Alle inzendingen, jaar 2004, week 47

de trein naar Lucca vertrok niet meer terwijl het perron vol stond met lederen koffers en handen vol verzamelde vragen in tijd gewikkeld jij liep heen en weer tussen de palen met je mooie hoed langs je dijen zwaaiend en op één voet draaide op afstand lachend naar mijn armen ik verdronk in die zachte liefde kon bijna niet opkijken naar die…

Ik ben een heel klein meisje, die helemaal alleen een eigen wereld heeft geschapen. Zonder mensen om mij heen. Ik ben begonnen toen ik vier werd. Toen moest ik naar een grote wereld. Vliegensvlug moest ik gaan bouwen. Zonder dat iemand het wist. Zo zit ik nu in een cocon. Heel klein, maar goed genoeg voor mij. Ik lach naar mensen, praat…

Het dondert en het bliksemt weer op Nederlands gebied De doodsbedreigingen gaan zo snel,je gelooft je oren niet En de ware Nederlanders hullen zich in angstvallig zwijgen Uit angst door meningsuiting ook zo'n brief te krijgen Zelfs onze leiders lijken nu door deze vrees bevangen Zij zien het zwaard van Damocles al boven zichzelve hangen…

De V.V.D. is weer eens negatief in beeld Er wordt weer over leiderschap druk gekrakeeld Is het nu Jozias,Gerrit,Rita of Henk Kamp Het zetelaantal wordt toch zo een ramp Wanneer er nu niet snel uit een mond wordt gesproken Wordt heel de V.V.D.zo langzaam afgebroken Het V.V.D. congres in Noordwijkerhout moet dit weekende kiezen wie de werkelijke…

met een draadje in de hand gaat het rondje door de zaal ogen kijken in de richting zijn eigen gefixeerd verhaal luisteren is totaal verdoofd draadje zweeft mee en lacht het hoofd knikt schuin zegt iets maar was niet verwacht licht kaatst zijn schaduw als een ballerina op de vloer het draadje zie je bijna niet spinrag lijkt daarbij al…

Papier is wit, is maagdelijke aarde. Ik zaai voor jou de woorden, rij na rij. Ik voel het vers, dat groeit, dat rijpt tot iets van waarde, maar 'k voel: wie het ooit lezen zal, niet jij. Als 'k met mijn zaadben door de velden loop, zie 'k jou al achter mij de aren strelen... Maar 't is een waan, vergeefs is 't dat ik hoop. Ik zal je met…

Een intense blik ogen elkander aankijkend de monden halfwijd geopend zonder hoorbaar geluid de wereld om ons heen vergetend geen besef van een bestaan ogen zien alleen ogen een kus… Ogen sluiten zich tintelingen tussen beider lippen energiestromen wisselen het kussen intenser vonkjes doen de spanning stijgen energiestromen heftiger…

Ontkenning hou je even vol maar breekt uiteindelijk op Je wilt haar graag vergeten maar krijgt haar niet uit je kop Respecteert haar keuze maar is niet wat je hartje wil Ziet haar haar leven leiden wilt schreeuwen maar houd je stil Je leidt onderhuids in alle stilte en geeft het slechts een plek Maar ondertussen weet je je houdt jezelf voor…

Je staat bij het open raam Mijn ogen laten zich dwalen Langs je goddelijke lichaam Heerlijk om daar af te dalen... Je borst zo heerlijk zacht Mijn ogen willen je verleiden Je oeverloos beminnen vannacht Deze spanning is zalig voor ons beiden... Je weet dat ik schaamteloos naar je kijk Mijn ogen willen je laten beminnen Je glimlacht als…

Ik leg mijn vinger op zijn dik Behaarde bovenlip en schrik Hoezeer we lijken op elkaar Alsof ik in een spiegel staar Ik monster ogen, voorhoofd, haar Vertrouwd en toch een beetje raar Zijn in zichzelf gekeerde blik Die man, mijn opa, dat ben ik…

Soms dan moet ik huilen Vocht hoopt zich op over mijn ogen Niets kan ik dan meer zien Alleen een wereld van wazige weerzin Een klein meisje Houdt zichzelf voor de gek Ontneemt zich haar eigen zicht Geeft haar naasten een andere plek Even wachten op troost Even wachten op het onmogelijke Even wachten, want wie kan komen? Wie komt als je…

Ze zijn met z’n drieën Onafscheidelijk voor het leven Al menig lach en traan gedeeld Samen overleven Ikzelf heb al mogen proeven Van de vriendschap die er heerst Hun deur stond open Heb er al vele mooie momenten beleefd Ik was verbaasd van de warmte van hun samenzijn De liefde die er straalt De gevoelens voor elkaar Uit het diepst van…

De volle maan verblind mijn ogen Weerspiegeld in de stille zee De hemel heeft mij voorgelogen Ik zweef slechts met de golven mee Het einde staat reeds in de sterren Voorspeld door toekomst en het lot Ik zie de golven al van verre De wind huilt zacht, ik bid tot God Verloren lig ik op het strand Eenzaam, koud, alleen... Het stille…

