De dagen gaan nauwelijks open, ver schijnt het licht echter en houdt zich nog verborgen. Mensen zoeken warmte, aandacht, lezen bitterheid en kou maar wachten op vrede. Wat wanneer het licht nu komen zou?…

Vriend, hijs het zeil Negeer het gekletter van de storm Er is iets dat het zoeken waard is En ik heb je nodig, ik heb je… Mijn hart is een verlaten haven De bomen verliezen hun schors Er komt een koude wind aan En ik voel je, ik voel je Hij is in aantocht. Hij keert steeds terug Een nachtschaduw op een zilveren boot Gevolgd door…

Er braken forellen uit toen een visser uit Oud-Zuid zijn harde dobber las alsof het was dat een leesbaars hem vroeg: Schuilt er in de reet die ik door jou in ademnood beet in het zand ginder aan de waterkant uit de lap van Zijn laars wat leeswaars toen ik daar en passant ook nog een vlinder sloeg? Of is bij jullie daar op het droge…

Sproeten van een vergeten leven liggen als roest op mijn huid. Sporen van een tijd die niemand meer kent. Ze liggen verspreid, zoals herinneringen altijd liggen: te dicht om te negeren, te ver om te begrijpen. Ze fluisteren wat ik zelf vergat— zomers die nooit zacht waren, handen die nooit bleven, woorden die vielen als hagel op een…

Et in Arcadia Ego Ergo Ego in Arcadia! Equator is Evenzeer Evennachtslijn waar de Evenaar de Evenaar Evenaart En voor wie weet waar het Evoluon is, daar is Evenals in de Efteling geen Eidereend die weet hoe je Een Ei legt En dat terwijl Einstein zelf zei E=MC² Eeuwen Eerder kwam Alexander met zijn troepen aan in het…

Is dit nu decadentie: het vasthouden aan je leventje en de jonge mensen verantwoordelijk achten voor hun toekomst die verloren lijkt zonder geloofwaardige beloftes en met alleen het verlammende besef dat alles slechter wordt zodat alleen geweld nog uitkomst lijkt te bieden? Zoals dat altijd al was Grote rijken zijn groot dankzij…

tussen het dichten door het zoeken en snuffelen in stapels vergeten stof langs denkbeeldige kabels fysieke hersenspinsels onder druk van het hart smartelijke verleden taal rond de gordels des hemels in namen van alle nimfen beschimpte goden en doden geradbraakte muzenheuvels die verdomde Helikon weer het verbranden mijner vleugels of laat…

Tringelend rijdt een tram over de brug In de verte hoor je gelach Op het terras zitten mensen Mijn stad De bakstenen muur is nog warm van de felle middagzon Tijd voor een middagplons Mijn stad Het gras is vers gemaaid De geur van groen Een hond rent over het veld Mijn stad De lucht kleurt langzaam nachthemelsblauw Nu is ie…

de blinde wildeman hief het hoofd toen hij van ruisende bomen droomde hij strekte zijn armen naar hoge populieren uit om in een droom van verbondenheid boom met de bomen te worden mensen zouden hem zien zouden weten wie hij was aanraakbaar wilde hij zijn zuchtjes wind streken over zijn kroon de blinde wildeman zag de alziende ritselende…

Tussen gesprekken rondom bij bakker, muziek op achtergrond, broodsnijmachine, ontbijt ‘k, verteer de avond ervoor Tussen auto ‘s op snelweg zoektocht naar centrum, maar in mall weer, waar w’ op bankje eten. Dan in het land van .... wachten in auto, komen binnen, verkleden ons, stal jij lekkers uit zie ‘k negerzoen jouw mond verbergen…

Vrij van kleine kinnesinne zelf in taal beginnen en me meten als een vent met die bescheten profpoëten die het bet- en beter weten in hun breed bemeten zinnen overeten. Het zondagspoeziehart gelucht vervlucht mijn zeurgedicht opnieuw in ijverzucht en zwicht op de voorhand al te licht voor hun dagelijkse tucht hun fabelachtig taaltalent…

Ik dacht dat volwassen worden iets was met sleutels, rekeningen, met een grijns die zegt dat je het allemaal wel begrijpt. Maar het lijkt meer op wonden die niet genezen, op stilte dragen zonder vragen, weten wanneer je moet zwijgen omdat niemand echt luistert. Volwassenheid is leren mensen te verliezen zonder geluid, leren lief te hebben…

het is eerst na tienen dat ik het warme tot mij neem de kleur is bruin, lelijk, om van te grienen maar gelijk u staat men op met meer dan een been vooralsnog met een zogenaamde Dee iets later komt de echte prikkelstof een stimulerend vocht druppelt uit de Censee ik hoor dat aan, niet geheel gedwee het is maar een kleine stap in de dag,…

Eens heb ik gehoord van bloeiende bloemen midden in onze wereld-woestijn de aarde verdroogt bloemen verdwijnen bloeien lijkt schijn daar sta je dan met lege handen en leegheid is duizendmaal erger dan pijn.…

Gaudete klinkt vandaag het lied, Gaudete, wees nu maar heel blij want God de Heer, Hij is nabij - gelukkig wie het gloren ziet van 't komen van het licht op aard, van 't Rijk dat alles eens doorgloeit, bevrijding voor wie is geboeid; gelukkig wie die hoop bewaart... Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd...…

Onbekenden wierpen lage wallen op in de velden buiten de stad dus is er een wacht ingesteld maar er gebeurt niets Het is om gek van te worden Sommigen sluiten zich op in hun huis De wachten melden zich niet meer Af en toe staat er iemand in de poort te schreeuwen: Lafaards, lafaards! En af en toe sluipt er iemand weg, bijna wankelend…

Zij groeten u vanuit het transparante panopticum der zonbeschenen hemel met traag passerend wolkendekgewemel dat ochtendlicht doorlaat van alle kanten - de zon en, met een knipoog rechts, de maan Dat klinkt toch beter dan het obligate "hoi!" danwel het in iets mindere mate "good morning!" dat brengt mij in alle staten van euforie, dan…

Elke ochtend hetzelfde tafereel. De kater van de buren, de jager, loert naar tuinvogeltjes: het roodborstje -echt een ettertje-, de rusteloze meesjes, een vink. Dan loopt hij, statig-langzaam, over het tuinpaadje, voorbij de ontbijttafel. Uitdagend loenst hij naar binnen. Wie doet me wat? Mijn vrouw haat hem. Hartgrondig.…

Stilte opent zich zaad in de aarde ontkiemt boom reikt naar het licht Poëzie ontwaakt als een klein zaadje, in het stille moment dat ik stilval. Een tedere adem van de aarde streelt mijn huid, en iets ouds ontspruit, alsof mijn binnenwereld zich opent. In de stilte tussen gedachten vind ik wortels, die zich diep verankeren, nog niet zichtbaar…

Zo'n prinses uit het oosten cleopatra thisbe roxanne, gelijk aphrodite astarte al vóór echnaton toet-anch-amon als oog en verstand verblindende sfinks hart en ziel verbijsterend ten tonele gevoerd zelfs aeneas en caesar als een weke pyramus kort of lang bezweken voor haar diepste mysterie: haar schoonheid was volgens de bronnen…