Witte vlinders incognito dansen graag in de wind ook vermomd op een oude fiets wij rijden in gedachten terug naar een moeiteloos voortbewegen op meer dan luchtledige banden in ons nog onbevreesd bestaan naar huis was samen verder terwijl de krekels tjirpten, gelukkig zijn kostte geen moeite bij een maagdelijk witte maan de eerste…

Ik ben een gier en tijd is mijn prooi Als hij vliegt, vlieg ik sneller, als hij voorbij is verslind ik hem in mijn hoofd Ik verteer het vlees van mijn ervaringen en verslijt mijn lichaam tot mijn snavel te zwak is en de tijd ontsnapt naar zijn laatste einde…

Oké, dat is dan genoteerd we laten het maar in het midden maar we mogen toch hopen en bidden dat je 'm niet voor die tijd bent gepeerd O, en mag ik bij dezen nog even een stuk van je kostbare tijd dat je er niet te zeer onder lijdt 'geen zandloper is als het leven' de berg die door 't oog van de naald langzaam leeg loopt heel rustig…

Het gaat niet meer, het lukt niet meer 't Is keer op keer vertillen Al smeekten we het telkens weer Hoe graag we het zouden willen Het is voorbij…

Ze loopt. Met haar handtas en haar rugzak. Meer heeft ze niet nodig. Ze loopt. Door de parken van de stad van bank naar bank en ze kent alle bomen en alle honden bij naam. Ze loopt. Nooit ergens naar toe altijd ergens vandaan. Ze loopt haar leven uit.…

pennenstreken onder het maaiveld loos gepraat voor een dove god blinde ganzenveer van naakte taal in grauwe leegte het tasten zat lamme veer van manke strofen het stranden in de gapende nacht…

het zonneoog bloeide lang en vanzelfsprekend het zette de aarde in vuur en vlam een verweesde droom ijlt nu zacht zomerend in de hangmat na een zwanenzang op het broze dat in vluchtigheid vergaat huiverend zien de bomen hoe het einde weerkaatst in het laatste licht…

zij weet nooit wanneer ze weg kan gaan hoe kom je van het een naar het ander? het is als een vraag in spijkerschrift een enkeling slechts kan de tekens lezen het is als hangen in de lucht vergeefs wachten op een onbekende bestemming de tijd verstikt in zanderige uren zij weet nooit wanneer ze weg kan gaan hoe ze van het…

Klaarlichte dag Zon- licht aanbrak Brokken brood Zon- dagen vullen Wensen vervullen Klaarblijkelijk zomers aanvoelen De lente lage struiken bloeien Hoge bomen in vergroening jaarlijks herbeginnen Mekaar terugvinden Zondag vandaag Herinneren een verleden zowel Kerst of Pasen beleven Jarig zijn alle dagen geen uitzondering Jarig…

Zou ik je missen als de wilde wind door lege steden raast het water de top van de dijken bereikt? Als een gans het luchtruim zoekt en de ekster een azend oog heeft voor alles wat blinkt zou jij mij missen? Zouden wij het missen als de wereld op slot zit en wij met lange adem haar ontstoppen? Als zwaluwen laagvliegen over het land en…

hoofd op wit kussen lichaam onder eendendons zwarte gedachten in het weerloze de geruisloze landing van duizend dingen hoofd tolt draait wendt af van deze belegering zonder een gezicht slaap: een januskop lichaam onder eendendons houdt zich afzijdig doet alsof het rust hoofdelijke invasie van duizend en meer slaaphoofd op…

rotsvast staat daar die gelouterde kerk van eeuwen onheil en teistering verlost door de hoge smalle ramen van de basiliek valt zo teder het lentelicht naar binnen ziet de een de ander als mensen zich aan die lange tafel buigen naar elkaar? wat wisselen ze uit is het veelspraak samenspraak een monoloog misschien? in de kapel van…

Iedere seconde snelt voorbij, geen eentje blijft er hangen Niet voor minuut of eeuwigheid, los van ons verlangen Soms denk ik wel, bij snelle pas, dat alles is vervlogen Maar ook dat dit een mooie was, en velen nog gaan komen…

de klok vertikt de tijd tot ze zich vertikt wij gaan tot we ons vergaan…

Tijd vliegt zonder rust de klok tikt, maar mijn adem vindt zijn eigen ritme Tijd stroomt als een rivier die onvermoeid haar weg zoekt, snel voortgedreven door de drukte die elke dag in zich draagt, en terwijl de uren zich aaneenrijgen, blijft het een eeuwig zoeken naar momenten van rust, die zich telkens weer uit de vingers glijden. Klok…

diepzinnig dromen er de bomen en de bloemen bloeien blauw rode vogels wonen er verscholen in geurend gletsjergroen hun zang klaterende klanken een wilde bergrivier en wij de voorbestemde doden wij gaan - lichtvoetig samen - in wolkjes wervelend stof de tijd loopt hinkend achter ons aan in Meran…

we leren hechten en knopen om het leven achterwaarts te begrijpen geen twee tellen duren even lang we worden kleiner en kleiner van al dat hoge vliegen weten dat een koploper niet de eerste hoeft te zijn we zien dat dwarsliggers spoorstaven dragen dat mooie woorden niet altijd de ware zijn om tij of onheil te kunnen keren we leren hechten…

Het tikken van de klok Of is dit hartgeklop Het tikken van de klok Of is dit slikken Tergend trage tijd Doodse stilte Doorslikken De klok tikt Zwicht…

een ogenblik geduld alstublieft u bent de eerstvolgende in de wachtrij u bent de eerstvolgende et cetera ad libitum al onze hard werkende niet zieke of stakende aandeelhoudende belasting betalende collega's alsmede niet te vergeten onze jonge stagiaires en hun supervisors en overige terzake kundige krachten hoogopgeleide…

Mag ik heel even een milliseconde niet eens een oogwenk een triviaal nietszeggend tersluiks onderhands geen naam hebbend stilzwijgend moment van uw 24/7 aldoor voortmalende tand des tijdsraderen die immer dichter het punt naderen van uw laatste ogenblik alstublieft... er zijn nog minstens tien wachtenden voor u…