Ik voel me zo verantwoordelijk vandaag. Die duif bijvoorbeeld in de dakgoot van het huis hier tegenover, kijkt me telkens vragend aan. Ik waarschuw hem: nu moet je gaan, dan kom je niet te laat. En goddank, inderdaad, hij slaat zijn vleugels uit. Als ik er toch niet was. Maar nu de bomen nog. Die halen het nooit. ----------------…

Het leven schatert in de rondte Zijn wilde waan, Het stort van alle horizonten Tegen ons aan! Wij zien de barre tijden klimmen, Wier onweer wast, Slechts onze hand houdt aan haar kimmen De wereld vast! Door nevelige sferen gaan wij, Waar niets meer schijnt, Aan 't stuurrad van de wereld staan wij. Recht overeind! Vóór ons zien wij…

Ik kijk naar de wolken- ze pakken zo mooi samen- in de lucht- steeds nieuwe vormen- een andere schakering- gevormd door de wind- en het licht- ik denk aan jou- geloof niet in een god- of leven na de dood- maar weet dat je me ziet- draag je met me mee- zie je mijn dochters- wat zijn ze mooi he mam- zo volmaakt- je zou van…

Het hangt in de lucht buien drijven uit elkaar hoor ik je roepen ?…

Het is stil in mij knarsende tanden slijpen briljante woorden…

je voeten schuifelen naar goede steun handen zijn onrustig je kijkt angstig om je heen toch klinkt je stem strijdlustig vertelt me hoe je leven is te midden van die mensen de hemel die je was beloofd de stilte in je hoofd voldoet niet aan je wensen je grijpt me hand om weer jezelf te voelen je doet je pijn omdat je geest niet weet…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Pijn die door me heen stroomt Bloed dat zachtjes drupt. Wat ik horen en voelen kan Dat zorgt voor mijn geluk Scheve ramen, scheve kast. De muren vallen om. Dat ik van jou ging houden God wat ben ik stom. Jezus wat een klote zooi, heb ik er van getrapt Niemand die het schelen kan, en niemand die het snapt Waarom blijf je nou vragen…

Het begrijpen doe ik niet echt veel meer Ligt het nu werkelijk echt alleen aan mij Of is het gewoon de huidige maatschappij Dat ik waarlijk onrecht verneem keer op keer Een oud vrouwtje moeizaam op de fiets Vergeet haar tengere hand uit te steken Hela vrouwtje wat zijn dit voor streken Roept een diender ineens komend uit ‘t niets Slingert…

Er was verwarring in het jazzlokaal. Toen een der uitgeblazen trompettisten ging zitten en daarbij zijn krukje miste, belandde hij naast drumstel en timbaal. Het leek in aanvang niet catastrofaal maar weldra bleek de ernst der situatie, de vraag klonk, met gepaste intonatie: “Is er misschien een dokter in de zaal ?” In kleine kring, maar ook…

Ik hoor vaak: "Krijg de tering of de klere Ofwel de bloedkanker achter je hart!", "Val dood!" of "Stik de moord maar voor mijn part!" Of dat ik kan verrekken of creperen. Maar Piet-Hein Donner zal nu in de boeken De strafbaarheid daarvan gaan onderzoeken.…

Ik kan er echt niet meer mee leven! Nooit wordt er over mij geschreven, zo sprak een oude pissebed. De fabeldichter vindt mij pèt: ik ben een griezel en ik stink. Geen huisvrouw is echt ooit zo flink, dat zij mij zorgzaam buiten zet: Néé ! Zo'n vieze, enge pissebed !? Het lieve engeltje zei toen: pissebed, niet zielig doen! Ooit…

Er is thans een bisschop uit Spanje Met veel van die hulpjes waarvan je Vindt: is nou zo'n Piet Een kerel of niet? Want soms denk je echt: ach, verman je…

Ik wil niets meer, ik heb genoeg van alle hoop die steeds weer verdwijnt... Ik kan niets meer, het doet pijn als ik besef wat ik nog voor jou voel... Ik hoef niets meer, te verlangen naar de zon die toch niet meer schijnt... Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

De befaamde waakhond van ons milieu, Greenpeace is zijn onvolprezen naam, is het gif in ons menselijke lichaam via huid of voedsel zogezegd kotsbeu. Op verzoek van deze wakkere groenen begon het AZG een gedegen onderzoek en uit die academisch onverdachte hoek bleek dat wij talloos vele miljoenen giftige stoffen in onze eigen bloedbaan hebben…

In ‘t pikdonker aan je denken en jou dan weer voor mij zien Je mooie ogen die mij wenken Kom je weer terug, misschien In ‘t pikdonker van je dromen en hopen dat er wordt geklopt Dat jij de kamer in zult komen en je als m’n lieveling ontpopt In ‘t donker nog van je houden en je zelfs erg intens beminnen Doen of we zo trouwen zouden Ik…

Rommel in mijn hoofd zooi in mijn gedachten alles is overhoop niks kan ik verwachten Weg van de wereld ver van realiteit zo ben ik veranderd, in een andere identiteit. Mijn gedachten door elkaar alle herineringen beleef ik opnieuw, vol haat, verdriet en afschuw Die rommel zal altijd blijven het laat me niet alleen nare gedachten…