2.140 resultaten.
We zullen Je nooit Vergeten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 De zelfde woorden
De zelfde zinnen
Op de dag, naar je laatste rustplaats
Waar de hemel huilt
De zon ons verlaat
Wil ik het niet denken
maar de waarheid heeft mij niets meer te schenken
Waar je nu bent
vast beter dan hier
Willen wij je nooit vergeten
Waarschijnlijk kijk je op ons neer
als een beschermengel
Wij willen je nooit vergeten…
aankomst
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 100 geen weeklacht
toen ze afdaalden
naar het diepe water
een litanie slechts
van monotoon
zacht geprevel
een offerande
aan de zwarte hemel
water van de dood
geen weeklacht
in de wildernis
toen bomen braken
een ritueel slechts
van buigend barsten
naar het diepe water
toen ze afdaalden
naar de krochten
van hun ziel…
In linnen gebonden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 71 tussen mijn handen voel ik moeders gezicht
waar de dood pas nog op heeft geschreven
zijn signatuur is op de huid achtergebleven
waarna hij zich verschool in gedempt licht
haar lichaam wordt nu in linnen gedragen
met namen erop van hen die haar mogen
in haar leven had ze maar zelden gelogen
alleen op de antwoorden van wat vragen
in haar besluiten…
De leegte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 Ochtendlicht zoekt aarzelend
jouw onbeslapen kussen
op het koude bed
de trap zwijgt de vertrouwde
voetstap die zijn treden
niet meer dragen
en
de woonkamer benauwt
de enorme lege stoel
zo troost'loos is ons huis
waar niemand meer
jouw koffie drinkt
och lief
het is zo stil op aarde
nu jouw stem er niet meer klinkt…
de naam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 97 twee stenen leeuwen
- tandeloos en blind -
zien liggend toe hoe jij
de naam beitelt in steen
de klok slaat loden uren
wolken hullen zich in
leigrijze kleuren
de zon weet wat afscheid is
takken buigen diep
voor het ademen
van donkere aarde in
een droomloze tijd
de naam in marmer
laat zich niet benoemen
blinde wachters
snoeren…
Ik zeg je geen gedag
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 121 Ik neem geen afscheid,
nee, er komt geen vaarwel,
wat je groet zal blijven
dus zeg ik je gedag,
een tot weder ziens,
tot later en tot straks.
Een goedemorgen
of hoe was je dag,
gewoon even kletsen
alsof je er nog was.
Het doen alsof
zal ik geloven,
geloof is
een sterke kracht,
je bent niet weg
maar hier bij mij,
zonder…
Onvermijdelijk ooit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Ooit zijn wij niet meer samen
dan staat één van ons, omringd door liefde
en aandachtige luisteraars
de woorden met geknepen stem
te spreken, maar welke woorden
in het licht van een brandende kaars
doen dan recht
als levensecht in krachtig vuur
is gedoofd
ooit zal één van ons
met een half hart
nog doen wat we hadden beloofd…
binnen de muren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 105 binnen de muren van de tijd
over de vlakte tintelend wijd
draag ik een woord in de
kom van mijn handen
ik leg het zacht te slapen onder
langzame wortels van een boom
zij buigt haar takken als een moeder
over een leven ver van mij vandaan
een zwaluw roept laatste
onverstaanbare dingen
overal de lucht als een eindeloos water
over…
Boszicht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 170 hier komen ik en het verleden samen
waar de wortels vertakken onder het zand
ik liep er vaak, en verafschuwde het land
dat zich schaamde voor sommige namen
in mijn bos zou ik weer worden geboren
het eerste als een onbeduidende knop
die zijn weg zocht naar de absolute top
waar alleen de harde wind kon storen
niet elke boom was een goede kameraad…
Bevlogen kunst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 de leeftijd geeft vorm aan haar mooie gezicht
en trekt wat lijntjes naast haar smalle mond
ze is nog monter en oogt redelijk gezond
een aantal wonderen heeft ze al verricht
in haar beide handen heeft ze nog kracht
waarmee ze boetseert en verft iedere dag
van recensenten kreeg ze een goed verslag
haar kunst was te zien tot diep in de nacht…
Laat maar gaan
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 Laat nu maar gaan,
je bent niet meer die je ooit was,
door wat je omringt bewogen
beweeg je je onzeker tastend voort,
jouw stem wordt steeds minder gehoord.
