Alle inzendingen, jaar 2021, week 1

de kauwen die wonen in de hoge kerktoren vliegen al krijsend uit in de vroege morgen hun krassen kan je door de dikste muren horen de kauwen die wonen in de hoge kerktoren bezorgen overlast die alle dorpelingen storen of houden zich stil in 'n schoorsteen verborgen de kauwen die wonen in de hoge kerktoren vliegen al krijsend uit in de vroege…

schuilt in iedereen zelfs bij mensen, die ge denkt... het best te kennen!…

Zachtjes, het voelt haar weer. Het wil haar niet meer raken, zijn wil verzaakt aan ’t willen. Als stilte breekt, beheerst gebrek het lied. Als het zwijgt, zal zij weerom verstillen. Strijd. Er komt geen rust door niets te willen. Het wordt paljas en struint doorheen haar dag, het wil al lippen zoenen rond haar lach. Maar wat er groeit moet worden…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

op de weg door het leven loopt de dood naast ons als een vage omstander in de schaduw van het licht als het onwerkelijke einde dat zo onontkoombaar is zij beneemt ons de adem waar het leven nog vol is veel te vroeg en onverwacht pardoes en bruusk tegelijk bij een plotselinge struikeling die wij niet aankomen zien na ons oneindig lijkend…

Jouw leven ruist nog in mij, in mijn gedachten denk je met mijn vragen mee hoor ik uitspraken die je ooit deed .....Jouw leven ruist nog .....in mij, in mijn gevoelens .....beweeg je met mijn bloed mee .....voel ik je stromen door mijn hart Jouw leven ruist nog thuis, alsof je aanwezig bent de warmte van jouw lichaam ergens tastbaar…

Mozes' schoonvader houdt in woestijnland zijn kudde van steeds zwervende schapen, zoekt met vrouw, dochters en beschermend wapen een waterput, loopt door meedogenloos zand. Bij een groep struiken houdt het gezin stand. Zijn hier misschien vruchten te rapen? Ja, de nacht belooft verzadigd inslapen, rustig gewiegd door Goddelijke hand. De…

nog even en de sneeuwklokjes luiden zoals gewoonlijk weer veel te vroeg de voorjaarsbel en stil luisteren we samen naar de fluisterende vinken en de dag eigent zich steeds meer licht het lukt haar wonderwel en ik zie je ogen volop blinken een lach op je gezicht je wil met mij het jaar weer door als slangen gehuld in nieuw vel yes!…

Ik ben gevallen En heb pijn Behoefte Aan wat Steun en troost Wat de pijn Verzacht Wil je Even langs komen? Dit gewoon Durven vragen Zonder me bezwaard Te voelen Is een leerproces Daarbij ook : Dat ik Mijn gevoel Serieus ga nemen Waardoor Ik liever Voor mezelf Kan zijn…

de scheve deuren zijn uit hun lood geslagen ontzet verslagen…

traag boog warm glas bolde door lucht van de blazer tot de coupe die we zagen schitterend hoe transparant inkijk geeft aan beide kanten gescheiden door twinkelend kleurend kristal als vakmanschap de scherf vermijdt voorkom je dat de mens zich scherper snijdt en pijn het vurig rood laat zien…

Ik kocht onlangs een pand in Amsterdam Een jeugdhotel, vlak naast een coffeeshop Die investering levert mij veel op Maar gister, bij het nieuws, schrok ik mij lam Ja, Femke’s plan bracht mij flink van de kook Zo gaat mijn investering op in rook…

Bij een val Of een sprong… Wie zal het zeggen En komt het er op aan? In elk geval Was het gevolg: Bewegingen verlamd En de ogen dood. Zijn wereld is Gedragen worden. Transport Binnen nauwe grenzen: Muren van één kamer Eén huis. Nat groen gras En water van een spuitend fontein In zijn wereld brengen. Of nu vandaag bijvoorbeeld De…

Zij stond voor de grote spiegel En lachte haar beeltnis aan; Zij had haar zijden kleedsel, En haar parelsnoer aangedaan. Zij waande zich genezen; Haar wang was weder rood; Zo helder glansden hare ogen, Zij vreesde niet meer de dood. Och jong verkwijnend harte, Dat zich zo gaarne bedroog: 't Was de koorts die gloeide op haar wangen, …

