde zekerheid; al onthalen we dit alles niet in dankbaarheid. Ooit zullen de ouderen opnieuw in grote getale gaan fietsen, wandelen en reizen; de organisatie van de sanitaire stop…

"Afhaalfiles" aan bistro's, restaurants of meeneemchinees; zelf koken of het trotseren van de coronavrees. "Huidhonger" of een behoefte aan lichamelijk contact; blijft tot het einde van de viruspandemie nog aanzienlijk verzwakt. "Coroma en coropa" of jeugdige grootouders die passen op hun kleinkinderen; laten uit liefde die zorg door corona…

Parkeerplaats in het bos Bovendiepsterweg aan het begin een stuk het bos in stond een man in zijn blote kont broek om zijn enkels op de grond zijn rug naar mij toe reageert niet is verdiept in de natuur ik fiets verder kijk op mijn stuur. Als je zoiets ziet zeur je niet laat het gebeuren hij loost zijn zaad in dennengeuren en geniet…

Corona, vleermuis Mens; geenszins te behapstuk- ken combinatie…

jij hebt stilte van haar stof ontdaan woorden laten opstaan uit hun welluidende gewaden pas later kwamen ook de kleurnuances die stemming en emoties bepaalden als herboren naar boven waar tijd ooit sleetsheid van het vroegere liet zien geven nu rust en balans herinneringen alle kans behoedzaam gaan je vingers langs breuklijnen…

zegen gewenst voor de moedige/ heldhaftige politiehond terstond uiterst geconcentreerd lettend op seintje van de knappe begeleidende agent fervent het doel behalend misdaad moet gestraft helemaal goed dank U Schepper voor dit geweldig Team wat een moed…

Ik ben een trouwe kameraad verloren, wanneer nodig was hij altijd bij de hand, in zijn inkt werd menig gedicht geboren: op het papier bleef hij de heer van stand. Zijn vulinktpotje blijft ontheemd achter, zij zal zijn grote dorst nooit meer lessen. Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten…

Geen wapenstok en ook geen pepperspray De BOA moet het zonder zien te klaren Ziet toe of u wel afstand blijft bewaren Dat valt de laatste tijd bepaald niet mee Nu u elkaar toch steeds weer meer besmet Heeft Ferd zijn stroomstootwapen ingezet…

Ach Here de vrijheid klatergouden geschenk dat de liefste mij geeft als hij gaat, ach Here dat droef sieraad. Hij hangt het mij juublend over 't strenge kleed en - ik lach - met de lach die de mondhoeken slijt - neemt gij dat strassen-lawijt van de fiere troon van de hals, ach Here, de vrijheid zo vals. Want hij tilt mij zingend omhoog…

Wij zijn het die je hier ziet rijden door het midden van augustus vakantiefolders in en uit. De zomer bloeit, een dorpsidylle schapen in de luwte van de tijd. Tot plotseling de auto stilvalt links op de foto van dit feit. De zon krast diep in de vallei. Wat in de jaren is versteend hangt boven ons als zware lucht. We lopen naar het volgende…

Ik bewaarde het mooiste tot het laatste voor al mijn beminden, gestolde tranen van de vergulde regen, goud of zilver mij om het even, overstemt het geluid de bloeiwijze van de linde, moment van twijfel, z’n geur gelost in spitsvondigheid tussen dove netels uniek in hun soort werd het wankel evenwicht bewaard in een mager onderscheid…

Slootwaterhemel, maanverlichte weg, bomen – stil oud geworden.…

hoe bijzonder is toch een blad dat je in z’n nerven kunt lezen wat hij ooit had willen wezen zijn droom is dat te zijn wat alle nerven gezamenlijk in z’n lichaam hebben weten te kerven: een boom…

2020, Hartje Zomer, 27 graden, coronatijd Er even op uit, in eigen Land Winterswijk in de Achterhoek Fletcher Hotel van zaterdag op zondag ’t is Zondagochtend ’t is windstil ’t is oorverdovend stil ik ben stil van buiten maar vooral van binnen Fletcher Hotel heeft goede bedden garantie voor de genoten nachtrust ik ga de kamermeisjes…

In de ban van hun liefde zorgen ze voor de kleine, in het water en op de rug. Het blijft fascinerend, hoe ze de kleintjes voederen. Elke keer een visje hier of daar, de futen krijgen het steeds voor elkaar. Bijzonder om het te zien, ik hoorde ze en ineens kreeg ik ze in het vizier. Een prachtig moment in de natuur om gewoon te…

Ik ben wel klaar met dat mondkapgedoe, Want zelfbesmetting ligt op mij te loeren. Ik laat mij door de staat de mond niet snoeren, Een mondkap is voor mij totaal taboe. Ik stel mij aan Wim Overweg niet bloot, Ik weet voorwaar geen gruwelijker dood.…

Het toeval dat ons samenbracht is het lieve lot dat ons vertrouwde. Meer dan een halve eeuw geleden, veranderde toeval in bedoeling. We weten wat falen en wat vallen is. We weten nu wat samen opstaan is. We weten wat samen balanceren is, tussen lief en tussen leed. We houden van onze kinderen. Van vrienden en vriendinnen. We houden van…

Zon vertroost de wereld bestraalt de adem van de tijd tot in 't avondrood de dag met haar gerucht in slaap doet sussen…

ik zag het zachte aura dat over je handen lag het warm energetisch vlak van jouw bestaan het verschil in spanning deed hormonen stromen vol affectie voor een heerlijk warm contact waarbij wij energie blocks wisselden in bekende arrangementen die in rangeren extra’s parkeerden het is dit spel waarin wij houden van elkaar…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

1. Spreek in zinnen die een mens verstaan 2. Versnijd je leven tot op de draad 3. Klop nogmaals aan bij de openstaande deur 4. Maak het publiek tot je kunst 5. Herstel de orde tot ze breekt…