Ik sterf niet Dat is het enige dat zeker is in een wereld die altijd uit mijn handen glipt. Eeuwen hebben mij geslepen tot iets dat nauwelijks nog mens heet. Ik herinner me gezichten: het lachende gezicht van een kind dat ooit in mijn armen lag, namen die vervaagden zoals stemmen van vrienden die ik lang geleden verloor. Elke poging…

Men zoekt het nieuwe, 't onbekende pad, In vrije versen, zonder rijm of maat; Maar 't hart, dat stille hoop en liefde had, Verlangt terug naar wat weleer bestond en baadt. Geef mij de strofe, vast vanouds en rein, Een metrum kloppend als een aangespoord hart, Waar 't woord nog schittert in de morgenzonneschijn, En 't leed verzacht waaruit…

Wanneer je leven kantelt door een storm in je eigen geest, moet je de draad terugvinden die ooit zo vanzelf sprak. Ze noemen het persoonlijk herstel - maar het is eerder een stilte waarin grote vragen opstaan: Waarom ik? Wie ben ik nu? Waarheen leidt dit pad dat zo anders loopt? In die vragen schuilt groei. Niet als rechte lijn, maar…

In de ochtend van mijn leven Kwam ik mijn geluk tegen, In de avond van mijn leven, Verloor ik ’t geluk ik had. In de zomer van miin leven, Plukte ik ’t geluk, ’k van genoot, Nu de winter nadert, Wacht mij nog slechts de dood. Per saldo ben ik best tevreden, Met wat ik kreeg, Koester mooie herinneringen, Vastgelegd in wat ik er over…

hoe het kind het dwarrelend blad van een plataan met zachte vingers vangt de ogen over kleuren en nerven glijden laat hoe het het kwetsbare op handen draagt voorzichtig toedekt in een deken van papier te drogen legt onder opa’s nagelaten sprookjesboek…

O kommer en leed, de Sint die heeft weet van zoveel dingen die een mens moet bedwingen van dansen en zingen, van omringen hoe jullie gingen Hoe vroeger je goed nog kon bijten en dat ‘t nu zovelen spijten dat kunstdingen dingen vervingen Sint weet van ‘t strijden naar betere tijden en dingen vermijden en ja auto’s en rijden…

Roodborstje op tak winterlucht houdt even stil een klein wonder kijkt De zilverwitte nevel van een vroege decembermorgen sluipt traag tussen de bomen en legt een dunne stilte over alles heen — zo breekbaar dat ik bijna bang ben te ademen. Het ijs aan de randen van de donkere sloot glinstert in bleek en aarzelend zonlicht, en wanneer een…

Hier, op de vruchtbare oevers van de wassende maan hebben we het goed We kunnen beginnen: grenzen trekken een staat maken jongens werven en opleiden tot grensbewakers We betalen hen goed Daar komen meisjes op af Er is geld voor extra kinderen jongens die niet hoeven te werken op het land of in de stad maar soldaat kunnen worden…

Als bovenmenselijke Heracles de halfgod met Twaalf Werken op zijn naam - volbracht in opdracht - eeuwig duurt zijn faam - heeft een jongeling van achttien jaren twaalf van de megamonsters der titanen en twee giganten weten te bedwingen Hij was een puber toen hij zou beginnen zijn naam klinkt als een top der Himalaya Nima Rinji Sherpa…

Verscholen zit zij achter het raam Dat haar vertelt Van haastige mensen Van passerende seizoenen Die alsmaar sneller in elkaar overgaan Van de regen die tikkend Straaltjes op het glas achterlaat Van de bladeren die likkend Jagen over de straat Als tongen van de wind Van winters met rammelende takjes Van ijskristallen Van alles wat…

Ik was je goudhuidje, je redder in je zwartste nacht. Wie had dit ooit gedacht? Elke droom, elke kus was voor altijd, weet je nog? Jouw leegte vulde ik met liefde, gewoon omdat. Omdat jouw kwetsbaarheid mij raakte. Je werd mijn vlees en bloed, verstrikt in een eeuwige connectie die ik nooit meer kan laten. Het uitkotsen van mijn hart in jouw…

zie mij als die ene tandeloze tijdmachine vertragend in de zon staren naar ‘n bij knagen op ’n kiertje in de werkelijkheid om te schrijven met ’n levensbrede hand zie mij als ‘n kraker van besloten loze verzen om ze bewoonbaar te maken voor derden zonder ayatollige bouwvoorschriften, door ze over de kaders van voorvaders te liften zie mij…

hoe in de Amazone de superioriteit aan de natuur zegeviert duizenden woudreuzen worden doorkliefd voor een vierbaansweg hoe een vissersvolk al eeuwen leeft van bos en natuur verjaagd wordt uit het regenwoud voor een klimaattop aldaar hoe het antropocentrisch perspectief de leestekens van de natuur vertrapt de zintuigen verschrompelt…

Lectori et lectoribus salutem! Lezeressen - en den lezer - heil Lach maar, pennenlikkers, er zijn meer Ladies die mij volgen dan het Leeuwendeel der males Logenstraft u deze kreten Leugens, nonsens als fakenews? Leuk hoor, als u niks laat weten Lectori et lectoribus Laat dit gezegd zijn in mijn Live verbinding met de studio Lang…

Op straat staan wetten, op muren geschreven. Een grens is een lijn, een deur heeft een slot, orde bewaakt door een zichtbare macht. Maar daar, in het rijk van nullen en enen, waar ogen niet kijken en stemmen verdwijnen, heerst een wereld zonder geboden, een koninkrijk zonder verweer of terrein. Geen agent op de hoek, geen rechter die weegt…

Het slenteren doorheen vale novemberdagen, gebukt onder grijze wolken met vroege avonden, wordt de zomerpoort gesloten weergevonden nergens kon ik naar je naam vragen. Iets is me ontnomen en verarmt mijn wezen in dit leven: mijn goede vriend verworden tot herinnering, die weemoed wekt van thuisloze verstekeling, mij hopen doet dat u alle…

In antwoord op Kamervragen over het wel en wee van de deus ex machina uit zuidelijke oorden op zijn schreden kerend vanuit Santiago de Compostella via de camino naar het hoger gelegen noorden waar de golfstroom zich steeds meer laat gelden, weiden onderlopen en elf friese steden dreigen te verdwijnen in de anonimiteit der historie waar zelfs…

Het is een verkeerd verhaal van de mens, vrouw en vrouw-er dat de wereld tekent het wijdverbreide verhaal dat de vrouw een gat is in de borst van de man en hem steeds weer een rib kost (arme man, eerst door God en daarna met zeven paarden uit de klei getrokken) de mannelijke fantasie van man-nin het droombeeld dat zij moet spelen om…

Ik leef op vijf milligram - een vederlicht gewicht dat mij toch draagt. Stabiel, zeg ik dan, alsof stabiliteit nergens knarst of stilletjes bijt in de rand van mijn dagen. Maar elke drie maanden tikt een rekening als een klok die harder is gaan slaan. Eerst 150, nu 190 - bedragen die groeien als de zorgen die ik niet vroeg. Ik leg…

Zij staat met d’r voeten in de klei, Hollands glorie en welvaren, Bewijs van luctor et emergo, Met wapperende haren in de wind. Zij aan zij voor volk en vaderland, Met de leeuw van Vlaanderen, Marianne van la douce France, Verslaat zij de gesel uit ’t Oosten. Daar helpt geen blond geverfde kuif, Noch ’t leeghulzig gebral, Op de…