Er ligt een landschap vol begeerte tussen de episodes in wat je vertelt liefde is een trein die nooit de horizon bereikt een wereld vol bizarre fantasie alternatieven voor de werkelijkheid hoe verder de trein door het landschap treint hoe verder de horizon in de toekomst verdwijnt het is de stem van het intense volk die tot je spreekt…

Voorbij ons besef van tijd, worden momenten tijdloos. Voorbij ons besef van ruimte, verandert elke zandkorrel, in een nabije ster. Voorbij tegengestelde politiek, komen vijanden vredig samen. Zie, de dagen worden langer. De lente is alweer in aantocht. Voorbij de dagen van ons leven. Alle dagen voor onze geboorte. Alle dagen na ons voortbestaan…

Mij aanpassen Daar ben ik Altijd Goed in geweest Ik geef De ander De vrijheid De ruimte En pas Me daar Bij aan Nu aan het leren Zelf ook vrijheid en ruimte In te nemen…

Ann is haar varken kwijt! Het is een grote beer! Hij zoekt een zeugje en en stinkt naar de pis ‘Instagram’ meldt reeds zijn Rataplanbezigheid Ann krijgt een vraag of haar man er weer is?…

wat hem altijd zo opwond was het even knijpen in billen of een kont menig vrouw moest dit ondergaan ook al stond dit ze natuurlijk lang niet aan hij wuifde hun kritiek luchtig weg met zo’n witter dan wit Colgate tandpastalachje toch moest het ooit wel misgaan wat anders - wat dacht je hij liep weer eens achter een bloedmooie stoot kneep…

aan de waslijnen hangen de grote angsten gekreukt te drogen…

Zij zien de kinderen die joelen op kraaiende peuters, hun roodhuidenkeel opengesperd en de oudjes steunend op bouwval. “O weet je nog het zandkasteel toekomst” zegt zij, en hij: ”er zijn te veel ratten”. Hij bibbert en slijmt. Te hevig de zomer komt klaar, zon angelt stevig in ’t Avondland zijn gif van de hitte. De wet bliksemt neer. “Maskeer…

Leven is mede -lijden voor lijders, mede -vreugde voor vrienden.…

In zijn sadistisch universum waart Een slachtoffer van het schervengericht Dat zelfs voor chaos in 't Congres niet zwicht Een ramkoers: het venijn zat in de staart Op het moment suprème had hij gewacht Bestorming van het centrum van de macht!…

Ik keek neer op het donkere water, op het immer rusteloze oppervlak waar vanuit de diepte mijn spiegelbeeld naar mij keek en toen in honderden stukken brak. Een spiegeling onherkenbaar tot eigen mozaïek gecomponeerd wegreizend op wijder wordende rimpelingen aan de oever werd uitgedoofd en tot weer spiegelen werd gekeerd.…

jij hebt de kleuren geraakt met je romantische smaak ze in vorm gelijkheid gegeven ook al lijken hun hoeveelheden dat anders te beleven juist het accent de subtiele plaatsing zindert ineens van ongekende warmte benadrukt de kracht van het hart dat eindelijk romantisch heeft uitgepakt handenvol sfeer in ogen en lach waar mensen…

Zie Ik je Nog eens Kom Je nog Eens langs Ik zou Je graag Nog eens zien En je even Vasthouden…

O land van mest en mist, van vuile, koude regen, Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp, Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen, Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp! O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen, Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn, Van eenden groot en klein…

Een Trump in ´t nauw maakt dikwijls rare sprongen Er komt geen zinnig woord meer uit zijn mond Hij twittert constant onzin in het rond Aanhoudend brallend en nooit uitgezongen Een “lame duck” klapwiekt rond het Capitool En gaat de boeken in als halve zool…

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie, veel vreemder dan verre hotels of paleizen. Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap, een stapel van krantenpapier ligt op tafel. De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar met weerzin aan onze voorzichtige handen. De kamers, de trappen vergaten volkomen ons dagelijks leven, dat nu…

Trump is met fikse eigendunk behept En nog veel meer, hij hoort in het gevang Of een kliniek, het liefst behoorlijk lang Uitzinnig heeft hij om zich heen gemept Hij waant zich vleesgeworden Uncle Sam Niet langer twitteraar, maar pure spam!…