Je vindt zijn graf nabij het kartuizerklooster aan de Zaan, in een verlaten hoekje, 'n eind van de begraafplaats vandaan, volgens de legende rook hij indringend naar zweet, en toen hij in de refter eens z'n schoenen uitdeed werd hij terstond gedwongen tot een kluizenaarsbestaan ..…

De hoed die de scheiding der wegen alsmede de niet meer te lokaliseren middenberm tegen zure regen beschermen moet de mycologische sporenuitval de alles in één klap verwoestende aan het zicht onttrokken rapunzelklokken is de paddenstoel, het noodzakelijk kwaad als beschermheer, patron tegen wat zich voltrok als salomonsoordeel…

uit de woordenwolk van gemeenschappelijkheden komt een beeld naar voren van het verschil tussen mensen en andere dieren het maken van vuur en gereedschappen voor het maken van gereedschappen om gereedschappen te maken die gereedschap maken en vuur dus het vermogen om een activiteit op zichzelf toe te passen, en dat proces eindeloos voort…

Het landschap schrijft geschiedenis, D’ene treinreiziger ziet de toekomst in, D’andere naar wat reeds is geweest, De machinist is degene die dit stuurt, Totdat de trein plots tot stilstand komt, Iemand die geen toekomst bliefde, Geen toekomstperspectief meer vond, Met 't verleden in 't heden kliefde. De machinist zit nu met trauma thuis…

Een staart van iets dat hier zwom, het begin van opwellend bloed Ik zie, ik zie wat jij niet ziet Strepen en iets dat leeft Een haperende wereld Of kijk ik te snel voorbij, er overheen? Kijk ik wel? Onleefbaar veel jaren zouden er nodig zijn om te beseffen wat ik waarneem Ik mis het overzicht om te selecteren wat belangrijk is…

We hoeven elkaar niet simpelweg te winnen, geen woordenstrijd, geen glans van gelijk, maar een zachte blik, ruimte voor twijfel, liefdevolle rugwind voor ieders verhaal. Laat de ander anders zijn, laat het hart zich openen: niet de drift tot overtuigen maar het spreken zonder eisen, het haken naar respect, heel gewoon…

Kleine paddenstoel buigt onder oude bomen leven fluistert stil Geworteld in het vergeten van tijd, ons ruisen leest de wind als geheime namen. De maan bewaart onze zilveren dromen, de aarde fluistert haar tijdloze verhalen door onze wortels. Ondergrondse draden raken elkaar zacht en traag, dragen slapende herinneringen van steen, regen…

=============== =============== oude mannen zonder tanden ze kijken plaatjes ze doen geen kwaad, ze doen geen daadjes, maar murmelen zachtjes in hun huis vol boekenkastjes, hun eigen gedachtjes in parmantige praatjes, publiceren het op plaatsjes. zie mij, houd van mij, begrijp me toch. =============== ===============…

dit wordt er nooit bij verteld bedacht ik dus door die nat wordende schoenen op een grasveld tijdens zo’n laatste hondenronde terwijl ik keek naar Cassiopeia trachtte me te herinneren om hoeveel kinderen mooier dan de drie Nereïden en zonder blauw haar getooid zij, een moeder haar eer in de strijd om erkenning en waardigheid (weer…

uiterst omzichtig benader je de nacht in de slaap ben je immers het meest wakker wat volgt is de messcherpe ontleding van deze dag hier wordt niets herinnerd hier wordt stilte herhaald in hoeveel pogingen demp je verdriet hoe vaak verstop je je achter hagen van eenzaamheid hoe voel je je in een landschap van haat even…

Wie van de vergeten godenzonen heeft, badend in de zonovergoten dodenzee, de bliksem in Carus’ hoofd geschoten, -waarop niks meer uit de hemel kwam? Een vergeten verhaal wat de ronde deed, langs een fluisterkring, - de herinnering van de donkere schim van een kiel van een schip, grauw water waarin verwoestende strijdlust ontwaakte –,…

Zon der rechtvaardigheid Oorsprong des levens Glans van het eeuwige Licht in de duisternis Allerverduldigste Minnaar van zuiverheid Waarheid en schoonheid en eeuwige wijsheid Minzame hoeder der broeders van zonden van stenen des aanstoots van ledigheids oor kussen listen des duivels van onkuise deernen en vallende vrouwen Zon…

Mijn ouders zijn weg, we kunnen naar bed gaan, maar ik durf niet eens met een smoesje richting mijn kamer te gaan met jou of zonder iets te zeggen je hand te nemen, want wil jij wel, en hoe moet ik er bij kijken? Daarom zijn een hele rij buren onze getuigen dat we de gedachte aan blote kussen en licht in liefde zweven laten vliegen…

De zon der rechtvaardigheid laat nog op zich wachten de week blijft nog grijs als ik naar buiten staar zij zal het mensenleed hier niet verzachten doch hopelijk gaat zij als Zon der Rechtvaardigheid wel blijvend schijnen in de ogen der gijzelaar uit elk beider kampen - Joden en Palestijnen…

Ik droomlig onder de hemelboog, 'n Azuurblauwe peilloze diepte, Waarin ik verdrink, herboren Terugkeer in mijn etherische droom, Ontvangen door orkestraal vogelgezang, Toegewaaid door ’n zacht briesje, In de stilte van d’avondstond…

Toen de zon, twee jaar  verduisterd schuilgaand achter wolken stof vanochtend weer  werd vrijgelaten, ging schijnen  in de van eerwraak bloeddoorlopen  ogen en angst  voor de dood     van door nachtmerries  en trauma's  levenslang gegijzelden  zag de wereld de mondgesnoerde hoofdrolspelers dramatis personae wachtend op godot…

Ze vroeg om ‘gewoon een boek’, waarin exact en punctueel voorgeschreven staat, op basis van een geloofwaardig feitenrelaas, verwerkt tot haalbaar bulletplan, waaruit zij dan stap-voor-stap destilleert, -dat is hoe zij leert-, hoe het leven te begrijpen; hoe zij zich in de wereld verplaatsen kan, door de ogen kijken van de hond,…

Dat je je niet los kunt maken van een fijne gebeurtenis Je telkens teruggaat in dezelfde film Alsof dat het belangrijkste was Dat alles wat je nu doet daardoor gekleurd wordt Dat je niet naar politieke podcasts kijken kunt meer Alleen maar die zon Die mooie weggetjes Alleen maar de grappen maar ook de ernst, met jou Dat alles zo…

“Ik, de hervormer, deel dit wereldse rijk, deel deze woorden met allen die toehoren, de strijders uit de verzen; ere Maximianus! De stenen mogen rollen, tollen voor de ogen van zij die volhouden dat Het Ware ondeelbaar voor hen alleen bestaat. Bouw de baden, bestier de heuvelen, breek het verband tussen hemel en aarde.” “O waardige…

============== =================== De woorden, ze zijn gekomen en gegaan, ik zit hier ziek te wezen. De telefoon gaat over, de katten slapen. Ik hoor Linda aan het stofzuigen. Wachtend of ik moet leven, wachtend of ik moet sterven. Ik wou dat ik iets meer van moed bijeen kon rapen, van de kat gebeten worden of van de hond: te zijn of niet…