Dit zwaartepunt van het denken waar woorden geboren worden, als klanken strotten verlaten, zin en betekenis vormen, samen stromen gaan, uitmonden in gedeelde beelden, overeenkomen, uitdrukken, willen. De tijd als duur houdt meer dan eens stil op het Kairosmoment dat je pas later, of op z'n best het navolgend op magische wijze…

( oud-Hollands geluk maar anders dan de titel ons laat geloven) als een gedegen vorm van antiquariaat dus voor de liefhebber onontbeerlijk met een vleug van behaaglijke traagheid en een hang naar melancholie waan ik mij de romanticus die met mijn verzen en ietwat tederheid alsnog wil bewijzen voor een klein publiek...…

Ik leef in tussentijd voor een kassa in de rij bij de kapper en de wasserij hapjes nemend van een lekkernij Ik leef in tussentijd als het stil is in de trein anderen hun spullen aan het pakken zijn en onder het zingen van een refrein als ik bij een halte sta schuilend wacht onder een pergola of een paar beurten oversla als bezoek…

Zij vraagt hem ten dans in een zaal waar hij zegt au mijn been voorzichtig. Een innig knokig bewegen ze voelen elkaars lijf zijn ogen worden lichtjes. Zij neuriet zacht met de Blue Diamonds en hun Ramona mee. To always remember the ramblin’ rose you wear in your hair.…

Zij vraagt hem ten dans in een zaal waar de dood zorgvuldig en vergeefs wordt afgedekt en weggezongen. De onzichtbare nadrukkelijk aanwezige manifesteert zich in vlekken en onder rimpels van de tafelkleedjes. In ik-geef-je-een-roosje liedje hij wurmt zich in het glas dat uit beverige handen glijdt. In opgeruimde niet te vermijden…

Witte vlinders incognito dansen graag in de wind ook vermomd op een oude fiets wij rijden in gedachten terug naar een moeiteloos voortbewegen op meer dan luchtledige banden in ons nog onbevreesd bestaan naar huis was samen verder terwijl de krekels tjirpten, gelukkig zijn kostte geen moeite bij een maagdelijk witte maan de eerste…

Ik ben een gier en tijd is mijn prooi Als hij vliegt, vlieg ik sneller, als hij voorbij is verslind ik hem in mijn hoofd Ik verteer het vlees van mijn ervaringen en verslijt mijn lichaam tot mijn snavel te zwak is en de tijd ontsnapt naar zijn laatste einde…

Oké, dat is dan genoteerd we laten het maar in het midden maar we mogen toch hopen en bidden dat je 'm niet voor die tijd bent gepeerd O, en mag ik bij dezen nog even een stuk van je kostbare tijd dat je er niet te zeer onder lijdt 'geen zandloper is als het leven' de berg die door 't oog van de naald langzaam leeg loopt heel rustig…

Het gaat niet meer, het lukt niet meer 't Is keer op keer vertillen Al smeekten we het telkens weer Hoe graag we het zouden willen Het is voorbij…

Ze loopt. Met haar handtas en haar rugzak. Meer heeft ze niet nodig. Ze loopt. Door de parken van de stad van bank naar bank en ze kent alle bomen en alle honden bij naam. Ze loopt. Nooit ergens naar toe altijd ergens vandaan. Ze loopt haar leven uit.…

pennenstreken onder het maaiveld loos gepraat voor een dove god blinde ganzenveer van naakte taal in grauwe leegte het tasten zat lamme veer van manke strofen het stranden in de gapende nacht…

het zonneoog bloeide lang en vanzelfsprekend het zette de aarde in vuur en vlam een verweesde droom ijlt nu zacht zomerend in de hangmat na een zwanenzang op het broze dat in vluchtigheid vergaat huiverend zien de bomen hoe het einde weerkaatst in het laatste licht…

zij weet nooit wanneer ze weg kan gaan hoe kom je van het een naar het ander? het is als een vraag in spijkerschrift een enkeling slechts kan de tekens lezen het is als hangen in de lucht vergeefs wachten op een onbekende bestemming de tijd verstikt in zanderige uren zij weet nooit wanneer ze weg kan gaan hoe ze van het…

Klaarlichte dag Zon- licht aanbrak Brokken brood Zon- dagen vullen Wensen vervullen Klaarblijkelijk zomers aanvoelen De lente lage struiken bloeien Hoge bomen in vergroening jaarlijks herbeginnen Mekaar terugvinden Zondag vandaag Herinneren een verleden zowel Kerst of Pasen beleven Jarig zijn alle dagen geen uitzondering Jarig…

Zou ik je missen als de wilde wind door lege steden raast het water de top van de dijken bereikt? Als een gans het luchtruim zoekt en de ekster een azend oog heeft voor alles wat blinkt zou jij mij missen? Zouden wij het missen als de wereld op slot zit en wij met lange adem haar ontstoppen? Als zwaluwen laagvliegen over het land en…

hoofd op wit kussen lichaam onder eendendons zwarte gedachten in het weerloze de geruisloze landing van duizend dingen hoofd tolt draait wendt af van deze belegering zonder een gezicht slaap: een januskop lichaam onder eendendons houdt zich afzijdig doet alsof het rust hoofdelijke invasie van duizend en meer slaaphoofd op…

rotsvast staat daar die gelouterde kerk van eeuwen onheil en teistering verlost door de hoge smalle ramen van de basiliek valt zo teder het lentelicht naar binnen ziet de een de ander als mensen zich aan die lange tafel buigen naar elkaar? wat wisselen ze uit is het veelspraak samenspraak een monoloog misschien? in de kapel van…

Iedere seconde snelt voorbij, geen eentje blijft er hangen Niet voor minuut of eeuwigheid, los van ons verlangen Soms denk ik wel, bij snelle pas, dat alles is vervlogen Maar ook dat dit een mooie was, en velen nog gaan komen…

de klok vertikt de tijd tot ze zich vertikt wij gaan tot we ons vergaan…

Tijd vliegt zonder rust de klok tikt, maar mijn adem vindt zijn eigen ritme Tijd stroomt als een rivier die onvermoeid haar weg zoekt, snel voortgedreven door de drukte die elke dag in zich draagt, en terwijl de uren zich aaneenrijgen, blijft het een eeuwig zoeken naar momenten van rust, die zich telkens weer uit de vingers glijden. Klok…