Laat het maar los,
want hoewel zelf onvergetelijk,
ben je bijna alles vergeten,
je bent er nog omdat je in ons woont,
ook dat zul je niet bewust meer weten.
Laat alles varen,
en meen…
Laatste gesprek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 80 De hoge bomen, zwart in het late winterlicht,
wierpen vreemd langgerekte schaduwen op het gazon
en op het bankje waarop wij zaten in een stille leegte,
die groter werd toen het trage sneeuwen begon.
Jouw handen en haar roken nog naar de herfst,
je gezicht was vaag zichtbaar in de schemering,
met verwachtingsvolle ogen, als die van een meisje…
Ouder worden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 126 De toekomst is schraler geworden,
meer afgepaald, scherper omlijnd,
het troost schenkende verleden rijker.
Het niet te vermijden eind
doemt al op, komt in zicht.
Vasthouden aan wat ooit was
kan stuk maken wat nog voor mij ligt,
dus leef ik opgewekt voort in het heden,
en als het eenmaal zover is, als ik verdwijn,
keer ik terug naar vanwaar…
nooit van jou
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 217 aan de overzijde van
de stilte de overkant
van de taal vallen
grote woorden uit
onze handen
de schone is gekomen
onstilbaar mooie ogen
als sterren als wit glas
haar gezicht de maan
vaart de wereld voorbij
zachte stappen tussen
de schelpen de nacht
sluit ons in haar armen
de schone is gegaan
we leren afscheid nemen
nooit van…
PCGD
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 Ooit zag ik robots zwaaien
met hun armen
Als slangen in een scancircuit verbonden
Supersonisch snel, in split seconden
Floppen spuwend uit hun
stalen darmen
't Was uitstel van een lange executie
Van banken met hun rekening courant
Ging één dicht, dan ging d'ander aan de kant
Bedankt, communicatierevolutie!
Nog zie ik Koot staan, bij…
het ontelbare
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 265 we tellen de daden
de dagen de doden
de sporen de wonden
in het landschap tot
mouches volantes zich
als zwarte dansende
sneeuwvlokken ontvouwen
en het uitzicht verblinden
we tellen tot tien en terug
werpen een kleurrijke lap
over het land zwijgend
bedekken we het ontelbare…
Vertrek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 104 Als ik vertrek,
dan niet
met grote woorden
of veel kabaal,
maar stilletjes,
liefst helemaal
geen taal.
Een glimlach
volstaat,
ik knijp even
de ogen toe,
't is goed zo,
ik ben moe,
ik ga.…
Zelfonderzoek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 122 Ik zou die dag naar de crematie
Nam trein, te voet naar uitvaart plek,
langs molen, vaart, het centrum, park,
een stem zei uit mijn hand,
hoe 'k lopen moest, hoe gek
en eenmaal daar zag 'k mijn familie,
en vrienden van mijn broer en zoons
Er was een zaal en banken,
de kist vooraan vol bloem,
een foto op het scherm
van schoonzus gesluierd…
In een zacht gesprek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 83 herleefde de herinnering
onderweg naar licht
dreven dunne wolkensluiers
schuin naar morgen
samen hielden we ons
vast aan het tipje
tot je het gewillig losliet
en Ik bleef hangen
aan je hemelse stem…
Ik neem genoegen met
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 Ik neem genoegen met het korter durend graf
Van die nog leven en wellicht
Al waait de wind
Het eeuwig nieuwe kaf in hun gezicht
Een laatste keer zich wenden
Naar nevels op het groene land het nieuwe licht
De eeuwig klare beek uit het gedicht
Om mij al ziende vager uit te zenden
Ik accepteer ik zak eens
Als ook de bodem hen omarmt
Voorgoed…