Alle inzendingen, jaar 2020, week 50

Ik voelde me wat kil Soms zelfs wat koud Maar toen werd ik opgewarmd Door het Parool Krantenbericht De haghtag#nietalleen 2021 Een klinkend begin te maken Alle kerkklokken van Nederland luiden Het nieuwjaar van 2021 in Voor velen een kouwe douche Voor mij ’n warm gevoel: Gelukkig Nieuwjaar…

Geen regels om te volgen, geen structuur wat er bestaat. Elkaar steeds dieper raken, niet met liefde maar met haat. Een energetisch spel te spelen, zonder het fysieke deel. Alleen de triggers en het ontwaken, zelfs zonder het lichaam wat ik graag streel. Ik wil je haat ik wil je liefde, ik wil je 3D in mijn bed. Maar ik zie dat niet gebeuren, want…

ik wacht staar hang geeuw slenteren werd mijn nieuwe wandelen in het westen verdwijnt het schrale licht dat nog nooit op iemand wachtte ik keer op mijn stappen terug thuis zwijgt de mailbox als het graf mens noch nieuws onder de zon dag en nacht dicht ik de kloof sinds jij er niet meer bent…

De nacht ging Bij het blazen uit En ik riep nog na Kom je morgen weer? Ik dacht dat Wat als je niet komt Het nooit meer nacht wordt Wanneer zie ik jou dan weer Om in het donker te kijken Door mijn slaapkamerraam En ik niet alleen lig Met mijn teddybeer.…

als wij met een lach en een traan terugblikkend bij het vooruitzien dat afronden wat nog nodig is peuteren wij hoop en verwachting uit de kreukels van het oude jaar als het jaar nog maar net begint onze rugzak gevuld met voorspoed genieten wij van het florerend geluk dat als een hoorn van overvloed geen bodem meer lijkt te hebben kleurrijk…

Niets zal nooit hun zoenen evenaren, zij hebben dat bereikt waar ruimte tijd en tijd weer ruimte wordt. Hun gebaren in de stilstand stremmen zonder spijt om hun bewegen, vroeger bron van nijd. Strijkt het haar lichaam aan, zijn woord wordt glas: het ziet wat komt, wat is, en wat er was. Het jaagt zich uit de verzen die het maakt en 't leeft…

Ik luister goed Naar de fluistering Uit de diepte Die helpen mij Richting te geven Op de weg Die ik te gaan heb…

Jou daar te zien bedienen in zwart met strakke haren ik dacht die man lijkt erg op jou Je herkent me niet! zei jij uitdagend Of is uw schoonheid mevrouw, soms te mooi voor mij? Ik was een meisje, maar jij leidde me als een dame gewikkeld in een handdoek uit een duur hotel naar je bed en na afloop dronken we warme chocola Zou het…

Korter kunnen dagen niet worden. Langer kunnen nachten niet zijn. De liefde heeft op ons gewacht. Onze stem wordt nu gehoord. Méér kansen dan vandaag de dag, werden ons eerder nooit geboden. Het coronavirus leert ons kiezen. Volop leeft vandaag de hoop. Het is aardedonker nu. Het is nieuwe maan. Het is nog winter. Het was wonderlijk…

Jaar 2020 Het corona virus Heeft ons In de ban Werpt ons Weer terug Naar onszelf Weinig afleiding Thuis blijven Contacten Vermijden Afstand houden Bij jezelf Mag je Gelukkig zijn Misschien Was je Daar wel Te weinig Grijp Je kans Nu het kan Kom maar Binnen Thuis bij jezelf…

leg mijn oor te luister mijn neus te ruik mijn oog ziet niets in het duister geen sprankje licht valt door een luik maar mijn tong proeft aan haar schelp waar onze verre oorsprong ligt en de vruchten van haar eindeloze zee smaken naar dit gedicht…

Hij was maar een mens, een gewone jongen. De zoon van de timmerman. Ze sloegen grote spijkers, door zijn voeten en handen. Zijn rug tot bloedens opengereten door de harde uiteinden van de gesel. Een doornenkroon op zijn hoofd. Tot bloedens geslagen. Hij schreeuwde het uit: “ Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten." Hij zag…

lumineus klank- en lichtspel in de grootsteden waar mensenmassa' s drummend samenstromen tegen de huidige coronamaatregelen in doet mensen toch van een luisterrijke kerst dromen Kerst het allerbelangrijkste feest van het jaar wil niemand het, alledaags laten doorgaan daarom gaan ze zoeken naar alternatieven zoals in de nachtelijke kou rond…

jij hebt mij gewekt zonder me wakker te maken ook ontwaken ging langs mij heen je hebt mij geraakt en ik ben met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het…

Door nevelflarden omgeven met opkomende zon uit het verleden komen beelden van een gelukkige jeugd, herinneringen aan weelde Een beschreven blad dwarrelt om zijn bestaan, echter meer ruimte brengt ook onzekerheden wanneer het vraagt om houvast los te laten Bomen omgaven mijn ouderlijk huis, in onze tuin liepen kronkelpaden vol met bladeren…

Morgenwind wekt mij, blaadrend in de boom Waaronder ik in droom lag met een vrouw Zo wulps als lieflijk, maar zelfs in die droom, Toch zeer kortstondig, bleef ik haar niet trouw. De kim woei open. Ik was weer verheugd En wies mijn warm gezicht in morgendauw. Ik roofde een landmeisje haar melk en deugd Met volle teugen, en had geen berouw.…

Naar festival, concert of naar theater Dat willen wij toch zeker allemaal Het leven zonder wordt een beetje kaal Cultuur, net zo onmisbaar als ons water Maar wat als het een keer wordt geprobeerd Uitsluitend voor wie is gevaccineerd…

Dagelijks liggen twee vijftigers jonger dan ik vandaag In een rouwkapel gonzend van Nederduits en kerklatijn. Dagelijks schrijf ik een kus op hun marmeren voorhoofd. Dagelijks neem ik dat breekbare dubbelportret in mijn armen En draag het omzichtig naar buiten, ik mag niet bezwijken onder dat paar, ik mag met mijn paar niet verdwalen. Hoe…

Voor als de woorden komen: naar buiten borrelen langs pijn in mijn maag. Diffuse onderstromen, laag voor laag. Als warme trui voor winterdaagse dromen. Voor als de zinnen zich aaneenrijgen: proef de klank, het bitterzoet. Ogen starend in de verte, oren luisteren naar zoetgevooisd gedachtegoed. Voor als de tranen komen: vormgegeven zoutrivier…

Hoe bijzonder zou het zijn Communiceren zonder pijn Gewoon wat schrijven Zonder dat venijn M'n zoon doet weer eens gek Een wilde Gewoon een grote bek Ik stres niet Waarom zou je Het ruist in het riet Lieve mensen hier op aard Laten we lief doen Zoiets dat nooit verjaard t…

haasjes wachten na zonsondergang op hun geboorteplek op moeder en haar melk de vallen en opstaan vlieg prestaties van het eerste gewervelde dier dat het luchtruim koos het dansen van de nachtzwaluwen klapwiekend en zwenkend in de lucht het landen op een tak…

De honden rennen naar het noorderlicht, pas op! Eet geen gele sneeuw!…

Het legt het eigen rot aan banden, schat de tijd rijp voor schoon schip en spoelt het slijk. Het drukt het mormel van ’t humane plat en legt het aan ’t infuus van haar gelijk: haar gebeuren is doorvoeld, maakt het rijk en laat ervaren al wat verscholen is onder nijdige slijm, onder de ergernis die aan de echte stem geen klank meer laat. ‘Versuiker…

Mijn oma heeft een bril en kan een hele poos mijn tekening bekijken En vragen: "wat bedoel je toch met dit of dat?" Maar ook: je hebt de kleuren mooi gekozen. Zoiets moois dat krijgt een plekje bij het raam en stoel in huis. Mijn moeder heeft niet eens een bril en kan zonder kijken zeggen: Dat mijn tekeningen prachtig zijn... Is dat nou…

het was in die dagen Kerst was wit zoals het hoort het zondagsschool Kerstkado zette in een boek van W.G. van de Hulst z'n verheven boodschap voort het ijs op met botte houtjes schaatsen nooit geleerd - ondanks veel geduld je vond het wel verdraaid koudjes maar het trok weg als je warme chocola bij de koek en zopie tent had gescoord dat…

De man die ik zie schrijven, ben ik. De dichter die dicht, ben ik niet zelf. Wie schrijft, blijft. De dichter die hij denkt te zijn, is op zoek naar zichzelf. Naar een vreemde in het paradijs. Naar een ego dat kan schrijven, maar zelf niet dichten kan.…

je lachte zachte geluiden van lieve stemmen niet gestileerd in woorden en zinnen maar met een warm en liefdevol timbre van binnen pas later spraken je ogen met het licht van de zon waarbij vanzelfsprekend stralende liefde in alle kleuren schitterde en blonk het is geen show die jij in lichaamstaal laat zien juist in puur…

We waren in ons oude huis, wij tweeën. Achter de bossen stond Parijs te branden: van een hecatombe van autobanden zweefden de vlokken as over mijn hoofd en door dat voorjaar naar een hoger noorden. Weldra zou Praag vallen, wist ik, weldra sprak ik mijn eerste dissidente woorden - weldra zat ik in deze dode hoek mijn blinde te scanderen.…

Ik liep verloren door de lege straten Wanhopig speurend naar gezelligheid Op zoek naar wat vertier in deze tijd Helaas, ik zag geen mens om mee te praten Zelfs hoeren zijn niet langer aan het werk Uit nood geboren dan maar naar de kerk…

'Die wahre Liberalität ist Anerkennung' Wij zijn ontzaglijk liberaal – Wij laten ieder vrij In doen en denken, kunst en taal; Wij zeggen: vrij en blij!.... Dom volkje, dat niet denkt als wij En wroet voor zijn partij, Dat hen de duivel haal.... Wat zijn we liberaal! ---------------------------------------- uit: Eerste Gedichten…